หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2419

โรงแรมที่เมืองจิง

รอจนหลินมั่วมาถึง

ห้องได้จองไว้เรียบร้อย

เพียงแต่ทางด้านอาสื่อน่านั้น จู่ๆก็มีโทรศัพท์มา บอกว่ามีธุระบางอย่าง

บวกกับรถติดบนถนน จะไปถึงสายนิดหน่อย

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลินมั่วจึงสามารถทำได้เพียงนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร และดื่มน้ำชาตามลำพัง

อย่างไรก็ตามยังไม่ทันที่เขาจะยกกาน้ำชาขึ้นมา

ทันใดนั้นก็มีเสียงเยาะเย้ยดังมาจากด้านหลัง

“โย่วโย่วโย่ว นี่มันหมอเทวดาหลินของพวกเราใช่ไหม

พวกเราเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ไม่อยากเห็นหน้ากันแต่ต้องมาเจอกันยากที่จะหลีกเลี่ยงจริงๆนะ”

เมื่อได้ยินเสียงเล็กแหลมของสตรีผู้นี้

หลินมั่วไม่แม้แต่จะหันศรีษะไป ก้รู้ถึงสถานะของฝ่ายตรงข้าม

“ศัตรูตัวฉาจหรือ ไม่ขนาดนั้นหรอก

หนำซ้ำฉันยังคิดไม่ถึงว่า วันนี้จะโชคร้าย ไปถึงไหนก็เจอแต่แมลงวันตอมให้น่ารำคาญ”

“คุณกวาเถียนอิง คุณว่าใช่ไหม

นี่ก็หน้าหนาวแล้ว ยังมีแมลงวันที่น่ารังเกียจเยอะแยะขนาดนี้”

หลินมั่วพูดโดยที่ไม่ได้หันไปมอง

เขาสนใจแต่การรินน้ำชาให้ตัวเอง

หลังจากกลับมาจากกงไฮ่

、

หลินมั่วพบว่าหญิงสาวแปลกหน้าคนนี้จงใจเป็นปรปักษ์ทำให้เกิดผลมากมายอย่างไม่คาดคิด

เขาจึงหาคนไปตรวจสอบเรื่องนี้

หลังจากเข้าใจเหตุและผล

หลินมั่วได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

นี่มันเป็นความสามารถที่แท้ทรู ไม่ได้โม้

ตอนนั้นไม่สามารถสืบหาสาเหตุการเสียชีวิตของยาสึชิ อูริตะ

แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตายด้วยเถาวัลย์เจ็ดก้าวที่ตัวเองกำหนดขึ้น เขาหลินมั่วตอนนั้นแค่ทำลายแกนพลังของอีกฝ่ายเท่านั้น

แน่นอนว่า ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีข้อแก้ตัวสำหรับความผิดของเขา

ฝ่ายตรงข้ามปักใจแน่วแน่ จะปาขี้ก้อนนี้ใส่หัวเขา

หลินมั่วก็ย่อมไม่เกรงใจอีกฝ่ายแล้ว

ด้านหลัง

กวาเถียนอิงก็ไม่ได้โง่ ย่อมรู้ว่าที่หลินมั่วพูดถึงแมลงวันเป็นคำเปรียบเปรยถึงตัวเธอ

“หมอเทวดาหลิน ไม่เพียงแต่มีทักษะที่มิมีผู้ใดเทียบ

ยังมีความสามารถด่าคนโดยไม่ใช้คำหยาบ ก็นับว่าอยู่ในระดับสุดยอดเช่นกัน”

สำหรับคำเสียดสีของอีกฝ่าย

หลินมั่วไม่สนใจอยู่แล้ว

“ฉันบอกแล้ว ไม่ต้องพูดกับเขาให้มากความ

ลงมือใส่เขาตรงๆไปเลยก็ใช้ได้แล้ว”

“ถูกต้อง ขอแค่ไม่ฆ่าเขา อย่างมากที่สุดพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็แค่ตำหนิพวกเราสักยก”

เฮิงอู่ผิงชวนและเฮิงอู่ผิงหยวนสองพี่น้องเป็นลูกคู่ลูกรับกัน

เพื่อนคนที่เหลือก็รู้สึกว่าเขาพูดมีเหตุผลอยู่

แล้วจ้องเขม็งไปที่หลินมั่ว

ผู้เข้าแข่งขันจากประเทศญี่ปุ่นหลายคนเดินขึ้นหน้า เพื่อเริ่มลงมือ

เมื่อเห็นการกระทำของหลายคนนี้

หลินมั่วหัวเราะคิกคัก

“พวกคุณก็ยังคงจะวางแผนเป็นพวกคนมากรักแกคนน้อยใช่ไหม

กวาเถียนอิงพูดเสียดสี

“ใช่แล้ว วันนี้พวกเรามีคนมากแค่ไหนก็จะรังแกนายมากเท่านั้น

ครั้งก่อนที่กงไฮ่เขานับว่ายังโชคดี”

“วันนี้จะขอตีนายอย่างรุนแรงสักยก

นายควรจะดีใจที่ตอนนี้นายอยู่เมืองจิง”

ตอนที่เธอกำลังหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

จู่ๆคนกลุ่มนี้ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว

“พวกเวรที่ไหนมาขางทางแบบนี้”