หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2437

เมื่อทุกคนแยกย้ายกันกลับ

หลินมั่วก็กำลังเตรียมตัวกลับเช่นกัน แต่ก็ถูกคนของพันธมิตรศิลปะต่อสู้เรียกตัวเอาไว้ก่อน

“สวัสดีคุณหลินมั่ว ท่านผู้อาวุโสต้องการพบคุณครับ!”

หา?

เซวียนเหยียนหมิงเรียกเขาทำไมกัน

หลินมั่วเดินตามคนของพันธมิตรศิลปะต่อสู้ไปยังสำนักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ด้วยสีหน้าสงสัย

เมื่อเข้ามาถึงห้องรับรองแขกก็พบว่า

เนี่ยคงหมิงอยู่ที่นี่ด้วย

หลังจากที่เขาเห็นหลินมั่ว เขาก็รีบถามเข้าประเด็น

“หลินมั่ว คุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

มียาอายุวัฒนะที่สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ได้ในพริบตาอยู่บนโลกนี้ด้วยงั้นเหรอ”

เห็นได้ชัดว่าเขาถามถึงเหล่าเด็กหนุ่มจากประเทศญี่ปุ่นที่มีพละกำลังการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

หลังจากที่ครุ่นคิดไปสักพัก

หลินมั่วจึงเรียบเรียงความคิดและพูดขึ้น

“ศาสตร์ของยาอายุวัฒนะเขียนเอาไว้ว่า ยาอายุวัฒนะที่สามารถเพิ่มพละกำลังได้ในเวลาอันสั้นนั้นมีอยู่มากมาย

เช่นยาระเบิดธาตุ ยาเร่งกระตุ้น ยาสร้างภูมิ ยาทำลายล้าง...”

ระหว่างที่พูด หลินมั่วก็หยิบกระดาษออกมา และเริ่มเขียนรายชื่อยาอายุวัฒนะลงไป

เขาไม่ได้กำลังแกล้งทำ

แต่เพราะปรมาจารย์หลินเคยพูดเอาไว้ว่า ยาอายุวัฒนะมีหลายประเภทมาก

เขาจึงต้องทำการจดประเภทของยาแต่ละชนิดเอาไว้ก่อนจึงจะสามารถตรวจสอบยาแต่ละตัวได้

รายชื่อยาอายุวัฒนะที่หลินมั่วไล่เรียงออกมา

ทำให้เซวียนเหยียนหมิงอึ้งนิ่งไป

เขาเบิกตากว้าง

เนี่ยคงหมิงที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงหัวเราะและพูดขึ้น

“ทำตัวสบายๆ เถอะ เขามีฐานะเป็นถึงผู้สืบทอดของปรมาจารย์หลิน หากเรื่องแค่นี้ยังไม่รู้ แล้วจะทำให้คนอื่นๆ ตะลึงในความสามารถได้ยังไงล่ะ”

หลินมั่วที่กำลังนั่งเขียนรายชื่อยาอย่างว่องไวก็ค่อยๆ จมดิ่งลงสู่ห้วงความคิดของตัวเอง

“เพราะพลังที่เปลี่ยนไปไม่ได้ชัดเจนมากนัก”

เมื่อสิ้นเสียงนี้ รายชื่อนับร้อยของยาอายุวัฒนะก็ถูกขีดออก

“ยาตัวนี้ก็ไม่ใช่ ยาตัวนี้จะไม่เปลี่ยนรูปร่างที่ปกติของมนุษย์”

จากนั้นรายชื่อยาตัวอื่นๆ อีกจำนวนไม่น้อยก็ถูกขีดออกไป

“นี่ก็ไม่ใช่”

“นี่ก็ไม่ใช่อีก...”

ผู้อาวุโสทั้งสองกำลังนั่งรอหลินมั่วไล่ขีดฆ่ารายชื่อยาอายุวัฒนะแต่ละตัวออกอย่างใจจดใจจ่อ

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง

สิ้นเสียงของเซวียนเหยียนหมิง

หลินมั่วก็กระจ่างทันที

สมมติฐานในสมองของเขาถูกปลดล็อกในชั่วพริบตา

ถึงว่าทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงได้กลิ่นคาวเลือดที่คุ้นเคยในลานประลอง

ที่แท้มันก็มาจากฝ่ายนั้น

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงพูดความคิดตัวเองออกมาทันที

“ผู้อาวุโสเนี่ย ตอนที่ผมอยู่ที่ลานประลอง...”

หลังจากที่ฟังหลินมั่วพูดจบ

เนี่ยคงหมิงก็ขมวดคิ้วแน่น

จากนั้นเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“คุณแน่ใจเหรอ”

ที่สนามประลองมีคนมากมาย ไม่ง่ายเลยที่จะพบเจออะไรที่ผิดปกติ

“แน่ใจครับ แต่สิ่งที่ไม่เหมือนคือกลิ่นคาวเลือดในลานประลองมีความรู้สึกชั่วร้ายแฝงอยู่

ความรู้สึกนั้น จะว่ายังไงดีล่ะ”

“ราวกับ มันไม่ควรจะมาจากร่างกายของคน”

เมื่อได้ยินดังนั้น

ผู้อาวุโสทั้งสองก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ