หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2638

ตอนนี้กวนเยียได้รู้ตัวตนของหลินมั่วแล้ว จึงจดจำไว้ในใจ เผื่อว่าอีกฝ่ายเป็นลูกน้องของหลู่เยี่ยหลางจริงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลมากไป

ท้ายที่สุดแล้วต้าฉวีอยู่ใกล้กับประเทศว่านเซี่ยงมาก ที่มาของปืนจึงฟังดูสมเหตุสมผล

หลังจากตอบคำถามสั้นๆ กวนเยียก็เลิกกังวล และเปลี่ยนหัวข้อ

“ในเมื่อผู้ประสานงานยังมาไม่ถึง งั้นกระผมแซ่กวนขออาสาเป็นหัวเรือใหญ่ พูดคุยเรื่องส่วนตัวสักเล็กน้อย”

ด้วยสถานะที่สูงที่สุดของเขาในที่นี้ จึงไม่มีใครคัดค้าน

“อย่างที่เขาว่าไม่รู้จักกันดีก็ไม่มีมิตร หนำซ้ำทุกคนที่มาที่นี่ ย่อมหวังผลประโยชน์”

ทุกคนในที่ประชุมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ยกเว้นหลินมั่วที่นิ่งเฉย แค่ฟังกวนเยียพูดอย่างเงียบๆ

“ล้วนเป็นนักธุรกิจ การค้าขายต้องอาศัยความกลมเกลียว!”

“สำหรับเรื่องการแบ่งสรรสิทธิ์เพื่อจำหน่ายแผนของฉันมีดังนี้”

เดิมทีหกสิบเปอร์เซ็นต์ที่ตกลงไว้กับตระกูลกานจะถูกหั่นเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งจะแบ่งให้ตระกูลเผย

สำหรับอีกส่วนตกเป็นของหลินมั่ว

“หลินมั่วคนนี้มันเก่งแต่ไหนเชียวถึงได้สิทธิ์จำหน่ายหนึ่งส่วน?”

“ถ้าคุณมีลูกน้องที่พร้อมรบขนาดนี้ หนำซ้ำยังช่วยชีวิตลูกสาวของประธานกวน คุณก็คงเป็นแขกสำคัญเช่นกัน

ในเมื่อไม่มีก็อย่าอิจฉาเลย นี่เป็นความปราถนาดีที่จะชนะใจคนทั้งโลก!”

หลินมั่วไม่ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของทุกคน แต่เขารู้สึกประหลาดใจกับสิทธิ์การจำหน่าย ที่ได้มาอย่างกระทันหัน

เดิมทีเขาตั้งใจมาฟังเฉยๆ คิดไม่ถึงว่าจะมีส่วนแบ่งของตัวเองในนั้นด้วย

“ประธานกวนหมายความว่ายังไง ไม่มีผลงานอะไรไม่รับสิ่งตอบแทน! นี่...”

“โอ้ น้องชาย พูดเกรงใจเกินไปแล้ว ชีวิตของลูกสาวเป็นคุณช่วยเอาไว้ คิดเสียว่านี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยจากพ่อคนนี้”

เมื่อได้ยินกวนเยียพูดเช่นนี้ สีหน้าของหลินมั่วก็จริงจังขึ้น และไม่ได้ปฏิเสธอีก แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ได้พูดอะไร

มีหลายเรื่องที่ผิดปกติที่นี่ เขาไม่อยากแสดงความคิดเห็นโดยตรง!

เมื่อพูดจบ แววตาของสองผู้เฒ่าก็ร้อนแรงขึ้นมาทันที นี่มันไก่ที่ออกไข่ทองคำในมือของกวนเยีย แค่รั่วออกมาเพียงเล็กน้อย ก็เพียงพอสำหรับพวกเขาสองตระกูลที่จะหาเงินได้มากมาย

ยังมีอะไรต้องลังเลอีกเล่า! แขกผู้มีเกียรติทุกคนกับสองผู้เฒ่าพยักหน้าหงึกหงักตอบตกลงเหมือนลูกไก่จิกข้าว

กวนเยียหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน โบกมือใหญ่ทีหนึ่ง แล้ววางแผนทันที

“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สองตระกูลกานและเผยจะได้รับส่วนแบ่งจากชาเยี่ยม่านคนละ4ส่วน ส่วนเพื่อนหลินได้รับหนึ่งส่วน

สำหรับส่วนสุดท้าย ไม่ทราบมีท่านใดสนใจที่จะเข้าร่วมบ้าง”

สิ้นเสียงคำพูดนี้ บรรยากาศในห้องนี้ก็โกลาหลขึ้นมาโดยสมบูรณ์

“ประธานกวน ขอบคุณที่นำมาให้!”

“ขอบคุณประธานกวนที่ดูแล พวกเรายินดีรับใช้”

“ยินดีปฏิบัติตามคำสั่ง!”

ต่อหน้าผลประโยชน์มหาศาล เหล่าแขกต่างแสดงกิริยาที่น่ารังเกียจ หากไม่มีคนอื่นอยู่ แขกผู้มีเกียรติหลายคนคงคุกเข่าลงไป และโขกศรีษะให้กวนเยียแล้ว