หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2564

“หมอเทวดาหลิน หลู่เยี่ยหลางคนนี้ได้ตายไปแล้ว คุณอย่าเสียเวลาเลย”

“ใช่แล้ว หมอเทวดาหลิน คนนี้ทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย รังแกคนอ่อนแอ เดิมก็เป็นคนที่สมควรตาย”

“เดิมคนนี้ก็สมควรตาย เขาเป็นภัยสังคม”

ภายใต้การโต้แย้งอย่างมากมาย

ดูขึ้นมา มีเพียงหลู่เยี่ยหลางตาย จึงจะเป็นจุดจบที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน

เขาแค่เผชิญหน้ากับคำโน้มน้าวของทุกคน

และหลินมั่วก็ได้หยิบเข็มเงินออกมาอีกครั้ง

“ทุกท่านโปรดวางใจ ผมแค่พยายามทำให้ดีที่สุด

นี่เป็นหน้าที่ของผมในฐานะหมอ”

“ต่อให้โชคดีช่วยชีวิตหลู่เยี่ยหลางได้ เขาก็เป็นแค่คนพิการคนหนึ่ง

เมื่อถึงเวลา เขาคิดอยากจะทำชั่วแค่ไหนก็ทำไม่ได้”

เมื่อเขาพูดไปแล้ว

ผู้คนรอบข้างตอนนี้ถึงได้หุบปาก ไม่พูดอะไรอีก

แน่นอนสำหรับการพูดว่าช่วยชีวิตของหลินมั่ว

ที่เกิดเหตุไม่มีใครเชื่อ

เพียงเพราะสถานะทางสังคมของหลินมั่วในทุกวันนี้ ไม่มีใครกล้าพูดเยาะเย้ยหรอก

หลินมั่วทางด้านนี้ หลังจากอธิบายเสร็จ ก็มุ่งความสนใจทั้งหมดไปบนตัวของหลู่เยี่ยหลาง

เข็มเงินทั้งเก้าแห่งกูตู๋ บวกกับเทคนิคเข็มเทวะนิรมิต จึงมีเอฟเฟกต์เป็นสองเท่า

พลังชีวิตที่เหลืออยู่ของหลู่เยี่ยหลางถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนา

เช่นนี้ยังทำให้หลินมั่วมีเวลาในการรักษามากยิ่งขึ้น

ห้ามเลือด การไหลเวียนของเลือด รักษาชีพจร ควบคุมลมปราณ

การรักษาทั้งหมดเสร็จสิ้นในคราเดียว

หลังจากรอจนอาการของหลู่เยี่ยหลางคงที่

หลินมั่วจึงได้หยิบสมุนไพรธรรมชาติที่เก็บมาจากเขาจินไฉ่ก่อนหน้านี้ออกมา

หลังจากบดเป็นน้ำผลไม้ เขาก็ใส่ส่วนผสมสีน้ำเงิน เข้าไปในปากของหลู่เยี่ยหลาง

ยาที่ผสมเหล่านี้ ไม่เพียงแต่สามารถปกป้องหัวใจเท่านั้น แต่ขณะเดียวกันยังมีผลการรักษาที่แข็งแกร่งต่อการบาดเจ็บภายในอีกด้วย

“คุณพูดว่าหมอเทวดาหลิน จะสามารถช่วยหลู่เยี่ยหลางได้เหรอ”

“นี่จะเป็นไปได้ยังไง นายคิดว่าหมอเทวดาหลินเป็นเทวดาจริงๆเหรอ ถึงได้ช่วยคนที่ตายให้ฟื้นได้”

“แต่ดูจากท่าทางของเขา คล้ายกับจะมีหวังจริงๆนะ”

“อย่าคิดเหลวไหล นายจะบ้าไปแล้วเหรอ”

ความสนใจของหลินมั่วเวลานี้มุ่งเน้นไปที่ตัวของหลู่เยี่ยหลาง เขาไม่ได้ยินที่ทุกคนสงสัย

แน่นอนต่อให้ได้ยิน เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ

ดูฉากสยองฉากนี้

ทุกคนถอยหลังกรูดโดยไม่รู้ตัว

ท้ายที่สุดคนตายคนหนึ่ง จู่ๆก็กลายเป็นตำนาน อาเจียนเป็นเลือด

แต่คนปกติ ทันทีทันใดก็เป็นสิ่งที่ทนไม่ไหว

หลินมั่วก็ไม่สนใจพวกเขาอีก

เด็กฝึกหลายคนจากจือหลินถังโดนเรียกมาโดยตรง ให้ยกหลู่เยี่ยหลางกลับไป

และทุกคนก็เห็นหลินมั่วจากไป

ชายที่มีความกล้าหาญคนหนึ่ง กลืนน้ำลายเฮือกก่อน

หลังจากระงับความกลัวภายในใจแล้ว

จึงได้เดินไปข้างหน้าเรียกหลินมั่วไว้

“หมอเทวดาหลิน รบกวนถามหน่อยครับ

คุณยังมีสมุนไพรที่ใช้เมื่อครู่เหลืออยู่อีกไหม”

ขณะที่คนๆนั้นพูด

ผู้คนที่สัญจรไปมารอบๆคนอื่นๆ ก็มีปฏิกิริยาทันทีเช่นกัน

ชั่วครู่หนึ่งพวกเขาทั้งหมดมองไปที่หลินมั่วอย่างคาดหวัง