หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2534

สายตากลับมาที่หลินมั่ว

หลังจากปรึกษาเรื่องร้านยาสมุนไพรและเขาจินไฉ่กับแม่ผัวลูกสะใภ้ตระกูลหยาง

หลินมั่วจึงเริ่มดำเนินการทันที

แต่พอเลือกร้านค้าหลายร้านแล้ว เถ้าแก่เหล่านี้เห็นว่าเขาเป็นคนต่างถิ่น จึงเรียกราคาสูงเกินเหตุ

หลินมั่วถึงแม้ไม่ขาดเงิน แต่ก็จะไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบ

ดังนั้น หลังจากดูหลายร้าน สุดท้ายก็ได้ความล้มเหลวกลับมา

“ท่านครับ ท่านกลับไปก่อนดีไหม

ผมจะเดินดูอีกสักพัก หากมีร้านที่เหมาะสม ผมจะติดต่อท่านไป”

เมื่อเจอคำแนะนำของหัวหน้าเฉิน

หลินมั่วจึงส่ายหน้าปฏิเสธ

“ช่างเถอะ ในเมื่อออกมาแล้ว อย่างนั้นก็หาต่อ”

ตอนที่ทั้งสองคนยังเดินไม่ถึงสองก้าว

จากจุดไม่ไกลนัก เห็นคนกำลังมุงล้อมอยู่

พอเข้าไปดู จึงพบว่า สถานที่ที่โดนผู้คนมุงล้อมนั้น เป็นคลีนิคคังเต๋อที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งพอดี

รักษาอาการป่วยด้วยคุณธรรม ถือว่ามีความหมายที่ดี

และป้ายทั้งสองข้างของประตูใหญ่ค่อนข้างเก่าแล้ว

แต่ไม่มีผลกระทบอะไร สามารถทำใหม่ได้ในภายหลัง

เพียงแต่สภาพในคลีนิควันนี้ไม่ค่อยสวยงามเท่าไร

ผู้ชายรูปร่างกำยำใส่ชุดดำนับสิบคน ตอนนี้กำลังรุมต่อยผู้ชายวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลทั่วร่าง

เมื่อเห็นการแต่งกายของคนผู้นี้

หลินมั่วจึงขมวดคิ้ว ไม่รู้ทำไม เขากับการแต่งกายแบบนี้

ไม่เคยรู้สึกชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

พอผู้ชายร่างกำยำในชุดดำหยุดลงมือ

คนที่เป็นหัวหน้าคนหนึ่งนั่งลงยองๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะ

“เถ้าแก่จาง ผมขอเตือนคุณให้เจียมตัวหน่อย

เป็นศัตรูกับพวกเรา ในเมืองพานหยางคนที่เป็นศัตรูกับพวกเรา ไม่มีจุดจบที่ดีสักคน”

“เงินก้อนนี้ คุณผัดผ่อนพวกเรามาเกือบครึ่งปีแล้ว

ทุกคนต่างเป็นนักธุรกิจ ติดหนี้ก็ต้องคืนนี่คือสิ่งที่ถูกต้อง”

ส่วนเถ้าแก่แซ่จางคนนั้น เวลานี้กำลังร้องไห้หน้าเศร้า พยายามอธิบายสุดขีด

“พี่เฮ่าจื่อ เงินผมคืนพวกคุณไปนานแล้ว!”

พอฟังจบ ผู้ชายที่ชื่อเฮ่าจื่อ แสดงสีหน้าเสียดายออกมาทันที

พวกเขาช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ชอบใช้วิธีนี้ แย่งทรัพย์สินของคนอื่นไปเยอะแยะ”

“ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน เมื่อสองสามวันก่อนที่เขตชานเมืองตะวันออกเถ้าแก่อุปกรณ์ขุดเจาะเหมืองแร่คนหนึ่ง

เพราะว่าไม่ให้ความร่วมมือ วันต่อมาก็หายตัวไปเลย

ได้ยินว่าตอนนี้ก็ยังหาตัวไม่เจอ”

หลินมั่วฟังคำวิจารณ์ของสองสามคนที่อยู่ข้างๆ จึงขมวดคิ้วแน่นขึ้น

หลังจากมาถึงพานหยางแล้ว ตั้งแต่แรกจนถึงป่านนี้ เรื่องราวของตระกูลอินยังคงไม่ขาดสาย

ซึ่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน

ด้วยสถานการณ์ตอนนี้สามารถอธิบายได้ว่าตระกูลอินแทรกซึมเข้าไปทั่วทั้งเมืองพานหยางแล้ว

และตอนนี้ในคลินิกแพทย์แผนจีน

เฮ่าจื่อสะบัดฝ่ามือ พูดเสียงฮึดฮัดเย็นชา

“ในเมืองพานหยางนี้ ไม่มีใครกล้าติดหนี้ตระกูลอินของพวกเรา

แม้แต่คนใหญ่คนโตก็ไม่ได้”

พูดจบ เฮ่าจื่อเห็นเถ้าแก่จาง โกรธจนหน้าแดงสลับเขียว

ทันใดนั้นเขาจึงหันไปส่งสายตาเป็นสัญญาณให้ลูกน้องสองสามคนที่อยู่ข้างๆ

หลังจากคนหลังเข้าใจแล้ว จึงกดเถ้าแก่จางที่ล้มอยู่บนพื้นจนนิ่ง