หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2537

ตอนนี้เส้นลมปราณของเขาถูกทำลายหมดแล้ว อารมณ์จึงแย่ถึงขั้นสุด

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือ

เมื่อได้ยินจำนวนเงินที่ติดหนี้มากมายขนาดนี้

หลินมั่วจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย

ทันใดนั้นจึงหยิบเช็คใบหนึ่งออกมาจากหน้าอกทันที

“สิบหกล้านสองแสนหยวน! วางสัญญาไว้ที่นี่”

เฮ่าจื่อมองเช็คที่อยู่ตรงหน้า กับจำนวนเงินเหล่านั้น เขาอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง

ควรทราบว่า ต่อให้ขายคลินิกคังเต๋อ ก็ไม่มีมูลค่าถึงจำนวนนี้

แน่นอนว่าตระกูลอินไม่ได้ขาดเงิน

สิ่งสำคัญที่สุดคืออยากได้คลินิกแห่งนี้ เพื่อผูกขาดตลาดยาและการรักษา

ตอนนี้โดนหลินมั่วยื่นเท้าเข้ามาแทรก

คลินิกแห่งนี้จึงเป็นของเขาอย่างชัดเจน

แต่ถึงแม้จะพูดแบบนี้ สัญญาในมือของเขาได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรอย่างชัดเจน

ถ้าคิดกลับคำนั้น เป็นไปไม่ได้เลย

เฮ่าจื่อจ้องมองหลินมั่วตาเขม็ง แววตาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

ไอ้หนุ่ม ทำฉันเสียเรื่อง!

แต่เนื่องจากผู้คนเยอะแยะมากมาย เขาจึงได้แต่ทำหน้าบึ้ง รับเช็คมา

จากนั้นจึงโยนสัญญากู้เงินที่อยู่ในมือเข้ามา

“ไอ้หนุ่ม แล้วแกต้องเสียใจ!”

หลังจากพูดจาฮึดฮัดแล้ว เฮ่าจื่อจึงพาลูกน้องรีบเดินออกไปจากที่นี่

เมื่อร่างเงาของพวกเขาหายไปแล้ว

หลินมั่วจึงหมุนตัวกลับมาอยู่ข้างกายของเถ้าแก่จาง รีบทำแผลให้เขาอย่างรวดเร็ว

“เถ้าแก่จาง คุณรู้สึกดีบ้างไหมครับ”

เถ้าแก่จางเวลานี้กำลังเหม่อลอยพอดี

เดิมทีคิดว่าต้องตายแล้วแน่ๆ คิดไม่ถึงว่าจะมีเด็กหนุ่มคนแปลกหน้าเข้ามาช่วยเหลือ

ทว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ หลินมั่วจึงเรียกอีกครั้ง

ตอนนี้ จางกงเพิ่งได้สติกลับมา

พร้อมกับสีหน้าละอายใจ เขาลนลานพูดทันที

“ขอบใจน้องชายที่ช่วยชีวิต

ฉันจางกง คิดไม่ถึงว่าจะลากคุณเข้ามาเกี่ยวข้องเรื่องนี้ด้วย”

สำหรับหลินมั่วเขาเองไม่ค่อยสนใจเท่าไรนัก

ทว่าหลินมั่วได้แต่หัวเราะพลางส่ายหน้า

“เถ้าแก่จาง ผมหลินมั่วในเมื่อกล้าลงมือ

ดังนั้นจึงไม่กลัวพวกเขาตระกูลอินอยู่แล้ว คุณวางใจได้ครับ”

ขณะพูดเขาพลางตบไหล่ของเถ้าแก่เบาๆ

คนผู้นี้จิตใจดี คู่ควรคังเต๋อป้ายคลินิกแห่งนี้

เขาไม่รออีกฝ่ายตอบกลับ

หลินมั่วจึงพูดต่อ

“และถ้าหากเถ้าแก่จาง คุณอยากจะขายคลินิกแห่งนี้

อย่างนั้นคุณก็ขายให้ผมเถอะครับ

ส่วนเงินสิบหกล้านนั่น พวกเราก็ถือว่าเจ๊ากันดีไหมครับ”

เมื่อพูดเช่นนี้ จางกงรีบยกมือปฏิเสธทันที

“จะทำแบบนี้ได้ยังไง คลินิกของผม ต่อให้ขายออกไป ก็ไม่ใช่ราคาเท่านี้

ไม่ได้ ไม่ได้ครับ!”

“คุณหลิน ผมยังมีบ้านของที่พานหยางอีกสองสามหลัง

ถึงตอนนั้นผมจะให้คุณทั้งหมดเพื่อหักลบกัน น่าจะพอได้อยู่นะครับ”