หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2555

“คุณหลิน พวกเขายังไม่ได้ให้ของเดิมพันเลยนะ !”

จางกงเอ่ยเตือนพร้อมด้วย

มองดูแผ่นหลังของพวกเขาที่จากไปด้วยความอับอาย

แต่หลินมั่วส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่แยแส

“ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็ยังต้องการศักดิ์ศรีอยู่ดี”

เขาพูดพลางหันกลับมาและมาหาแม่หยางและเฉินเจียเจีย

“คุณป้า พี่สะใภ้ ผมแก้แค้นให้พวกคุณแล้วนะ”

หลังจากที่ร่างกายฟื้นตัวดีแล้ว ผิวของแม่หยางก็ดูดีขึ้นมาก

เธอจับมือทั้งสองของหลินมั่ว สีหน้าเต็มไปด้วยความตื้นตันใจ แต่กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

แต่ในตอนนี้ฝูงชนที่อยู่รายล้อมกลับเริ่มโห่ร้องเสียงดัง

“เถ้าแก่หลิน ที่ว่าปรึกษาฟรีสามวันที่คุณพูดถึง สามารถเริ่มตอนนี้ได้เลยรึเปล่า ?”

“แน่อยู่แล้ว ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ !”

หลินมั่วพูดจบลง

คนกลุ่มหนึ่งก็เข้าคิวยาวในทันที

เรื่องราวที่นี่แพร่กระจายไปทั่วพานหยางอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตา ผู้อาวุโสทั้งสามแห่งพานหยางที่เคยอยู่สูงส่งก็กลายเป็นเพียงหนูข้างถนน

ที่ตรงกันข้ามก็คือหลังจากที่เจ้าของของจือหลินถังบดขยี้ผู้อาวุโสทั้งสาม คลินิกก็ดังขึ้นมาทันที

ข่าวที่ว่าสามารถปรึกษาอาการได้ฟรีสามวันแพร่สะพัด

ผู้คนจำนวนมากมายได้มาถึงจือหลินถังหลังจากรู้ข่าว

“คุณควรเลิกบุหรี่ เป็นแบบนี้ต่อไป คุณจะไม่ได้แค่ไอ

ต่อจากนี้เนื้องอกจะเติบโตในปอด ไม่ว่ายังไงก็ไม่รอด”

หลังจากนำเข็มเงินกลับมาแล้ว หลินมั่วก็ให้คำปรึกษา

เขาหยุดตรงเตียงคนไข้ นั่งลงและสูดหายใจเข้าเต็มปอดหลายครั้ง

“หมอเทวดาหลิน คุณนี่เป็นเทพจริงๆ

อาการป่วยนี้ผมเป็นมาหนึ่งปีกว่าแล้ว

ไม่คิดเลยว่า ฝังเข็มไม่กี่เข็มก็รักษาได้

ฮ่าๆ ไม่ได้หายใจโล่งคอแบบนี้มานานมากแล้ว”

“เอาล่ะ จำที่ผมบอกให้ดีก็พอแล้ว !”

“แน่นอนอยู่แล้ว กลับบ้านไป ฉันจะเลิกบุหรี่ทันทีเลย ขอบคุณหมอเทวดาหลินมากๆ นะ”

คนไข้เดินออกจากโรงพยาบาลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีอกดีใจ

หลังจากที่รักษาคนไข้คนสุดท้ายเสร็จ

หลินมั่วก็ยืดเส้นยืดสาย กระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาก็สั่นสะเทือนไปหมด

ลูบหัวคิ้วที่ปูดโนน เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าพระจันทร์ที่สุกสว่างอยู่บนท้องฟ้าแล้ว

“กี่โมงแล้ว ?”

ผู้ที่อยู่ด้านหลังของหญิงสาว จ้องมองพร้อมเอ่ยอย่างไม่แยแส

“น่าจะไม่ใช่นะ ผลคือเป็นแค่หมอสวะสามคน

ในพันธมิตรทางการแพทย์ แค่จับมามั่วๆ ก็ได้มาจำนวนมาก

ตามข่าวที่ได้มา คนคนนั้นน่าจะมาถึงสองเมืองในเวียดนามนานแล้ว”

ได้ยินแบบนั้น หญิงสาวก็ส่ายหน้าอย่างเรียบเฉย

“คนของเราแทบจะพลิกแผ่นดินหาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวของคนคนนั้นเลย”

“ช่างเถอะ อีกสักสองสามวัน เราค่อยไปถามอินเทียนเป้าก็ได้

ถ้าไม่มีข่าวคราวของคนคนนั้น

เราก็ค่อยไปเกียวโตกัน”

พูดจบ

ชายที่หาวอยู่ด้านหลังตบปากอย่างอดไม่ได้

“ก็ได้ ข่าวคราวทางด้านต้าฉวีถูกปิดกัน จากประเทศจีนก็เข้าถึงได้ยากมาก

ยังไม่ค่อยคุ้นชิน แต่ฉันจะไปเกียวโตก่อนเอง”

“ขอบคุณค่ะอาชู !”

“ขอบคุณทำไมกัน เราครอบครัวเดียวกันนะ !”

ทั้งสองคนพูดพลางก็หายตัวไปจากความมืด