หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2615

กวนหลิงหลงเงยหน้าขึ้นมองหลินมั่วก่อน จากนั้นมองเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังโกรธอยู่ข้างๆ เขา

แม้ไม่รู้ว่าทําไมคนด้านหลังถึงดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับตัวเองอย่างมาก

แต่เพื่อตอบแทนการช่วยชีวิต เธอจึงพยักหน้าโดยไม่คิดมาก

"ขอบคุณผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตฉัน"

"ช่วยบอกชื่อคุณได้ไหมคะ"

"หลินมั่ว!"

กวนหลิงหลงมองดูทัศนียภาพอันวิจิตตระการตาที่โผล่พ้นออกมาจากเมฆดำมืดอย่างเงียบๆ เธอก็หายใจเข้าลึกๆ

"ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม!"

หันกลับไปมองหลินมั่วแล้วรำพึงในใจ

"ถ้าคุณปฏิบัติกับฉันเหมือนเขา ฉันคงตายตาหลับ"

แม้กระทั่งในเวลานี้ กวนหลิงหลงยังคงคิดถึงผู้ชายคนนั้นอยู่เสมอ

และสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ

เหนืออาคารในระยะไกล ชายวัยกลางคนที่มีดวงตาขอบทองกําลังดูทุกอย่างในโรงแรมอย่างเงียบๆ

ข้างหลังเขา ผู้ช่วยก็เดินมาอย่างรวดเร็ว

"ท่านอาจารย์ เราได้ตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนแล้ว

หญิงสาววิ่งออกมาเอง"

"แอบหนีออกมาเหรอ ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มไม่พอใจกับรูปแบบของภูเขา