หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2531

เขาจินไฉ่อันที่จริงประกอบด้วยยอดเขาสูงสามแห่งเชื่อมต่อกัน

หนึ่งในนั้นนอกจากเป็นสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหยางแล้ว

ที่เหลืออีกสองแห่งต่างถูกทิ้งร้าง

ถ้าหากไม่ใช่เพราะค้นพบว่ามีเหมืองแร่ พื้นที่บริเวณนี้ คงไม่มีใครสนใจเลยด้วยซ้ำ

ตอนที่หลินมั่วกับหัวหน้าเฉินมาถึง เรื่องที่เกิดขึ้นบริเวณเขาจินไฉ่

ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็ได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกแล้ว

“เร็วๆ หน่อย เร็วๆ หน่อย พวกนายทีมสำรวจกินแต่ข้าวขาวหรือไง

ชักช้าจริงๆ ช้าแบบพวกนายแล้วเมื่อไรจะทำงานเสร็จ”

“ทีมอุปกรณ์ อุปกรณ์ขุดเจาะที่สั่งให้พวกนายเตรียมล่ะ

เมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว สั่งให้พวกนายเตรียมให้เรียบร้อย

จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้ข่าวคราว”

...

เมื่อหลินมั่วเดินเข้าไป

จึงเห็นบนก้อนหินยักษ์ มีหัวหน้าใส่หมวกนิรภัยสีแดงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่

และเห็นเพียงลำโพงที่ถืออยู่ในมือของเขา กับพูดเร่งด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

และที่อยู่ด้านล่าง เหล่าคนกำลังยุ่งอยู่ ต่างทำหน้าที่ของตนเอง คนจัดเก็บก็จัดเก็บ คนสำรวจก็สำรวจ

ล้วนเป็นภาพที่คึกคักมาก

จากนั้นหลินมั่วเดินเข้าไปใกล้ไม่หยุด

หัวหน้าที่ยืนอยู่บนที่สูง ก็เห็นร่างเงาของหลินมั่วเช่นกัน

“พวกนายแม่งเป็นใคร

ตระกูลอินทำงาน คนนอกห้ามเข้าใกล้

ออกไปเลย!”

ด้วยน้ำเสียงที่ตะคิกเสียงดังของเขา

ความสนใจของคนงานทุกคนจึงจดจ้องมาที่ตัวหลินมั่ว

ชั่วเวลาเดียว ทุกอย่างกลับเงียบลงทันที

สักพักหนึ่ง ลูกน้องร่างกำยำใส่ชุดทำงานสีดำสิบกว่าคน เดินบุกเข้ามาโอบล้อมหลินมั่วด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยม

“คุณผู้นี้ นี่คือพื้นที่ของตระกูลอิน เชิญพวกคุณรีบออกไปด้วย”

มองพวกเขาสองสามคน

หลินมั่วจึงจมวดคิ้ว

“โอ้ว พื้นที่ของตระกูลอิน

ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ที่นี่น่าจะเป็นภูเขาบรรพบุรุษของตระกูลหยางใช่หรือเปล่า

แต่ กลายเป็นตระกูลอินของพวกนายตั้งแต่เมื่อไร”

เมื่อพูดออกไปเช่นนี้ คนรูปร่างกำยำสองสามคนเหล่านี้จึงหน้าบึ้งทันที

“แม่งมึXอยากมาหาเรื่องใช่ไหม”

หลินมั่วยักไหล่

“หาเรื่องอะไร ฉันไม่รู้

ร่างเงาของหลินมั่วจู่ๆ หลบแวบ

วินาทีต่อมา พวกเขาจึงได้ยิน เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเป็นระยะ

เมื่อมองเห็นอย่างชัดเจนแล้ว

จึงเห็นลูกน้องกลุ่มนั้น กำลังกุมแขนของตัวเองด้วยความเจ็บปวด

และบนแขนของพวกเขาทุกคน ปรากฏรูเลือดขนาดเล็กอันหนึ่ง ซึ่งมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

สงครามการต่อสู้ยังไม่หยุดแค่นี้

เมื่อพวกเขาสิบกว่าคนสูญเสียพลังการต่อสู้

ก็มีเพื่อนร่วมงานอีกสิบกว่าคนที่อยู่ข้างหลังพุ่งเข้ามา

ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่มีพลังแข็งแกร่งกว่า ไม่ว่ามีจำนวนคนมากแค่ไหนก็สู้ไม่ได้

“หัวหน้าเฉิน ขยับเส้นสายหน่อยไหม”

จากคำแนะนำกะทันหันของหลินมั่ว

หัวหน้าเฉินจึงพยักหน้าแสดงความสนใจออกมา

วินาทีต่อมา ร่างเงาของคนทั้งสองลอยออกไป

แต่หลังจากเวลาสี่ห้านาที

หลินมั่วกับหัวหน้าเฉินได้หยุดเคลื่อนไหวพร้อมกัน แล้วตบฝ่ามืออย่างสบายใจ

แต่รอบตัวของคนทั้งสอง ลูกน้องสิบกว่าคน นอนอยู่บนพื้นร้องเจ็บปวดทรมาน

และฉากนี้ ทำให้คนงานทั้งหมดล้วนตกใจนิ่งอึ้ง

ตัวเล็กขนาดนี้แต่กลับมีระเบิดพลังที่ยิ่งใหญ่ออกมาได้