หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2649

จนมาถึงสถานการณ์ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นข่งเซียนจัวหรือแขกที่เป็นกังวลเกี่ยวกับผลประโยชน์ของหลินมั่ว เขาไม่สามารถคิดอยากฆ๋าหลินมั่วได้แล้ว

แค่ดูจากน้ำเสียงของไท่เก๋อก็สามารถเดาได้

เขาจะต้องขอความช่วยเหลือจากชายผู้มีที่มาลึกลับคนนี้ไม่อย่างนั้นคงไม่ลงมือ

ไท่เก๋อเข้ามาหาหลินมั่วด้วยรอยยิ้ม

“คุณหลินมั่ว เป็นครั้งแรกที่พบกัน โชคดีจริงๆ！”

ไท่เก๋อที่จงใจกล่าวทักทายก็ได้กวาดสายตามอง ปกติแล้วกำลังของเรือสำราญจะถูกวัดอย่างชัดเจนเอาไว้ทั้งลำแล้ว

สายที่แฝงตัวอยู่ได้ใช้เครื่องมือสื่อสารรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้มาแล้ว

คนเดียวที่คู่ควรได้รับความสนใจคือตระกูลจ้าว คุนซา(กวนเยีย) รวมถึงชายหนุ่มที่ดูไม่ธรรมดาทั้งสองคน

หลินมั่วที่เก่งทั้งวิชาแพทย์และวิชาต่อสู้นั้นย่อมไม่ต้องพูดถึง

โดยเฉพาะไท่จื่อ เขาสามารถถือแกตลิ่งได้ด้วยมือข้างเดียว ไม่ว่าจะอย่างไรก็สุดยอด

ส่วนคนอื่นที่ไม่ได้เอ่ยถึงนั้นจะมีอยู่หรือไม่มีก็ได้

หลินมั่วทักตอบอย่างเรียบง่ายและถามขึ้นว่า

“คุณไท่เก๋อ คุณมาไกลเพื่อตามหาผมมีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าครับ”

ต่อหน้าอำนาจของราชวงศ์ว่านเซี่ยงแล้ว หลินมั่วก็ไม่ได้ประหลาดจอะไร แต่เขากลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายมาช้าไปหน่อย

ผมรอพวกคุณมาตั้งนานแล้ว！

“ที่นี่มีคนอยู่เยอะ คุณหลินพอจะมาทางคุยกับผมทางนี้สักหน่อยได้ไหมครับ！”

หลังจากที่ไท่เก๋อพูดตบ คนอื่นที่อยู่รอบๆ ก็เผยให้เห็นสีหน้าที่มีความอิจฉา

หลินมั่วกำลังจะปีนสูงขึ้นไปอีกก้าวแล้ว ไม่เพียงแต่จะมีตระกูลจ้าว แต่เขายังได้รับการสนับสนุนจากองค์ชายหก

แต่ละคนโมโหกันแทบบ้า และอิจฉาตาร้อนกันไปหมด！

โดยเฉพาะผู้อาวุโสกาน ในเวลานี้ลำไส้ของเขาบิดเป็นเกลียวไปหมดแล้ว

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขาน่าจะบูชาหลินมั่วให้เหมือนบิดาของตัวเอง แบบนี้แล้วตระกูลกานของพวกเขาก็จะได้ติดปีก

ข่งเซียนจัวสีหน้ามืดครึ้ม เขาเดินเข้ามาโต้แย้งว่า

“ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะเจ้าหนุ่มอย่างแกที่ทำร้ายลูกชายของฉันจนบาดเจ็บสาหัสที่เมืองพานหยาง ทำไมตระกูลข่งจะหาเรื่องแกด้วย ทั้งหมดนี้แกทำตัวเอง！ กล้ามาแตะต้องลูกชายฉัน ตายเสีย！”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าไท่เก๋ออยู่ด้วย ข่งเซียนจัวเองคงไม่สนใจที่จะอธิบาย

ในเวลานี้ไท่จื่อเองก็ทนไม่ไหวขึ้นมา ป้อมปืนที่เขาคิดถึงอยู่นั้นตอนนี้ยังไม่ได้ยิงเลย รีรอออะไรอยู่！

“ตาแก่ ลูกชายสุนัขของนายรนหาที่ตายเอง พี่ใหญ่ของฉันไว้ชีวิตเขาเอาไว้ก็ถือว่าดีแล้ว

เจ้าสุนัขแก่นายไม่รู้จักขอบคุณก็แล้วไป แต่ยังมาเห่าหอนที่นี่อีก เลิกส่งเสียงได้แล้ว มาดูความจริงกันดีกว่า”

“แก...”

ถูกไท่จื่อพูดจาไม่ไว้หน้าแบบนี้ ข่งเซียนจัวก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่ความโกรธที่มีอยู่เขาจะต้องควบคุมมันเอาไว้

ถ้าหากว่าเจ้าหนุ่มสองคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่ไท่เก๋อตามหาอยู่ ตัวเขาข่งเซียนจัวคงออกคำสั่งให้ยิงไปตั้งนานแล้ว

ดวงตาที่แดงก่ำของเขามองไปยังไท่เก๋อ