หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2432

เมื่อเห็นแววตาของหยางโก่วเซิ่งค่อย ๆ จางหายไป

หัวใจของหลินมั่วจมดิ่งลงไป

ยืนขึ้น เขาวิ่งตรงไปที่เวทีศิลปะการต่อสู้เพื่อโอบรับร่างที่นอนแน่นนิ่ง

"เอ่อ...เอ่อ... "

ในเวลานี้หยางโก่วเซิ่งที่เลือดออกเต็มปากได้จับชายเสื้อของหลินมั่วอย่างอ่อนแรง

เนื่องจากเลือดในปากไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ได้กลบสิ่งที่เขาอยากจะพูด

หน่วยกู้ชีพเตรียมเข้ามาช่วยเหลือ

แต่หลินมั่วได้ยกมือห้ามพวกเขาไว้

หน้าอกซ้ายทะลุไปแล้ว ทุกคนคงพอจะเข้าใจตอนจบแล้ว

หลินมั่วมีสีหน้าที่เคร่งขรึม มือขวากำลังนับตัวเลขอยู่

เมื่อเข็มเงินหลายเข็มแทงเข้าไปในหน้าอกของหยางโก่วเซิ่ง

แววตาที่จางหายไป ค่อย ๆ กลับมามีประกายมากขึ้น

เลือดที่พ่นออกมาก็ค่อยๆ ก็น้อยลงไป ลงไป

"ขอโทษนะ ฉันช่วยชีวิตนายได้แค่สองนาทีเท่านั้น"

หัวใจแตกละเอียด แม้แต่เทวดาก็ไม่สามารถกลับสู่สวรรค์ได้แล้ว

รอจนคำพูดของหลินมั่วจบลง

หยางโก่วเซิ่งค่อย ๆ ถอนหายใจ แล้วพยายามเปล่งเสียงออกมา

"หมอเทวดา โปรดช่วยแม่ของผมด้วย

ตลอดชีวิตของผม ฆ่าคนบริสุทธิ์เพื่อเงินมามากมาย

ผมยอมรับชะตากรรมเช่นนี้แล้ว"

"แต่สิ่งเดียวที่ผมยังกังวลก็คือแม่ของผม

ได้โปรดช่วยเธอด้วย ชาติหน้าผมจะมาเป็นวัวเป็นม้ารับใช้ท่าน ตอบแทนท่าน"

เมื่อพูดจบเสียงของเขาก็ยิ่งอ่อนแรงลงเรื่อยๆ

"วางใจได้เลย ฉันรับปากว่าจะต้องทำให้สำเร็จแน่นอน"

ได้ยินคำตอบของหลินมั่ว

มุมปากของหยางโก่วเซิ่งค่อย ๆ กระตุก จากนั้นก็แข็งทื่อไปเลย

แววตาทั้งสองข้างได้จางหายไป

เงยมองไปบนท้องฟ้า แค่ชีวิตในวัยยี่สิบต้นๆ ได้สิ้นสุดลงอย่างสมบูรณ์แล้งในขณะนี้

"สู่สุคติเถอะ"

รอจนหลินมั่วปิดตาทั้งสองข้างของเขา

หน่วยกู้ชีพนำผ้าขาวบางคลุมร่างผู้เสียชีวิตด้วยสภาพจิตใจที่หนักหน่วง

จากนั้นก็ได้ยกร่างผู้เสียชีวิตออกไปจากที่นี่

ส่วนผู้เล่นญี่ปุ่นที่แอบโจมตีคนนั้น ตอนนี้ตกอยู่ในสภาพที่บ้าคลั่ง

ยังไม่รอให้หลินมั่วตอบ อีกฝ่ายก็ขมวดคิ้วรอแล้ว

"ในเมื่อคุณไม่ลงมือ ก็รีบลงจากเวทีเร็วๆ เถอะ"

พูดจบเธอก็ไม่สนใจอะไร

ตรงไป

ถูกรังเกียจอย่างกะทันหันนี้ หลินมั่วก็ได้แต่ส่ายหัว

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากลงมือ

พูดจากก้นบึ้งของหัวใจก็คือ เขาต้องการทำความเข้าใจซามูไรหนุ่มญี่ปุ่นที่บ้าคลั่งคนนี้

แต่เวลาในตอนนี้ไม่อนุญาตให้เขาทำเช่นนี้

การลอบโจมตีบวกกับฆ่าคน ทุกอย่างล้วนให้พันธมิตรศิลปะการต่อสู้เป็นผู้ตัดสิน

และเมื่อหลินมั่วลงมาจากเวที แล้วมองย้อนกลับไป

ซ่งมั่วซวนอวี้ตรงหน้าเขาได้ลงมือแล้ว

ฝ่ามือที่ว่างเปล่าปรากฏหอกซัดหลายลูกในทันที

เมื่อมือขวาของเธอสะบัด แสงก็เปล่งประกายออกมา

ดั่งเข็มที่ทิ่มลงไปในเต้าหู้

ได้มีเลือดที่ผสมสีหมึกพุ่งออกมาจากข้อต่อของชายหนุ่มญี่ปุ่นที่เสียสติคนนั้น

จากนั้นเขาก็ได้แต่ตะโกนใส่ซ่งมั่วซวนอวี้ด้วยความเกลียดชัง ในที่สุดเขาก็ล้มตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง