หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2535

พวกที่เข้ามามุงดู ต่างมองด้วยสายตาที่ตกใจ

ลูกน้องทันใดนั้นหยิบมีดสปาตาร์ที่แหลมคมออกมา

“เถ้าแก่จาง สงสัยคุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ วันนี้จะเหลือมือให้คุณข้างหนึ่ง”

“วันพรุ่งนี้ พวกเราจะมาใหม่ ถ้ายังไม่มีเงินมาคืน

คุณต้องเอาคลินิกมาหักลบกลบหนี้”

เมื่อเฮ่าจื่อพูดจบ ลูกน้องจึงไม่ลังเลต่อ

ตอนที่เถ้าแก่จางร้องโหยหวน เสียงสูง

ตอนที่เห็นมีดกำลังจะฟันลงมา

ทันใดนั้นก็มีเสียงตวาดสั่งให้หยุด

“หยุดนะ!”

จากนั้น หลินมั่วจึงเดินแทรกกลุ่มคนเข้าไปในคลินิก

“กลางวันแสกๆ แบบนี้ พวกนายไม่กลัวกฎหมายกันเลย

พวกนายไม่กลัวโดนตัดสินจากพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ใช่ไหม”

หรือนี่อาจจะเป็นเรื่องไม่คาดคิด

ตอนนี้ เฮ่าจื่อรวมทั้งลูกน้องของเขา ต่างตกตะลึง

ในฐานะหนึ่งในสี่แก๊งใหญ่อันธพาลของตระกูลอิน

เฮ่าจื่อทำเรื่องผิดในเมืองพานหยางนานหลายปี แต่เพิ่งเคยเจอคนที่ดื้อดึงแบบนี้เป็นครั้งแรก

หลังจากที่เขาได้สติกลับมา

เขาไม่ได้โกรธอะไร แต่กลับหัวเราะเสียงดังเอ่ยว่า

“คนบ้าอะไรมาจากไหน ริอาจเสแสร้งทำตัวอวดเก่งต่อหน้าฉัน”

“ฮ่าๆๆ ชอบทำตัวเป็นฮีโร่ใช่ไหม

อย่างนั้นนายก็รับกรรมแทนเถ้าแก่จางเถอะ”

จากนั้นเขาจึงเลิกคิ้ว

ลูกน้องที่ถือมีดสปาตาร์คนนั้น เดินมาทางหลินมั่วด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยม

“ไอ้หนุ่ม วันหลังดูตาม้าตาเรือบ้าง

อย่าเข้ามายุ่งเรื่องคนอื่นแบบนี้”

พูดจบเขาจึงยกมีดสปาตาร์ขึ้นอีกครั้ง ฟันไปที่ไหล่ของหลินมั่วอย่างแรง

เมื่อเห็นว่าคดีเลือดกำลังจะเกิดขึ้น

ผู้คนที่อยู่ในนั้น จึงหวาดกลัวเล็กน้อย เอามือป้องดวงตาอย่างช่วยไม่ได้

แต่ฝ่ายหลินมั่ว กลับเป็นใบหน้าที่โกรธเคือง

“พวกนายหาเรื่องเองนะ”

พอสิ้นเสียง เขาจึงเดินเข้าไปข้างหน้าประชิดตัว

ผู้ชายวัยกลางคนถือป้านจื่อซา (ป้านชาดินเปา) อยู่ข้างๆ เธอ ได้ลุกขึ้น

เดินมาอยู่ข้างกายของหญิงสาว

ผู้ชายมองสถานการณ์ที่อยู่ในคลินิกก่อน

หลังจากจิบน้ำชาหนึ่งคำแล้ว ทันใดนั้นจึงเดาะปากอย่างหมดสนุก จากนั้นจึงพูดว่า

“คุณหนู เด็กหนุ่มคนนี้ใช้พลังของตัวเองไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น ปราณกระบี่ได้ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา

กระบี่ยาวในมือดูเหมือนจะธรรมดา แต่กลับไม่ธรรมดา

มองไม่ออกว่าเขาอยู่ระดับไหน ผมเองไม่กล้าเดาสุ่มสี่สุ่มห้า”

เมื่อพูดเช่นนี้ถ้าหากหลินมั่วได้ยินเข้า เขาคงตกใจแน่นอน

เขามองดูอยู่พักหนึ่ง ก็มองเห็นตัวเองอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว คาดว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจแน่นอน

เมื่อฟังคำพูดของคุณลุง หญิงสาวจึงยิ่งแสดงความสนใจมากขึ้น

“คุณลุง อีกสักพักฉันขอไปวัดระดับกับเขาได้ไหมคะ”

เวลานี้ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ กลับไปนั่งที่นั่งด้วยใบหน้าที่หมดความสนใจ

เมื่อได้ยินคำถามของหญิงสาวเขาจึงส่ายหน้าทันที

“ไม่ได้ พวกเราออกมาครั้งนี้ เพื่ออาการป่วยของคุณท่านใหญ่จ้าว

อย่าก่อความวุ่นวาย”