หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2461

เมื่อรอให้แสงสีทองหายไป

ผลของการแข่งขันต่อสู้จึงประจักษ์ตรงหน้าขอทุกคนที่อยู่ในนี้

แสงสีทองอรหันต์ก็หายไปเช่นกัน

บนลานประลอง เหลือเพียงตู้เอ้อใบหน้าสงบนิ่ง รวมทั้งอันเปโระ คิงส์ลีย์ที่มีสีหน้าเหม่อลอย

จากนั้นมองโซ่เหล็กที่กระจัดกระจาย

ทุกคนจึงเข้าใจแล้ว

“อันเปโระ คิงส์ลีย์ คุณยังมีพลังต่อสู้อีกไหม”

กรรมการเดินไปข้างกายเขาแล้วถามเบาๆ

เพียงแต่ฝ่ายของอันเปโระ คิงส์ลีย์ในเวลานี้ ถูกพลังที่ระเบิดกะทันหันของตู้เอ้อทำลายความเชื่อและศรัทธาจนพังทลาย

อีกด้านหนึ่ง อาวุธวิเศษที่ตระกูลคอยหล่อเลี้ยงด้วยความทุ่นเทกลับแตกสลายเช่นนี้

เขาในตอนนี้ สำหรับคำพูดของกรรมการ แทบจะไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ

เมื่อเห็นสภาพของเขาเช่นนี้

กรรมการจึงได้แต่ส่ายหน้า

จากนั้นเบนสายตามองไปอีกทิศทางหนึ่ง

“พวกคุณว่าไง”

คนญี่ปุ่นเวลานี้ยังอยู่ในช่วงของความแตกต่างระหว่างความสุขและความเศร้า

โดยเฉพาะผู้อาวุโสของตระกูลอาเบะ

หนึ่งวินาทีก่อนหน้านั้นยังได้ใจสุดขีด ยอมรับคำเยินยอของทุกคนอย่างสง่าผ่าเผย

คิดไม่ถึงว่าจะโดนตบหน้าเร็วขนาดนี้

และที่สำคัญไปกว่านั้นคือ

โซ่วิญญาณพังแล้ว

นั่นคืออาวุธวิเศษอันเป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลอาเบะของพวกเขา

ตอนนี้ไม่เพียงแต่แพ้การแข่งขัน แถมอาวุธวิเศษยังถูกทำลาย

เสียทั้งภรรยาเสียทั้งขุนศึก

ส่วนคนอื่นๆ ตอนนี้หน้าเหวอไปตามๆ กัน

ความพ่ายแพ้ของการแข่งขนตานี้

ถึงแม้พวกเขาจะชนะสองตาหลังจากนั้น แต่ก็ยังอยู่ในคะแนนที่เสมอกัน

เส้นทางการเดินเรือถือว่าถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

ด้านกรรมการเห็นพวกเขาไม่ตอบอยู่นาน

จึงถามด้วยน้ำเสียงที่ต่ำซึ่งหมดความอดทนแล้วอีกครั้ง

“พวกคุณจะเป็นฝ่ายยอมแพ้เอง หรือว่าจะแข่งขันต่อสู้ต่อ”

หลังจากรอสักพักหนึ่ง

นักพรตฮาจิมันจึงได้แต่กัดฟันเดินไปข้างหน้า

“พวกเรายอมแพ้”

พูดจบ ทั้งตัวเขาลูกโป่งยางแตก ฟุบตัวลงไปทันที

แน่นอนว่ามากกว่านี้คือ เขาอยากตบหน้าตัวเองด้วย

แม่งปากเสียชะมัด

บนลานประลอง