หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2568

สายตาที่พึงพอใจมองไปยังบุคลากรที่ตัวเองระบุคนนี้

สีหน้าของหลินมั่วค่อยๆเคร่งขรึมขึ้น

“นั่งลงเถอะ! ฉันจะให้พรอันยิ่งใหญ่แก่นาย”

แม้ว่าจะไม่รู้จุดประสงค์ของเขา

แต่ตี๋หยุนยังนั่งลงขัดสมาธิอย่างเชื่อฟัง

วินาทีต่อมา เขารู้สึกมีฝ่ามือหนาหนักข้างหนึ่งกดทับบนกระดูกที่อยู่ด้านบนของศรีษะของตัวเอง

“อย่าตื่นเต้น ปล่อยร่างกายให้ผ่อนคลาย ปล่อยอารมณ์ให้ว่างเปล่า!”

หลังจากตี๋หยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายก็ค่อยๆผ่อนคลายลง

จากนั้นวินาทีถัดมา

สมองก็ปวดอย่างเฉียบพลันขึ้นมา

ราวกับมีคนเจาะทะลุเข้าไปอย่างหนักหน่วง

“อดทนไว้ ผ่านมันไปให้ได้ นี่คือคนเหนือคน

ผ่านมันไปไม่ได้ นายจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถูกเขารังแกไปตลอดชีวิต ถูกคนเอาเปรียบ”

พร้อมกับคำเตือนอันดังกึกก้องของหลินมั่ว

ในสมองของตี๋หยุนอดไม่ได้ที่จะผุดภาพ ที่คนทั้งครอบครัวถูกรังแกต่อหน้าผู้มีอิทธิพล

และในความทรงจำ เด็กหนุ่มโดนคนใช้รองเท้าเหยียบไว้ที่พื้น จู่ๆก็เบิ่งตาทั้งคู่

“ผมตี๋หยุนต้องทะลุผ่านชั้นฟ้านี้!”