หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2536

พอสิ้นเสียงของผู้ชาย

หญิงสาวจึงได้แต่ทำปากจู๋เหมือนปลาทองอย่างผิดหวัง

คุณลุงผู้นี้ ถึงแม้จะมาในนามบอดี้การ์ดปกป้องความปลอดภัยของตัวเอง

แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นพ่อบ้านคนสนิทของคุณปู่

ถ้าหากตัวเองเดินทางคนเดียว คุณลุงไปฟ้องคุณปู่ เธอจะโดนดุไม่น้อย

เธอหันไปมองด้วยแววตาขอร้อง หญิงสาวเต็มไปด้วยแววตาเศร้า

แต่ผู้ชายคนนั้นมีภูมิคุ้มกัน ต่อวิชาออดอ้อนของเธอนานแล้ว

“เฮ้อ น้ำชานี้ไม่อร่อยเหมือนเหล้าเลย น่าเบื่อมาก”

เขาพูดพลางส่ายหน้า ไม่สนใจหญิงสาวแม้แต่นิดเดียว

ดังนั้น หญิงสาวจึงยอมแพ้ต่ออารมณ์หุนหันพลันแล่นในใจ หันไปมองการต่อสู้ในคลินิกต่อ

...

หลังจากสองสามนาทีผ่านไป หลินมั่วจึงจัดการลูกน้องที่อยู่ตรงหน้าเรียบร้อย

แล้วตบมือด้วยใบหน้าที่แสนสบาย

ลูกน้องที่อยู่แทบเท้า นอนล้มอยู่บนพื้นร้องโหยหวนไม่หยุด

เวลานี้เฮ่าจื่อหวาดกลัวเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

แม้แต่ตอนที่ประมือกัน พลังที่แผ่กระจายออกมา ทำให้เขาใจสั่นอย่างช่วยไม่ได้

“แกเป็นใครกันแน่”

หลินมั่วได้แต่ยักไหล่อย่างราบเรียบ

“ทางไม่เรียบ เด็กหนุ่มใจกล้าชักดาบเข้าช่วยเหลือเท่านั้น”

ชั่วพริบตาเดียว พลังที่หนาวสะท้านปกคลุมไปที่เฮ่าจื่ออย่างแรง

เฮ่าจื่อตอนนี้แทบจะหยุดหายใจ เวลานี้หัวใจของเขาเหมือนถูกคนบีบแน่นก็ไม่ปาน

และพลังอันยิ่งใหญ่ที่ทำให้คนรู้สึกสิ้นหวังนี้ ถึงแม้จะเป็นพี่เทียนเป้า ก็ไม่เคยมีมาก่อน

ชั่วเวลาเดียว เฮ่าจื่อตกใจรีบถอยหลังติดต่อกัน

“แก แกรู้ไหม พวกเราเป็นคนของตระกูลอิน”

ทว่าแผนการของเขาต้องคว้าน้ำเหลวอย่างเห็นได้ชัด

ชื่อเสียงของตระกูลอินสำหรับคนอื่นแล้ว อาจจะน่ากลัวเหมือนราชสีห์

แต่สำหรับหลินมั่วแล้ว ไม่มีผลใดๆ ทั้งสิ้น

หลังจากอีกฝ่ายพูดจบ เขาจึงตอบกลับอย่างสบาย

“ทางไม่เรียบมีคนขุด เรื่องไม่ยุติธรรมก็ต้องมีคนดูแล

พวกนายตระกูลอินก่อเรื่องไม่ดี ดังนั้นจึงต้องมีคนเข้ามาจัดการพวกแก”

ขณะพูดเขายกมือขวา แล้วผลักไปข้างหน้าเล็กน้อย

ทั้งตัวของเฮ่าจื่อเหมือนว่าวที่สายป่านขาด กระแทกติดกำแพงร่วงลงพื้นอย่างแรง

เมื่อพูดออกไปดังนี้ ทุกคนที่เข้ามาห้อมล้อมต่างตกใจไม่หยุด

ด้วยสถานการณ์ที่เขาอยู่เหนือกว่า เฮ่าจื่อจึงยอมทำตามอย่างว่าง่ายอยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก...

หลินมั่วไม่สนใจอีกฝ่าย เขาประคองเถ้าแก่จางขึ้นมา

หยิบยาสมานแผลเม็ดหนึ่ง หลังจากให้เถ้าแก่จางกินแล้ว จึงถามว่า

“คุณมีสัญญากู้เงินอยู่ในมือของคุณไหม”

เถ้าแก่จางส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่จนใจ

“พวกเขาเอาสัญญาไปหมดเลย ไม่เหลือให้ผมสักฉบับ”

และแล้วก็เป็นเช่นนี้จริงๆ

เมื่อได้ยินดังนี้ หลินมั่วจึงขมวดคิ้ว

เขาไม่เหมือนอีกฝ่าย ที่สามารถทำตัวกร่างโดยไม่เกรงกลัวใคร

เมื่อไม่มีสัญญาอยู่ในมือ เถ้าแก่จางจึงเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลินมั่วจึงหันไปถามเฮ่าจื่อ

“เถ้าแก่จางติดเงินพวกนายเท่าไร ฉันจะจ่ายคืนแทนเขาเอง”

พอพูดเช่นนี้ เฮ่าจื่อจึงพูดด้วยความโหดเหี้ยม

“เงินต้นรวมดอกเบี้ยก็สิบหกล้านสองแสนหยวน

เป็นยังไง ไอ้หนุ่มยังคิดจะช่วยจ่ายแทนไหม

ฉันลดราคาให้แกก็ได้ สิบหกล้านก็พอ”