หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2463

เรื่องของตู้จี๋ หยุดไว้ก่อนชั่วคราว

และมาพูดถึงการแข่งขันพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ทางนี้บ้าง

จากการสูญเสียชัยชนะในการประลองแรก

มาดของฝ่ายญี่ปุ่นนิ่งเหมือนอยู่จุดเยือกแข็งอย่างเห็นได้ชัด

คนที่อารมณ์พุ่งปรี๊ดอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว

เหลือเพียงถู่อวี่ไป๋หลี่

ไม่มีเหตุผลอื่นใด เพียงแต่ตาต่อไป เขาต้องขึ้นลานประลองเพื่อจัดการหลินมั่ว จัดการหนามที่อยู่ในใจของเหล่าอาวุโสคนญี่ปุ่น

“สงสัย ต้องเป็นคนสำนักถู่อวี่ออกโรงแล้ว”

“ซวยจริงๆ ตาแรกก็แพ้แล้ว

หากรู้ว่า จะแย่ขนาดนี้ สู้ให้คนในสำนักถู่อวี่ของพวกเราขึ้นไปสู้จะดีกว่า”

ส่วนทางหลินมั่ว

หลี่เจี้ยนเก๋อมองเขาหน้าซีดเผือด ท่าทางอ่อนแรงสู้ไม่ไหว

จึงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วง

“ศิษย์พี่หลิน คุณสู้ไหวไหม

ถ้าไม่ไหวจริงๆ ตานี้พวกเรายอมแพ้ก็ยังได้”

“แล้วมอบการประลองสุดท้ายให้ผม ผมรับรองว่าจะชนะการแข่งขันได้แน่

สำหรับคุณแล้ว สุขภาพร่างกายสำคัญกว่า”

สำหรับความเป็นห่วงของหลี่เจี้ยนเก๋อ

หลินมั่วใบหน้าเปื้อนยิ้ม ยกกระบี่โบราณที่อยู่ในมือ แล้วส่ายไปมาตรงหน้าอีกฝ่าย

“นายบอกว่าอาวุธวิเศษของฉันสุดยอดไม่ใช่เหรอ

อาวุธวิเศษขนาดนี้ ไม่ลิ้มรสเลือดของคนญี่ปุ่นคงเสียดายแย่”

พูดจบ หลินมั่วจึงค่อยๆ เดินขึ้นไปที่ลานประลอง

เหลือให้หลี่เจี้ยนเก๋อ มีเพียงเงาหลังที่ไม่ยี่หระต่อสิ่งใด

ถึงแม้จะไม่ได้ตอบคำถามโดยตรง แต่จากคำพูดสามารถมองออกว่า

สำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ หลินมั่วมีความมั่นใจมาก

และบังเอิญว่า ถู่อวี่ไป๋หลี่เวลานี้ก็มั่นใจเช่นกัน

ถึงแม้แผนการล้อมปราบเมื่อวาน ดาบของหลินมั่วได้ทิ้งเงาขนาดใหญ่ในใจเขาก็ตาม

แต่ทุกคนที่อยู่ฝั่งนั้นได้สร้างบาดแผลให้หลินมั่วเช่นกัน

ถ้าหากไม่มีคนเข้ามาช่วยชีวิต เขาคงตายคาที่ไปนานแล้ว

ถึงแม้จะเสียดาย แต่แบบนี้ก็ไม่เลว

เขาถู่อวี่ไป๋หลี่อยู่ต่อหน้าทุกคนพอดี จะกำจัดมันทิ้งให้สิ้นซาก

“ประเทศจีนของพวกแก ไม่มีใครแล้วจริงๆ

ถึงให้คนที่ใกล้ตายอย่างแกมาต่อสู้”

เมื่อพูดคำนี้ออกไป เกิดความโทสะที่ลานประลองทันที

แต่จะพูดอย่างไรดี

ตอนนี้สภาพภายนอกของหลินมั่วดูแล้ว อ่อนแอสู้ไม่ไหวจริงๆ