หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2637

เป็นอย่างที่คาด เมื่อโดนคำพูดเตือนสติของท่านเผย จู่ๆดวงตาของผู้เฒ่ากานก็พลันฉายแววโกรธแค้น

ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้หนุ่มนี่พากวนหลิงหลงขึ้นเรือ หลานสาวของตัวเองจะประสบกับภัยพิบัติเช่นนี้หรือ

แต่ด้วยความที่เขายังต้องการความช่วยเหลือจากชายหนุ่มคนนี้ เขาจึงรีบเก็บความเกลียดชังไว้ในใจ และหันกลับมามองหลินมั่วด้วยสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง

เมื่อเหลือบเห็นสภาพของกานเวยที่ถูกทรมานและกำลังจะตาย หลินมั่วก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าหญิงสาวจะหยาบคาย เวลานี้ก็ได้รับโทษที่สมควรชดใช้แล้ว ออกมาวางก้ามก็ต้องโดนแบบนี้!

แต่พูดในฐานะคนนอก หลินมั่วช่วยเหลือกวนหลิงหลง ก็แค่หน้าที่ของหมอคนหนึ่งเอง

ดังนั้นเมื่อหลินมั่วต้องเผชิญกับคำขอร้องของผู้เฒ่ากาน จึงไม่ตอบกลับอย่างชัดเจน เพราะเขาไม่เคยผ่านความทุกข์ยากของผู้อื่น จึงไม่ควรชักชวนผู้อื่นให้ใจดี เรื่องนี้เขาก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยว

แต่การกระทำของเขา กลับทำให้ผู้เฒ่ากานเห็นแล้วยิ่งโกรธแค้นไม่พอใจ

ส่วนทางด้านกวนเยีย หลังจากสบตากับหลินมั่ว เขาก็พยักหน้านิดๆ

“หลิงหลง ลูกว่ายังไง”

“อื่อ!”

เมื่อกวนหลิงหลงผ่านอารมณ์ที่แตกสลาย หลังจากร้องไห้มานาน เวลานี้ก็รู้สึกอ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรง ด้วยความอ่อนแรงเธอจึงพยักหน้าอย่างใจเย็น

เมื่อลูกสาวของตัวเองไม่ติดใจเอาความแล้ว กวนเยียได้ตัดสินใจทำตามน้ำ

“หยุดเถอะ!”

เมื่อได้รับคำสั่ง เหล่าลูกน้องก็ปล่อยกานเวยที่ร้องไห้จนหน้าบวม

เช่นนี้จึงทำให้ผู้เฒ่ากานโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

“ขอบคุณประธานกวนที่เมตตา ต่อไปฉันจะสั่งสอนเขาให้ดีๆอย่างแน่นอน!”

กวนเยียพยักหน้าโดยไม่มองสบตา การกระทำครั้งนี้เป็นการเอาใจลูกสาว พร้อมกับให้เกียรติหลินมั่วอย่างกลายๆ

ที่สำคัญที่สุดคือตระกูลกานเป็นหุ้นส่วนของตัวเอง เพียงแค่ตักเตือนก็พอ ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิต

ส่วนอินเสี่ยวหรานที่เกือบทำให้เกิดการนองเลือด เวลานี้ถูกลูกน้องของกวนเยียคว้าผมลากออกไปจากที่เกิดเหตุ สำหรับชะตากรรมจะเป็นอย่างไรต่อไปนั้นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด

สถานการณ์ตึงเครียดก็ผ่อนคลายลงอย่างสมบูรณ์

ฟังจบ กวนเยียก็ยกแก้วขึ้นดื่มเพื่อขอบคุณหลินมั่วด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกระตือรือล้น

“ที่แท้น้องชายเป็นลูกน้องของหลู่เยี่ยหลางเสียมารยาทแล้วเสียมารยาทแล้ว!”

สำหรับเรื่องของพานหยาง กวนเยียรู้เรื่องไม่มากนัก แต่ก็ได้ยินมาบ้าง

แน่นอนว่าปากของเขาก็พูดด้วยความสุภาพ แต่เขาไม่ได้ใส่ใจกับหลู่เยี่ยหลางสุนัขรับใช้ของต้าฉวีเลย ส่วนอินเทียนเป้าก็แค่หุ่นเชิดเท่านั้น

“งั้นเรื่องนี้ก็ต้องรบกวนให้คุณช่วยเหลืออีกสักหน่อย มีข่าวหรือผลลัพธ์แล้วล่ะก็ น้องหลินอย่าลืมติดต่อพี่ด้วยนะ”

พูดพลางยื่นนามบัตรของตัวเองส่งข้ามไปให้

หลินมั่วก็ทำทีรับไว้ เขาไม่ได้โง่พอที่จะเชื่อว่าอีกฝ่ายแค่ต้องการถามเรื่องปืน

โดยอ้างว่าต้องการหาข่าว กวนเยียผู้นี้ก็แค่ต้องการถามที่มาของเขาเท่านั้นเอง

ดังนั้นหลินมั่วจึงแต่งเรื่องราวตัวตนขึ้นมา เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

อย่างไรก็ตาม กองกำลังติดอาวุธที่ไม่รู้จักที่มาย่อมสร้างความกังวลให้กับทุกคน เกี่ยวกับอำนาจเบื้องหลัง เพราะเค้กชิ้นนี้ของต้าฉวีมีคนแบ่งปันมากเกินพอแล้ว