หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2628

สถานการณ์ตอนนี้ตึงเครียดเป็นอย่างมาก

ในทั้งสองฝ่ายนี้มีหลานชายตายอย่างอนาถคนหนึ่ง นั่นคือคนที่โดนระเบิดตายที่สนามมวย เท่านี้ก็พาให้สถานการณ์ตึงเครียดมากพอแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะมีผู้มีอำนาจข่มอยู่ พวกเขาทั้งสองฝ่ายคงปะทะกันขึ้นมาแล้ว

และในช่วงเวลาตึงเครียดนี้เอง จู่ๆ ที่ชั้นหนึ่งก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้น

“ด้านนอกเกิดอะไรขึ้น ทำไมเสียงดังขนาดนี้”

ไม่ต้องรอให้ลูกน้องไปตรวจสอบ จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังก้องไปทั่วเรือ

“บังอาจ มีคนกล้าใช้ปืนที่นี่ได้อย่างไร!”

ผู้เฒ่าเผยที่เดิมทีนั่งตำแหน่งประธาน โมโหมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงปืน เขาลุกขึ้นยืนและออกไปด้านนอกทันที

จากนั้นผู้เฒ่ากานที่นั่งตรงข้ามก็ลุกตามออกไป

ถึงอย่างไร ตระกูลกานก็เป็นหนึ่งในผู้เรียกประชุมในวันนี้

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแขก ตระกูลกานของพวกเขาต้องเป็นคนรับผิดชอบ

และที่สำคัญที่สุด การรวมตัวในวันนี้มีแต่แขกคนสำคัญ หากมีอะไรผิดพลาดพวกเขาคงต้องสูญเสียมหาศาลแน่นอน

บริเวณทางเดินของห้องโถงใหญ่

ตอนนี้หลินมั่วจัดการพวกลูกน้องของไป๋เหมาจื่อไปสิบกว่าคนแล้ว

และปืนพกที่ถืออยู่ในมือของไป๋เหมาจื่อปล่อยควันสีขาวจางๆ ออกมา เห็นได้ชัดว่ามันถูกยิงไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้

สิ่งที่ทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อก็คือ ทักษะการยิงปืนที่แม่นยำของเขา อีกฝ่ายกลับหลบมันได้อย่างง่ายดายด้วยการเอียงหัว

“กูไม่เชื่อหรอก!”

เมื่อผู้เฒ่ากานและผู้เฒ่าเผยมาถึงข้างราวกั้น พวกเขาก็เห็นอันธพาลหลายสิบคนนอนอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่าตายแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่

แขกที่อยู่รอบๆ ต่างยุ่งวุ่นวายกับการซ่อนตัวและหลบเลี่ยงลูกปืนที่ถูกยิงมาแบบไม่ได้ตั้งใจ

ขณะที่ไป๋เหมาจื่อกำลังจะเหนี่ยวไกอีกครั้ง จู่ๆ เงาของหลินมั่วก็สั่นไหวและหายไปจากตำแหน่งเดิม

ผู้เฒ่ากานเหมือนจะรู้ว่าหลินมั่วคิดจะทำอะไร จึงตะโกนห้ามเสียงดัง

“ไม่ได้นะ!”

แต่ก็สายไปเสียแล้ว!

ไม่มีใครเห็นว่าหลินมั่วลงมืออย่างไร แค่ตาเบลอไปชั่วขณะ เมื่อสายตากลับมาเป็นปกติ ไป๋เหมาจื่อก็ล้มลงกับพื้นและส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาออกมา มือที่ถือปืนอยู่ก็บิดงอจนไม่อยู่ในรูปร่างเดิม

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ผู้เฒ่าเผยที่โมโหอยู่ก็ยกยิ้มขึ้นทันที

ทันทีที่เห็นสภาพของหลานสาวสุดที่รัก ผู้เฒ่ากานก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

พอสังเกตเห็นรอยนิ้วมือที่ปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าของกานเวย ไอสังหารก็ปรากฏขึ้น

“ใครเป็นคนทำ”

เมื่อได้ยินคำถามที่จริงจังนั้น กานเวยก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักกว่าเดิม

“เพราะบอดี้การ์ดเฮงซวยที่ปู่พามานั่นแหละ เขาไม่ใช่แค่ช่วยคนนอกแล้วรังแกหนู ยังตีหนูอีกด้วย!”

“คุณปู่ดูรอยที่เขาตีหนูสิ ถ้าเป็นแผลเป็นขึ้นมาหนูยอมตายดีกว่า”

แน่นอนว่าเรื่องของกวนหลิงหลงนั้นถูกมองข้ามไป ไม่มีการพูดถึงเลยแม้แต่คำเดียว

เดิมทีแล้วความรู้สึกที่ผู้เฒ่ากานมีให้หลินมั่วนั้นดีมาก

แต่พอขึ้นมาบนเรือสำราญแล้ว หลินมั่วตบหน้าหลานสาวของเขาต่อหน้าคนมากมาย นี่เป็นความผิดใหญ่หลวง

ที่แย่กว่านั้นคือ หลินมั่วไปปะทะกับลูกน้องของประธานกวนเข้า แม้แต่ตระกูลกานของพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ไป๋เหมาจื่อคนนั้นได้

แล้วหมอนี่คิดอะไรอยู่ ถึงได้ไปล่วงเกินประธานกวน อีกทั้งยังดึงพวกเขาลงเหวไปด้วยอีก

ไอ้สารเลวเอ้ย!