หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2575

เขากางแขนออก พูดอย่างช่วยไม่ได้

“พูดตามตรงได้มั้ย ข่าวสารในต้าฉวีของพวกคุณล้าหลังขนาดนี้เลยเหรอ ?

ผมกลายเป็นหมอเทวดามาหลายเดือนแล้วนะ”

พูดจบ หลินมั่วก็จัดเสื้อผ้าและพูดแนะนำด้วยสีหน้าจริงจัง

“รู้จักใหม่อีกทีนะครับ ผมคือหลินมั่ว เป็นทูตไท่ซาน หนึ่งในทูตทั้งห้าของเจิ้นเยว่ ขณะเดียวกันก็เป็นหมอเทวดาด้วย”

ตอนที่หลินมั่วพูดจบ

จ้าวจื่อเยียนเห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนรุ่นเดียวกันที่มีพลังอำนาจไม่ธรรมดาก็รู้สึกฟุ้งซ่านเล็กน้อย

แต่เมื่อนึกถึงคำพูดถากถางของหลินมั่ว เธอก็หัวร้อนอีกครั้ง

“พวกคุณนั่นแหละล้าหลัง พวกเราก็แค่ไม่อยากรู้

ถ้าต้องการจริงๆ ไม่ว่าด้านไหนในโลกนี้ จ้าวซื่อของเราก็ครอบครองได้หมด”

ข้อแก้ตัวแบบนี้ฟังดูอ่อนแอไร้ซึ่งอำนาจอย่างเห็นได้ชัด

แม้ต้าฉวีจะยอมจำนนต่อจีน แต่ก็เป็นเพียงการยอมจำนน

ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายไม่ได้สอดคล้องกันเลย

จึงมีข่าวของจีนมากมายจึงกล่าวว่าดีกว่าภายนอก

บวกกับกามีเจตนาปราบปรามของสมาคมแพทย์ ทำให้เกิดช่องว่างในข่าวสาร

หลินมั่วในตอนนี้ไม่มีความสง่างามที่จะโต้เถียงอะไรอีกฝ่ย

“ในเมื่อรู้จักกันแล้ว พวกคุณก็พูดจุดประสงค์ในการมาได้แล้ว

ภรรยาผมรอกลับบ้านไปกินข้าวด้วยกันอยู่นะ เข้าใจใช่มั้ย ?”

“คุณ…”

เมื่อถูกกระตุ้นด้วยทัศนคติเหยียดหยามของเขา

จ้าวจื่อเยียนรู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งกว่าเดิม ในตอนที่โกรธจนหัวร้อนและคิดจะอ้าปากพูด

จ้าวหยูที่ยืนข้างกายก็ออกมาจัดการ

“ท่านทูตเจิ้นเยว่ มีความสามารถโดดเด่นทั้งทักษะการแพทย์และการต่อสู้

ผู้นำตระกูลจ้าวของเราชื่นชมพรสวรรค์ของคนอายุยังน้อยเช่นคุณมากที่สุด

จึงส่งคุณหนูของตระกูลมาเพื่อเชิญทูตเจิ้นเยว่ให้เยี่ยมเยียนเมืองกู่เน่ย

“ไม่ทราบว่า คุณหลินจะไว้หน้ารึเปล่า ?”

เมื่อเทียบกับความหุนหันพลันแล่นของจ้าวจื่อเยียน

นิสัยของจ้าวหยูสุขุมกว่า คำพูดก็มีคารมที่เชี่ยวชาญ

“ทั้งสองที่อยู่ห่างกันมาก ผมยังมีเรื่องต้องจัดการในพานหยางอีกเยอะมาก

มีเวลาว่างเมื่อไหร่ จะไปเยี่ยมพวกคุณถึงที่อย่างแน่นอนครับ”

หลินมั่วก็ไม่ได้โง่ เขาไม่มีทางหลงคำพูดประจบประแจงจนลืมตัวตนของตัวเองหรอก

“ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่งานเลี้ยงของตระกูลอิน”

หลินมั่วได้รู้ข่าวนี้ รวมถึงคำถามที่จ้าวจื่อเยียนถามเขาก่อนหน้านี้ เขาก็เข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่าย

“เหล่าเจียง สองสามวันนี้ฉันจะไปที่อื่นสักหน่อย

ฝากนายดูแลพานหยางด้วยนะ”

“จะไปเหอเน่ยเหรอ ?”

“ใช่แล้ว !”

สำหรับเรื่องารวางแผน การแก้ไขกำลังพลในสองเมืองเป็นเรื่องยากมาก

แถมยังง่ายที่จะพิชิตประเทศแต่ยากที่จะปกป้อง

แม้ว่าในอนาคตจะแก้ไขแล้วเสร็จ ผู้คนก็ยังต้องการความช่วยเหลือในการจัดการ ท้ายที่สุดแล้วหลินมั่วก็ไม่สามารถอยู่ในต้าฉวีตลอดไปได้

แต่จ้าวซื่ออาจเป็นคู่หูที่ไม่เลว

“จริงสิ เยว่หนานเยว่เป็นคนยังไงเหรอ ?”

“เป็นคนที่เด็ดขาด แต่ก็ขี้ระแวง”

“โอเค เข้าใจแล้ว !”

“นายคงจะไม่ได้…”

“ใช่ ฉันจะไปรักฝษาอาการป่วยให้เยว่หนานเยว่ที่เมืองกู่เน่ย…”