หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2460

บนโลกนี้ต้องมีคนปากสว่างอยู่บ้าง

หลังจากรอให้นักพรตฮาจิมันแอบบ่นแล้ว

บนลานประลอง ตู้เอ้อคำรามด้วยความโกรธ เส้นเลือดฝอยแดงฉานผสานอยู่ในดวงตา

ความเจ็บปวดรุนแรงแบบนั้น บวกกับพลังจิตที่หมดลงอย่างรวดเร็ว ทำให้จิตนึกรู้ของเขาเริ่มสับสนเลือนราง

ทว่าในเวลานี้เอง ในหัวของเขาพลันปรากฏ ภาพตอนที่เขาเป็นเณรน้อยกวาดลานวัดหนานหยุน

ตอนนั้นสิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวคือรูปปั้นพระอรหันต์วัชระ

เวลานี้ในจิตใต้สำนึกของเขา กลับมีความรู้สึกสนิทสนมอยู่เนืองๆ

เขาค่อยๆ หลับตาทั้งสองข้าง

ปราณวิเศษที่อยู่รอบกายถูกดึงกลับไปข้างในทันที

“เหอะๆ จะยอมแพ้แล้วใช่ไหม

ควรจะทำแบบนี้นานแล้ว จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมาก”

เมื่อเห็นสภาพของอีกฝ่าย อันเปโระ คิงส์ลีย์จึงพูดเมื่อรู้ตัว

ทว่าตอนที่เขาคิดว่ากำลังจะได้รับชัยชนะอยู่แล้วเชียว

โซ่เหล็กในมือของเขาจู่ๆ กลับสั่นขึ้นมา

“จะเป็นไปได้อย่างไร”

วิชาลับของสำนักตัวเอง

อันเปโระ คิงส์ลีย์เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

วิชาบีบรัดโซ่วิญญาณนี้ ไม่เพียงแต่มีลักษณะการผูกมัดที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีพลังกัดกร่อนที่รุนแรง

ที่สำคัญคือ ขอเพียงโซ่เหล็กของตัวเองได้พันเหยื่อแล้ว พลังจิตจะหายไปอย่างรวดเร็ว

แต่ตอนนี้ระดับการสั่นของโซ่เหล็กยิ่งมากขึ้น

อันเปโระ คิงส์ลีย์เกิดลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่ในใจขึ้นมาโดยพลัน

ทันใดนั้นนั้น เขาจึงไม่ลังเลอีก

หดนิ้วทั้งสิบ หลังจากกำเคียวทั้งสองมือจนแน่นแล้ว จึงพุ่งไปที่อีกฝ่ายอย่างเร็ว

และฝ่ายตรงข้าม

ตู้เอ้อตอนนี้อยู่ในสภาพะยอมแพ้อย่างสิ้นเชิง

รอบกายมองไม่เห็นคลื่นพลังใดๆ อีก

เวลานี้ ทุกคนที่ลานเวทีเกือบจะสิ้นหวังกันหมด

ถึงแม้คนที่ไม่เข้าใจเรื่องศิลปะการต่อสู้ ก็ยังมองออก

การต่อสู้ตานี้แพ้แน่นอน

และทางด้านกรรมการ ได้เตรียมตัวเข้าช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา

เป้าหมายการโจมตีของอันเปโระ คิงส์ลีย์ คนตาแหลมล้วนมองออก เขาต้องการทำลายจุดตันเถียนของตู้เอ้อ

ถ้าหากคนผู้นี้ตันเถียนถูกทำลาย