หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 246

สวี่ปั่นซย่ามองสวีเจี้ยนกงอย่างขุ่นเคือง “ฉันบ้า หรือพ่อกันแน่ที่บ้า?”

“พ่อดูไม่ออกเหรอว่านายแซ่ฮั่วคนนั้นหมายความว่ายังไง?”

“ให้ฉันไปทำธุรกิจในรถของเขา? นี่น่ะเหรอคือขั้นตอนของการทำธุรกิจ?”

“พ่อคิดว่าทำเพื่อบริษัท ฉันก็เลยไม่ต้องมีศักดิ์ศรีมีความบริสุทธิ์ก็ได้ใช่ไหม?”

สวี่เจี้ยนกงตกตะลึงชั่วขณะ แล้วพูดอย่างโกรธเคืองทันที “ปั้นซย่า แกพูดอะไรของแก?”

“คุณฮั่วไม่ใช่คนแบบนั้น แกเข้าใจเขาผิด!”

“เขาช่วยเหลือครอบครัวเราด้วยใจจริง!”

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเศร้าสลด “เหอะๆ เขาไม่ใช่คนแบบนั้นงั้นเหรอ?”

“พ่อรู้จักเขามานานพ่อคุ้นเคยกับเขาดีแล้วเหรอ?”

“เขาช่วยเหลือครอบครัวเราด้วยใจจริงงั้นเหรอ?”

“ด้วยอะไร?”

“ด้วยคำพูดที่พ่อประจบประแจงเขาไม่กี่คำเนี่ยนะ?”

“พ่ออยู่มาเป็นสิบๆ ปีได้ยังไง?”

“ในโลกของผู้ใหญ่ ผลประโยชน์ต้องมาก่อน จะยังมีนิยายปรัมปราอะไรพวกนี้อยู่อีกเหรอ?”

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงซีดด้วยความโกรธ “ปั้นซย่า แกคิดอะไรของแกเนี่ย?”

“ฉันประจบประแจง ฉันพูดดี นี่ไม่ใช่ว่าเพื่อตระกูลสวี่ของเรา เพื่อแกสองคนพี่น้องงั้นเหรอ?”

“ฉันกับแม่แกจะอยู่ได้นานแค่ไหน ฉันสองคนต้องใช้จ่ายอีกเท่าไหร่?”

“ที่ทำทุกอย่างนี้ ไม่ใช่เพื่อพวกแกเหรอ?”

“ปั้นซย่า แกทำให้ฉันผิดหวังมากนะ!”

สวี่ตงเสวี่ยพูดขึ้นมาทันที “พี่พูดแบบนี้กับพ่อได้ยังไงอะ?”

“พ่อกับแม่ทำงานหนักเพื่อเรามาทั้งชีวิต จะทำเรื่องไหน ก็เพื่อเราทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ?”

“พี่เปลี่ยนไป!”

“พี่ลองดูสิว่าตอนนี้พี่กลายเป็นคนยังไง?”

“เมื่อก่อนพี่ไม่เป็นแบบนี้ เมื่อก่อนพี่กตัญญูกับพ่อแม่มาก!”

“นี่เป็นเพราะหลงมนต์เสน่ห์ของหลินมั่วไปหมด พี่รู้ไหมว่าพี่ถูกความชั่วร้ายของหลินมั่วครอบงำไว้หมดแล้ว”

ฟังฮุ่ยกัดฟัน “ปั้นซย่า แกดูน้องแกสิยังรู้เรื่องเลย”