หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2464

หลังจากไปประมือกันเมื่อวาน

หลินมั่วถึงแม้จิตใต้สำนึกจะดำดิ่ง

แต่ความทรงจำยังอยู่

คู่ต่อสู้ของสำนักถู่อวี่ไม่เพียงแต่สามารถควบคุมดินด้วยมือเท่านั้น แต่ยังฝึกฝนได้อย่างยอดเยี่ยมและชาญ

ประเด็นสำคัญคือท่าร่างอื่นๆ ก็ยังโดดเด่น

ถ้าหากร่างกายอยู่ในสภาวะที่สมบูรณ์มีพลังเต็มเปี่ยม

หลินมั่วจะไม่กลัวอีกฝ่ายแน่นอน

แต่ด้วยพลังของเขาในตอนนี้ อยากจะโจมตีอีกฝ่ายให้พ่ายแพ้ ชนะการแข่งขัน ยังต้องเปลืองแรงอีกไม่น้อย

และถู่อวี่ไป๋หลี่ที่วิ่งอยู่บนลานประลอง ได้ใช้ท่าร่างของตัวเองถึงขีดสุดแล้ว

เมื่อมองไปแล้ว เวลานี้มองเห็นเพียงการหลบหลีกของร่างเงาที่คล่องแคล่วเท่านั้น

หลินมั่วที่อยู่กลางลานประลอง ตอนนี้พยายามดึงจุดโฟกัสให้มากขึ้น

ฝีมือของอีกฝ่าย เขาเคยเห็นมาก่อน

เหมือนกับอันเปโระ คิงส์ลีย์ เก่งในการโจมตีระยะไกล

และแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ตอนที่หลินมั่วชักดาบออกมา

แสงเงาเย็นวาบที่อยู่ข้างหลังแวบผ่านไป

ปลายเท้าแตะพื้น หันหลังฟาดด้วยดาบ เดือยดินถูกตัดขาดเป็นสองท่อนในชั่วพริบตา

และถู่อวี่ไป๋หลี่จึงเริ่มเข้าโจมตีเข้ามา

การโจมตีต่อจากนั้นก็เช่นกัน รวดเร็วดั่งสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสาย

ทั่วทิศทาง เต็มไปด้วยการโจมตีของเดือยดิน

แต่หลินมั่วก็ฟาดดาบไม่หยุดเหมือนกัน เดือยดินแต่ละสายถูกสกัดไปเรื่อยๆ

“พลังการตอบสนอง ความว่องไว ถือว่าไม่เลว

แต่สุดท้ายก็ยังบอบช้ำภายในร่างกาย

ฉันจะดูว่าแกจะทนได้สักกี่น้ำ”

ในใจพลางคิดเช่นนี้

ถู่อวี่ไป๋หลี่เร่งความเร็วในการโจมตีอีกครั้ง

จำนวนของเดือยดินเพิ่มขึ้นในพริบตา โจมตีหลินมั่วอย่างบ้าคลั่ง และหนาแน่นมากขึ้น

เหมือนกับที่เขาคิดไว้จริงๆ

ด้วยความเร็วของการหลบหลีกที่แข็งแกร่งเช่นนี้

ร่างกายของหลินมั่วเริ่มทานกำลังไม่ไหว สติและจิตใจเริ่มสับสนเลือนราง

ชั่วเวลาเดียว ตอบสนองไม่ทัน ปลายแหลมของเดือยดินนั่น พุ่งตรงไปที่ตรงกลางระหว่างคิ้วของหลินมั่วโดยตรง