หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2597

เมื่อเห็นว่าน้องชายตัวเองชักมีดออกมา

จ้าวเจี้ยนผิงจึงแสร้งตีหน้าขรึมก่อนจะพูดตำหนิ

“เจ้าสามอย่าทำแบบนั้น!

พวกเราเป็นพี่น้องกัน จะถือมีดขึ้นมาจ่อหน้ากันได้ยังไง เก็บลงไปเดี๋ยวนี้”

จ้าวอันคังกลับไม่ทำตามที่พี่ชายบอก เขาเพียงตวาดออกไปอย่างโมโห

“ใครเป็นพี่น้องกับมันกัน ไอ้จ้าวหยูคนนี้เป็นแค่เด็กกำพร้าที่ตระกูลเราเก็บมันมาเลี้ยงก็เท่านั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลพวกเราให้ข้าวมันกิน มันคงจะหิวตายไปนานแล้ว”

“พอมาวันนี้ไอ้เด็กเหลือขอนี้กลับกล้ามาขวางทางพวกเรา

จ้าวหยู ถ้าแกยังไม่ถอย ฉันจะตัดหัวแกซะ”

จ้าวเจี้ยนผิงพูดตำหนิขึ้นอีกครั้ง

แต่สำหรับจ้าวหยูแล้วเขาเพียงแสยะยิ้มให้กับคำขู่ของคุณชายสามเท่านั้น

“ท่านประมุขมีคำสั่งมาว่าใครกล้าขัดคำสั่งให้จัดการได้เลย”

“คุณชายสาม หากคุณอยากเข้าไปก็ต้องข้ามศพผมไปก่อน”

พูดจบ เขาก็ชักดาบที่อยู่ในมือออกมาเช่นกัน กลิ่นอายสังหารปกคลุมทั่วพื้นที่ทันที

“ได้ ในเมื่อแกอยากตาย ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์ให้เอง”

เมื่อพูดจบ จ้าวอันคังก็ยกดาบของตัวเองขึ้นมาเช่นกัน