หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2576

ทางด้านอินเทียนเป้า หลังจากที่โกรธจัด ก็เริ่มกังวลอย่างหนัก

“หลู่เยี่ยหลางยังหาไม่เจออีกเหรอ ?

ยังอีก !

พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่วะ”

ทันทีที่เขาพูดจบก็มีเสียงดังกึกก้อง โบราณวัตถุที่มีมูลค่าหลายแสนก็ถูกทุบจนแหลกละเอียดเพิ่มอีกชิ้น

สองสามวันมานี้ของเก่าและเครื่องใช้ต่างๆ ของตระกูลอินที่ถูกอินเทียนเป้าทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เนื่องจากความโกรธมีราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้าน

“รีบส่งกำลังคนมาเพิ่ม ฉันจะต้องพาพี่หลู่กลับมาโดยเร็วที่สุด”

นึกถึงมือขวาสองคนที่ถูกหลินมั่วกำจัด

บวกกับการที่หลินมั่วบุกมาหาเรื่องถึงที่

ลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้ายในใจของเขาเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

งานเลี้ยงเมื่อวาน ท่าทีของท่านสามวังดูผิดไปจากปกติ

“ท่านสามวังว่ายังไงบ้าง ?”

“ลูกน้องของเขาส่งคนมาเชิญเขา โดยเชิญในนามของลูกพี่

แต่ไอ้หมาท่านสามวังใช้เรื่องสุขภาพมาเป็นข้ออ้างตลอด”

อินเทียนเป้าพ่นลมหายใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเคืองออกมาอย่างหนักหน่วง

“โอเค เข้าใจแล้ว ! ฉันว่าไอ้หมาแก่นี่อยากหาเจ้าของใหม่นะ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องยุ่งกับมันก่อนชั่วคราว”

เรื่องมาถึงขนาดนี้ ถ้าอินเทียนเป้าของเขายังเข้าใจ นั่นก็แปลว่าเขาเป็นคนโง่จริงๆ

“ลูกพี่ เราจะไม่สนใจหลินมั่วนั่นแล้วจริงเหรอครับ

เขาสร้างปัญหาให้พวกเรานะ”

อินเทียนเป้าปรับทัศนคติที่โกรธเคืองของตัวเองก่อน

จนหายเป็นปกติแล้วถึงได้ออกคำสั่ง

“ยังไม่ต้องรีบร้อน อยากจัดการหลินมั่ว เราก็ต้องรอโอกาส

ไปปลอบใจแม่ยายกับสะใภ้ตระกูลหยางกันก่อนดีกว่า

หลินมั่วไม่มีทางอยู่พานหยางได้ตลอดไปหรอก”

จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งจากแผนการที่คิดอย่างละเอียดในใจไว้แล้ว

หลายวันมานี้แม่ยายกับสะใภ้ตระกูลหยางงกับเรื่องต่างๆ ของบริษัทยาเจียเซิ่ง

ช่วงนี้สวี่ปั้นซย่าได้ติดต่อกับกว่างหยางสวี่ซื่อกรุ๊ปโดยเฉพาะ และส่งหลี่จือ ผู้จัดการมืออาชีพมาช่วยเหลือพวกเขา

“คุณป้า คุณป้า !”

ในตอนที่กำลังตรวจสอบการดำเนินการตกแต่งของบริษัทอย่างอดทน

“คุณลุง เราก็แค่ตกลงที่จะกินข้าวด้วยกัน

ไม่ได้คิดว่าจะวางกับดักกับเราสองแม่ลูก”

ในตอนนี้หวังหลิงก็โน้มน้าวด้วยรอยยิ้ม

“น้องเขย ดังสุภาษิตที่ว่าความขัดแย้งควรได้รับการแก้ไขนั่นแหละ

ในเมื่อพวกเขาตระกูลอินมุ่งมั่นะแก้ไขความขัดแย้งนี้

ก็นั่งลงคุยกันให้ดีไปเลยจะดีกว่านะ”

แม้ว่าสวีเจียเจียจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับโลกนี้อย่างลึกซึ้ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอโง่

เดิมทีครอบครัวนี้แทบไม่ได้ไปมาหาสู่กัน ตอนนี้ก็เรียกตัวมากินข้าว แล้วก็ให้ช่วยเป็นตัวกลางเพื่ออำนวยความสะดวก

เห็นได้ชัดว่าได้รับผลประโยชน์จากตระกูลอินของพวกเขา

ในตอนที่เขากำลังจะปฏิเสธอย่างเข้มงวด แม่สามีที่อยู่ข้างๆ เขาก็ลังเลทันที

“เจียเจีย สิ่งที่พวกเขาพูดก็ถูก เรานั่งลงกันดีมั้ย

ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน นานมากแล้วที่เราไม่ได้นั่งลงกินข้าวด้วยกัน”

ท้ายที่สุดแล้วคนรุ่นก่อนยังคงคิดถึงมิตรภาพเก่าๆ

ในเมื่อคุณยายพูดแบบนี้

สวีเจียเจียได้แต่ต้องทำตามที่เธอพูด นั่งลงร่วมงานเลี้ยงด้วยกัน