หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2616

หลังจากผ่านมาสองวันติดต่อกัน หลินมั่วก็ไม่สามารถช่วยลู่อิ่งตามหาพ่อแม่ได้

และเมืองเหอเน่ยที่เขามาก็มีธุระที่ต้องจัดการเช่นกัน

ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะโอ้เอ้ไปตลอด

"เสี่ยวลู่ พี่ต้องออกไปทําธุระนิดหน่อย หนูต้องเชื่อฟังพวกเราห้ามวิ่งซนรู้ไหม"

ลู่อิ่งได้แต่จ้องมองหลินมั่วตาโตด้วยสีหน้าไม่พอใจ

สำหรับช่วงเวลาที่ต้องออกไปข้างนอกกับกวนหลิงหลง

ลู่อิ่งไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

และเห็นได้ชัดว่าหลินมั่วก็ค้นพบสิ่งนี้เช่นกัน

เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าทําไมสาวน้อยคนนี้ถึงเป็นศัตรูกับกวนหลิงหลงขนาดนี้

"เป็นเด็กดี เชื่อฟังนะ!"

หลังจากเห็นอีกฝ่ายหลังพยักหน้าอย่างลำบากใจ

หลินมั่วก็ยกมือขึ้นลูบจมูกเล็กๆ ของลู่อิ่งและอุ้มเธอขึ้น

หลังจากมาถึงชั้นหนึ่งก็ทักทายเถ้าแก่โรงแรมก่อน

"เถ้าแก่ เมื่อวานผมสร้างปัญหาให้คุณแล้ว"

ถึงแม้จะให้ค่าชดเชย

แต่ก็กระทบต่อธุรกิจของโรงแรมอยู่บ้าง

"ฮ่าฮ่า การบริการลูกค้าเป็นจุดประสงค์ของเราเสมอ คุณหลินคุณไม่ต้องสนใจหรอก"

แม้เถ้าแก่จะยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ในใจก็อดด่าไม่ได้