หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2646

หลังจากที่รอทุกคนหนีไปจนหมดแล้ว ในสนามเหลือเพียงหลินมั่วและข่งเซียนจัวสองคน

ถึงแม้ว่าสองพี่น้องตระกูลจ้าวที่เข้ามาสนับสนุนก่อนนหน้านี้ในเวลานี้จะหลบอยู่อีกด้านหนึ่ง และบางครั้งพวกเขายังดื่มวอดก้าไปด้วย

“พี่รอง พี่ว่าหลินมั่วจะมีชิวิตอยู่พ้นวันนี้หรือเปล่า”

“วางใจเถอะ ถ้าหากว่าเขาอยู่จนเห็นตะวันวันพรุ่งนี้ ฉันจะกินขวดเหล้าเข้าไปด้วยเลย

ตระกูลข่งได้ส่งเรือสปีดโบ๊ทที่บรรทุกปืนกลแบบพกพาเอาไว้สองลำ บวกกับมือปืนอีกไม่รู้กี่เท่าตัว ในเรื่องของกำลังเขาสามารถบดขยี้หลินมั่วให้ตายได้

เมื่อจ้าวอันคังได้ฟังคำพูดของพี่รองก็หัวเราะเสียงดัง

“เป็นแบบนั้นก็ดี พวกเรามาดื่มกันอีกแก้วเถอะ！”

พูดจบพวกเขาก็ชนแก้วกันเสียงดังและกลืนวอดก้ารสร้อนแรงลงท้องไป แม้แต่คำสั่งของท่านผู้เฒ่าพวกเขาก็ไม่สนใจ จะให้ตามไปเป็นศพด้วยก็คงไม่ได้ใช่ไหม

ทางด้านหลินมั่วได้พาไท่จื่อรวมถึงลูกน้องมาเตรียมตัวที่ด้านหลังที่กำบัง

“พี่ใหญ่ ตระกูลข่งเล่นใหญ่ไปแล้ว หรือจะให้ผมไประเบิดทิ้งดีครับ！

ถ้าหากว่าพวกเราฝืนส่งคนเข้าไป พวกเราจะสูญเสียเป็นอย่างมากนะครับ！”

“นายไปเอาพลังมาจากไหน”

เขานึกย้อนกลับในรายการใบสมัครของตัวเอง ในนั้นไม่มีรายการเกี่ยวกับลูกปืนใหญ่นี่！

ดูเหมือนว่าจุดที่แรงมากที่สุดอยู่ที่แกตลิ่งปืนสองสามตัวตรงนั้น นี่คือความมั่นใจที่เขาจะจัดการตระกูลข่ง

แต่ในเวลานี้เขาก็ได้ยินคำพูดของไท่จื่อ จู่ๆ เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย

“แน่นอนว่ามี แต่พี่ไม่รู้นี่นา พวกเราขึ้นไปบนเรือนี่ป้อมปืนก็ทื่อไปแล้ว”

ขณะที่ไท่จื่อกำลังพูดก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกมาทำเป็นรูปวงกลม

“ให้ตายสิ ในเมื่อมีเจ้านั่นอยู่ยังรออะไรอยู่ล่ะ รีบไปขยับมันมาสิ จัดการตระกูลข่งทั้งหมดนั่นให้กลายเป็นผุยผงไปเลย！”

ถ้ารู้แต่แรก เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องบังคับข่งเซียนจัวขนาดนั้นและยังไม่ต้องเปลืองน้ำลาย

“ได้เลย！”

ไท่จื่อสนใจเรื่องการป้อมปืนขนาดใหญ่ที่อยู่บนเรือมานานแล้ว และเอาแต่คอยคิดจะยิงมันสักครั้งมาตลอด เพียงแต่น่าเสียใจที่เขาไม่มีสิทธิ์ใช้มัน ในเวลานี้หลินมั่วออกคำสั่งอย่างไม่ลังเล และหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที

“พี่น้องทั้งหลาย โอกาสมาแล้ว โอกาสมาแล้ว รีบระเบิกเรือสำราญรอบๆ นี้ทุกลำให้เป็นผุยผง”

เขาชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า！

เมื่อไท่จื่อเงยมองขึ้นไปตามนิ้วของหลินมั่วเขาก็เห็นเฮลิคอปเตอร์สีเขียวเข้มบินเข้ามาอย่างช้าๆ

ข่งเซียนจัวย่อมเห็นถึงภาพนี้ เพียงแต่เมื่อเขาเห็นสัญลักษณ์บนเฮลิคอปเตอร์นั้นเองเขาก็ตกใจจนหน้าซีด

“บ้าเอ๊ย ทุกคนรีบเก็บอาวุธเร็วเข้า ให้ตายสิ เร็วเข้า เก็บปืนไปให้หมดแล้วล็อกเอาไว้

ถ้าเดี๋ยวปืนของใครลั่นฉันจะกุดหัวมัน！”

หลังจากที่ลูกน้องเก็บอาวุธกันหมดแล้ว

ข่งเซียนจัวก็ปรับอารมณ์ทันที หลังจากที่เขามีทีท่าเก็บอาวุธอย่างไม่ค่อยพอใจแล้ว ใบหน้าของเขายังคงกระตือรือร้นที่เย็นเยียบอยู่

แม้แต่คนอื่นบนเรือยักษ์เองก็เห็นถึงการมาถึงอย่างกะทันหันของเฮลิคอปเตอร์

“ให้ตายสิ มาได้อย่างไรกัน ฉันแค่มาพบปะสังสรรค์เท่านั้นไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงได้มาท่านผู้เฒ่ามากันหลายคนแบบนี้”

“แม่ครับ ผมดังแล้ว วันนี้ผมเห็นผู้อาวุโสตั้งหลายคน！”