หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2430

หมัดแรก!

แค่หมัดเดียวเท่านั้น

ชายหนุ่มที่กล้ามเนื้อพองจนผิดรูปคนนี้ก็สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

เอ่อ...

ในเวลานี้กองเชียร์โห่ร้องก็เงียบสงบลงทันที

ชั่วครู่หนึ่งพวกเขาไม่สามารถแยกแยะได้ว่าชายหนุ่มญี่ปุ่นนั้นแข็งแกร่งเกินไป

หรือว่าเป็นเพราะผู้เล่นของฝ่ายตนที่อ่อนแอเกินไป

ในที่สุดนักพรตฮาจิมันก็เผยยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"ดีมาก ทำได้ไม่เลวเลย หลังจากฤทธิ์ยาหมดจะมีผลข้างเคียงที่รุนแรงมาก

เจ้าลงไปพักผ่อนเถอะ"

พูดพลางตบไหล่ของผู้เข้าแข่งขัน

"ขอบคุณที่ปกป้องเกียรติของประเทศของเรา

เรื่องระหว่างนี้ฉันจะรายงานให้ซามูไรทราบตามความเป็นจริง"

ภายใต้การชักจูงดั่งกระสุนเคลือบน้ำตาล

ชายหนุ่มที่เพิ่งผ่านการทดสอบเสร็จมีสีหน้าท่าทางที่ฮึกเหิม ถูกพาไปที่ห้องรับรองโดยหมอเทวดาหลายคนจากญี่ปุ่น

ส่วนผู้เข้าแข่งขันจากจีนที่หมดสติคนนั้นถูกหามออกไปรักษาด้วยเปลหาม

จู่ๆ หลินมั่วก็สังเกตเห็นบาดแผลของชายคนนี้

"จุดเลือดลม"

ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจกันแน่นะ

ชั่วครู่หลินมั่วก็ตกอยู่ในภวังค์

ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะแพ้แบบผ่านๆ เกินไป จากนั้นก็ส่งผู้เล่นที่แข็งแกร่งเช่นนี้

เหมือนจงใจทำให้ฝ่ายตรงข้ามตายใจ

การที่จะแพ้หรือชนะไม่ได้ทำคนเดียวเพียงลำพังแน่นอน

บวกกับเมื่อวานนี้ที่พวกเขาจงใจถ่วงเวลาการแข่งขัน

หลินมั่วมักจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีแผนร้ายบางอย่าง

หลังจากการต่อสู้หลายยกหลินมั่วก็ยิ่งมั่นใจในความคิดของตัวเอง

ผู้เข้าแข่งขันของฝั่งญี่ปุ่นเกือบจะทั้งหมดสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ทีละคนด้วยแรงบดขยี้

และท่วงท่าการต่อสู้ก็สอดคล้องกันอย่างน่าอัศจรรย์

หลังจากถูกทำลายจุดเลือดลมผู้เข้าแข่งขันชาวจีนหลายคนหมดสติลงกับพื้น

พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ทำให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนของประเทศจีนหวาดกลัว

เมื่อมองจากจุดนี้

การตัดสินใจของเนี่ยคงหมิงกับเซวียนเหยียนหมิงนั้นไม่ผิด

ขาดประสบการณ์ทางด้านจิตใจ แม้ว่าหลายคนจะประสบความสำเร็จสูงและมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม

แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ขาดความ รวมทั้งความเข้มแข็งของหัวใจก็ไม่มั่นคงพอ

เมื่อต้องเผชิญกับคำพูดอันธพาลแบบนี้

เซวียนเหยียนหมิงก็ไม่สามารถโต้แย้งได้ สิ่งที่อีกฝ่ายพูดก็ไม่มีปัญหาอะไร

เมื่อนึกถึงจุดนี้เขาจึงได้แต่แอบสั่งการให้เยาวชนฝั่งของตัวเองระวังความปลอดภัย

การแข่งขันยังคงดำเนินต่อไป

"อะไรนะ ไม่มีใครกล้าลงสนามอีกแล้วเหรอ

ไม่มีใครเหลืออยู่ในสถานที่แห่งนี้ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของศิลปะการต่อสู้แล้วเหรอ"

"ถ้าเป็นเช่นนี้พวกเจ้ายอมแพ้ไปเลยดีกว่า ทำไมต้องทำให้ทุกคนเสียเวลาขนาดนี้ล่ะ"

ด้วยเสียงโห่ร้องของผู้เข้าแข่งขันทางฝั่งญี่ปุ่น

หยางโก่วเซิ่งยืนขึ้นตัวตรง

"คุณปู่หยาง ดูเหมือนไม่พอใจจริงๆ "

"ครั้งนี้ให้ผมสั่งสอนลิงป่าฝูงนี้เถอะ

ให้ลองพลังของกำปั้นเหล็กของฉัน"

ในเวลานี้หลินมั่วก็หมกมุ่นอยู่กับการวิเคราะห์แผนการร้ายของญี่ปุ่น

และเมื่อเขาตั้งสติได้ จึงวางแผนที่จะห้ามหยางโก่วเซิ่งเอาไว้

แต่เขาได้กระโดดขึ้นไปบนเวทีแล้ว

ทั้งสองฝ่ายอยู่ตรงข้ามกัน การแข่งขันจึงได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ