หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2449

บริเวณชานเมืองจิง

หลังจากพาหลินมั่ววิ่งหนีมาเกือบร้อยกิโล

ชายหมวกสานก็พาหลินมั่วไปที่น้ำตกและยืนตัวตรง

หลังจากวางหลินมั่วลงบนโขดหิน

เขาก็ถอดสิ่งที่ใช้ปลอมตัวออก

ภายใต้หมวกสานนั้น เป็นชายชราที่มีผมขาวประมาณครึ่งหนึ่ง

ที่น่าตกใจคือ หน้าตาของคนคนนี้เหมือนกับหลินมั่วมาก

“ยังดีที่ไปทันเวลา”

ชายชราพูดออกมาอย่างโล่งใจ จากนั้นก็ตรวจดูอาการบาดเจ็บของหลินมั่วอย่างรวดเร็ว

เขาหยิบยาสารพัดโรคออกมาจากหน้าอก

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

ภายใต้การดูแลของชายชรา ลมหายใจที่อ่อนแรงของหลินมั่วก็ค่อยๆ สงบลง

ชายชราอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อมองดูรอยแผลเป็นบนร่างกายของชายหนุ่มตรงหน้า

ชายชราก็ชะงักและใจลอย

“ฉันร้องไห้เลยเด็กน้อย!”

ขณะที่พูดน้ำตาของเขาก็ไหลพราก

ชายชราสูดลมหายใจเข้าและเก็บอารมณ์พร้อมกับเช็ดน้ำตาออก

หลังจากนั้นเขาก็หยิบกล่องไม้จันทร์แดงขนาดเท่ามือออกมา

เมื่อเปิดมันออก เข็มทั้งเก้าเล่มที่มีไอเย็นก็ปรากฏขึ้น

“ฉันอยากจะรู้นักว่าใครที่สามารถทำลายเหล็กทั้งเก้าแห่งตู๋กูที่ฉันวางไว้ได้”

เขาพึมพำอะไรบางอย่างกับตัวเอง

จากนั้นชายชราก็ยกมือขึ้น เข็มลึกลับเก้าเล่มแทงทะลุกะโหลกของหลินมั่วเข้าไป

เพียงชั่วพริบตาเดียว วิญญาณที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าหาชายชรา

สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปทันทีเมื่อไม่ทันระวัง

วินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านและมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

ในชีวิตนี้ ชายชราไม่เคยเห็นพลังทางจิตที่รุนแรงขนาดนี้มาก่อน

แต่วินาทีต่อมาเขาก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

“ไอ้เด็กนี่ พลังแห่งการสืบทอด”

“เป็นแบบนี้นี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่ความทรงจำที่ฉันปิดผนึกไว้จะคลายออก”

“เป็นโอกาสและจังหวะที่ดีจริงๆ!”

ยิ่งไปกว่านั้น แค่ดูจากความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณนี้

เขาต้องเป็นสุดยอดปรมาจารย์ตั้งแต่สมัยโบราณอย่างแน่นอน

เป็นโอกาสที่ดีสำหรับหลินมั่วที่จะได้รับการสืบทอดนี้