หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2565

คนข้างนอกมองด้วยความตื่นเต้น คนภายในมองไปที่ประตู

ประโยคนี้ถูกต้องทุกคำพูด

ภายใต้การทำงานที่ราบรื่นของหลินมั่ว

ทุกคนที่เกิดเหตุ คิดว่าหลินมั่วแค่ห้ามเลือดให้หลู่เยี่ยหลาง เย็บบาดแผล และผ่าตัดช่วงอก

ความจริงสิ่งที่ทำให้เขากลับมาจากความตาย ก็คือสมุนไพร ที่หลินมั่วหยิบออกมาระหว่างกระบวนการรักษา

และสำหรับ ของล้ำค่าที่สามารถทำให้ตัวเองมีชีวิตอีกได้เช่นนี้ ใครจะไม่โลภเล่า

เวลานี้หลินมั่วกำลังพุ่งความสนใจไปที่ตัวของหลู่เยี่ยหลาง

แม้ว่าจะช่วยชีวิตกลับคืนมาได้ แต่ก็ยังมีงานรักษาที่ต้องดำเนินการตามหลังอีกมากมาย

เมื่อผู้สัญจรไปมาถาม เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และได้พูดตอบกลับไปตรงๆว่า

“สมุนไพรนี้ไม่มีแล้ว แต่ว่าพอผ่านช่วงนี้ไป ผมจะก่อตั้งบริษัทยาเจียเซิ่ง

เมื่อถึงเวลา พวกคุณอยากได้ล่ะก็ สามารถไปซื้อได้โดยตรง”

พูดจบเขาก็เดินตามเด็กฝึกงานออกไปจากที่นี่อย่างไว

อย่างไรก็ตามหลินมั่วคิดไม่ถึงเด็ดขาดว่า

เดิมทีแค่คำพูดที่ไม่เป็นรูปธรรมของเขา กลับทำให้เกิดพายุใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่พานหยาง

ชั่วขณะหนึ่ง ข่าวที่บริษัทยาเจียเซิ่งผลิตสมุนไพรตายแล้วคืนชีพ พริบตาเดียวก็แพร่สะพัดไปทั่วเมือง

เรื่องทั้งหมดนี้หลินมั่วยังไม่รู้

รอจนส่งหลู่เยี่ยหลางไปถึงจือหลินถัง เขาก็รีบเริ่มลงมือดำเนินการรักษา

แน่นอนว่าการกระทำของหลินมั่ว ไม่ได้หมายความว่าเขาเสียสละและตอบแทนความชั่วร้าย ด้วยความเมตตา

แค่ก่อนหน้านี้ ท่านสามวังบอกกับเขาว่า

หลู่เยี่ยหลางคนนี้ อาจเกี่ยวข้องกับกองกำลังใหญ่มณฑลต้าฉวีเหลียน

ไว้ชีวิตเขา เพราะอยากได้ข้อมูลบางส่วนที่เป็นประโยชน์จากเขา

ชื่อของบริษัทยาเจียเซิ่งแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วภายนอก

หลังจากได้รับข่าว กลุ่มผู้ค้ายา โรงพยาบาลคลีนิคการแพทย์ บริษัทตกแต่งและอื่นๆ จำนวนมากได้รวมตัวกัน

กล่าวโดยสรุปนักธุรกิจที่ถูกหลู่เยี่ยหลางกดขี่ และไม่กล้าร่วมมือกับหลินมั่วต่างพากันมาถึงหน้าบ้าน

“หมอเทวดาหลิน เรื่องก่อนหน้านี้ ต้องโทษที่ไอ้หมาหลู่เยี่ยหลาง

ธุรกิจเล็กๆแบบพวกเรา ก็ไม่สามารถต่อสู้ชนะเขาได้ หมอเทวดาหลินคุณให้โอกาสพวกเราอีกครั้งเถอะครับ”

“ใช่ครับๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นี้ พวกเราก็มาขอร่วมมือตั้งนานแล้วครับ”

“หมอเทวดาหลินให้โอกาสพวกเรา ร่วมมือกับบริษัทยาเจียเซิ่งอีกครั้งเถอะครับ”

เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ เธอก็เข้าใจความหมายของสามีทันที

ภายใต้ใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม เธอได้โน้มไปที่ใบหูของสวีเจียเจีย กระซิบเบาๆว่า

“เจียเจีย เธอไม่ต้องกลัว

ยืดหลังให้ตรง แสดงออร่าของเธอออกมา”

“เธอก็คิดเสียว่าพวกเขาคือคนเลวตระกูลอินกลุ่มนั้นก็พอแล้ว”

เมื่อทำอะไรไม่ถูก

คำพูดของสวี่ปั้นซย่าก็สะท้อนก้องอยู่ในสมองของเธอ

ทันใดนั้น ออร่าที่ยอมจำนนแต่เดิมของเธอ จู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

และเมื่อกลุ่มคนผู้ค้ายา อ้อนวอนอย่างหนัก

สวีเจียเจียก็เพียงตอบด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“พวกคุณกลับไปเถอะ หากต้องการฉันจะติดต่อพวกคุณเอง

เอะอะโวยวายเหมือนอะไรก็ไม่รู้

โรงพยาบาลของพวกเรายังจะทำธุรกิจอยู่ไหมเนี่ย”