หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2641

กวนเยียถูกผู้อาวุโสทั้งสองโน้มน้าวเช่นนี้ รู้สึกว่าทั้งสองท่านพูดมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่เขาทนไม่ได้ที่ต้องถูกโดนดูถูก

เสือลำบากก็อาจถูกสุนัขรังแก ลูกชายคนโตของตระกูลข่งก็ยังกล้าเอ็ดตะโรต่อหน้าตัวเอง ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจจริง

ร่วมงานกันมาหลายปี ท่านเผยจึงรู้จักนิสัยของกวนเยีย

“ประธานกวน ตราบใดที่มีชีวิตย่อมมีหวัง ความแค้นที่โดนล้อมปราบในครั้งวันนี้ พวกเราสามารถทวงคืนได้ในภายหลัง

อย่าเพิ่งรีบร้อนใจเด็ดขาด และลูกสาวของท่านก็ยังอยู่บนเรือ กวนเยียจะไม่ทำงานด้วยอารมณ์”

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ตรงนี้ ไม่มีใครอยากทำให้หลินมั่วตายไปมากกว่าเขา แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาท่านเผยต้องตายตกไปด้วย

หลังจากพวกเราสองคนช่วยกันปูพื้นบันไดที่ละขั้น กวนเยียจึงยอมลงมาในที่สุด

“คำพูดนี้มีเหตุผล ความแค้นครั้งนี้ผมนายกวนจะกลับมาทวงคืนแน่นอน”

“ส่งหลินมั่วออกไป!”

พอพูดคำนี้ ทุกคนจึงโล่งใจทันที แอบหันไปชูนิ้วโป้งให้ท่านเผยผู้อาวุโสทั้งสองคน

ทุกคนที่อยู่ในนี้ไม่มีใครไม่อยากให้หลินมั่วตาย

แต่ถ้าหลินมั่วตาย ส่วนกำไรในมือของเขาจะถูกแบ่งโดยผู้อื่น

“หลินมั่ว ถ้าหากนายไม่อยากให้ลูกน้องกลุ่มนี้ของนายถูกฝังไปพร้อมกับศพล่ะก็ ก็ยอมให้จับเสียโดยดี อย่าคิดจะทำอะไรกพวกเรา”

ชั่วเวลาเดียว ปากกระบอกปืนทั้งหมดบนเรือทยอยเล็งไปที่เขา

สายตาของทุกคนที่มองหลินมั่วเต็มไปด้วยเจตนาสังหารและความโลภ

เมื่อเห็นฉากนี้ ข่งสู้หัวเราะขึ้นมาโดยตรง

“คุณลุงสุดยอดมาก แค่สองสามประโยค ก็สามารถทำให้หมากัดกันเองได้แล้ว”

ข่งเซียนจัวเหลือบตามองหลานชายหนึ่งที ด้วยใบหน้าที่มาพร้อมกับรอยยิ้มพึงพอใจ

“ไม่ได้เก่งอะไรหรอก แค่พวกเขาไม่มีสมองก็เท่านั้น

คอยดูเถอะ รอพวกมันดวลสงครามปืนเสร็จแล้ว พวกเราค่อยเก็บศพของหลินมั่วออกมาก็พอ”

ถึงแม้เขาจะไม่กล้าฆ่ากวนเยีย แต่ทำให้เขาเสียกำลังลูกน้องถือว่าทำได้

และยังสามารถฆ่าหลินมั่วได้อีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว แล้วทำไมถึงจะไม่ทำเล่า

ทว่าตอนที่เขากำลังได้ใจนั้น

วงนอกการโอบล้อม มีเรือเร็วแล่นเข้ามาอย่างเร็วจี๋

บนเรือนั้น จ้าวอันคังปะทะลมทะเลด้วยหน้าที่ไม่พอใจเท่าไรนัก

“พี่รอง พวกเราทำไมต้องถ่อมาช่วยหลินมั่วไกลขนาดนี้”

พวกเขาลูกชายแห่งตระกูลจ้าวเพราะว่าถูกคุณท่านลงโทษ

ทว่าอีกฝ่ายมีกำลังคนมากกว่าไท่จื่อหลายเท่า บวกกับอำนาจของการปืนที่รุนแรง ปืนของเขาในตอนนี้ไม่สามารถสะเทือนสยบอีกฝ่ายได้เลย

ข่งเซียนจัวหัวเราะพรืด พูดด้วยสายตาเยาะเย้ยดูถูก

“ไอ้หนุ่ม ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ นายคิดว่าอาศัยปืนกลหนักลำเดียวของนาย ก็สามารถทำร้ายได้ไม่รู้อะไรเลย”

ขณะพูดสายตาของเขาเย็นชา ยกมือขวาขึ้นเล็กน้อย เตรียมออกคำสั่งยิง

“ลูกพี่ ถ้าหากเกิดสงครามปืนขึ้นมา อย่างนั้นจะต้องบาดเจ็บทั้งสองฝ่าย!”

“ขอกำลังปืนสนับสนุนเถอะ!”

ในเมื่อตัดสินใจแน่วแน่จะจับตัวเองให้ได้ หลินมั่วไม่ใจอ่อนอีกต่อไป สำหรับคำแนะนำของไท่จื่อเขาจึงพยักหน้าโดยตรง

ทว่าตอนที่ไท่จื่อกำลังจะส่งสัญญาณออกไป

ร่างเงาคนสองคนกระโดดขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ จากนั้นยืนอย่างมั่นคงโดยยืนคุมเชิงอยู่ตรงกลางทั้งของทั้งสองฝ่าย

พรึบ!

เมื่อคลี่พัดจีนออก จ้าวเจี้ยนผิงในชุดสีขาวมาพร้อมกับจ้าวอันคังลูกชายคนที่สามของตระกูลจ้าวได้ปรากฏอยู่ตรงหน้า

“คุณท่านจ้าว สั่งให้พวกเราสองพี่น้องมาช่วยกู้สถานการณ์!”

“ทุกท่านได้โปรดไว้หน้า เรื่องในวันนี้ขอให้จบเพียงเท่านี้ ได้ไหม”