หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2431

มองดูสองคนต่อสู้กันอย่างต่อเนื่องในสนาม

หลินมั่วเพิ่งตระหนักได้ว่าเขามองหยางโก่วเซิ่งคนนี้ต่ำไป

แม้ว่าเขาจะดูหน้าตาซื่อๆ

แต่ฝีไม้ลายมือดุร้ายผิดปกติจริง ๆ

กระบวนท่วงท่ามีเสน่ห์ของเทคนิคการชกโบราณ

เห็นได้ชัดว่าหยางโก่วเซิ่งคนนี้ต้องมีโอกาสเป็นของตัวเองแน่นอน

หลังจากผ่านไปๆ ร้อยกว่าหมัด

ทั้งสองฝ่ายยังคงกินกันไม่ลง

และดวงตาของผู้เล่นทางฝั่งญี่ปุ่นได้กลายเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆ

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ พลังความชั่วร้ายรอบตัวเขาก็ค่อย ๆ รุนแรงขึ้น

เริ่มสูญเสียจังหวะท่วงท่าทำนองไป

แต่ถึงแม้ว่าการท่วงท่าจะวุ่นวาย แต่ความแข็งแกร่งและความเร็วในการโจมตีก็เย็นยะเยือกมากขึ้นเรื่อย ๆ

และในเวลานี้หยางโก่วเซิ่งเองก็ไม่ยอมแพ้เลยจริงๆ

ทั้งสองฝั่งแลกหมัดกันไปกันมา

เพียงแต่ว่าไม่มีใครสามารถทำอะไรกับอีกฝ่ายได้

แต่อย่างไรก็ตามในสถานการณ์แบบนี้ทำให้นักพรตฮาจิมันแอบกังวลอยู่จริงๆ

ท้ายที่สุดแล้วก็แค่พรสวรรค์ไม่เพียงพอ

แม้จะดื่มยาที่เขาเตรียมไว้เป็นพิเศษแล้ว ความแข็งแกร่งก็ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่เนื่องจากพื้นฐานอ่อนเกินไป ผู้มีฝีมือทั่วไปก็ยังโอเคหน่อย

หากพบผู้มีมือรุ่นเดียวกันจริงๆ การเลื่อนขั้นแบบนี้ก็ยังขาดไปไม่น้อย

และฤทธิ์ยามีเวลาจำกัด

เมื่อนึกถึงผลข้างเคียงที่น่ากลัว ก็มีความเสี่ยงที่จะเปิดโปงออกมา

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลมากขึ้น

เดินไปที่สนามศิลปะการต่อสู้

นักพรตฮาจิมันพูดเสียงเบา

“หยุดอืดอาดยืดยาดได้แล้ว รีบแก้ไขการต่อสู้โดยเร็วที่สุด”

แต่ว่าในเวลานี้ผู้เล่นของญี่ปุ่นได้มีอาการตาขาวแดงแล้ว

สำหรับคำพูดของนักพรตฮาจิมันผู้เข้าแข่งขันกลับทำเป็นหูทวนลม

เหมือนดั่งสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งแล้ว ต่อยหมัดไปมาอย่างสะเปะสะปะ

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

ชกไปเกือบสี่สิบกว่านาที

ทั้งสองฝ่ายชกกันจนเข้าเนื้อ

และแล้วหยางโก่วเซิ่งก็พบว่าสมรรถภาพทางกายของตัวเองค่อย ๆ แสดงอาการเหนื่อยล้าแล้ว

แต่เมื่อสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายกลับยังคงมีพลังเหมือนเดิม

และที่แปลกไปกว่านั้นคือ

ในแง่ของท่วงท่าทางศิลปะการต่อสู้ตัวเองดูเหนือกว่าอีกฝ่ายมาก

จำนวนครั้งที่ชกฝ่ายตรงข้ามก็สะสมมาหลายสิบหมัดแล้ว

เช็ดเม็ดเหงื่อที่มุมหน้าผาก เขาก็หันหลังเตรียมลงจากเวที

แต่ทว่าในเวลานี้

ทันใดนั้นฉากทั้งหมดก็ปะทุขึ้นด้วยความโกรธ

"หยุด"

ครู่หนึ่งหยางโก่วเซิ่งก็รู้สึกว่าทั่วร่างกายของเขาระเบิด

เมื่อเขาต้องการจะหันหลังกลับ

แต่กลับสายไปแล้ว

"เอ่อ..."

ในขณะนี้เขารู้สึกว่าพลังทั้งหมดของร่างกายหายไป

แม้แต่การหายใจก็กลายเป็นเรื่องยากมาก

รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงตรงหน้าอก

เขาก้มหัวลงอย่างยากลำบาก

ในเวลานี้เขาค่อย ๆ มองเห็นภาพเบลอๆ ตรงตำแหน่งหน้าอกซ้ายเท่านั้น

ฝ่ามือที่เปื้อนเลือดข้างหนึ่งได้ทะลุหัวใจของเขาไปแล้ว

น่าหวาดกลัวมาก

ทันใดนั้นก็มีเกิดเสียงกรีดร้องดังขึ้น

สถานการณ์ก็วุ่นวายขึ้นทันที

ฆ่ากันแล้ว