หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2652

มีกวนเยียเป็นผู้นำ แขกคนอื่นก็ทะยอยทักทายไท่เก๋อและรีบลงเรือของกวนเยียออกไป

ส่วนเรือสำราญที่พวกเขาอยู่นั้นย่อมต้องมอบให้กับใต้เท้าไท่เก๋อใช้เป็นสถานที่เจรจาส่วนตัวระหว่างกับหลินมั่ว

จากนั้นเรือก็สั่นสะเทือน เรือค่อยๆ สตาร์ทติดขึ้น

ทุกคนมองไปยังร่างของหลินมั่วที่อยู่บนเรือสำราญก็คิดต่างกันไป ถึงแม้ว่านายจะฆ่าหลินมั่วไม่ได้จะน่าเสียดายเล็กน้อย

แต่อารมณ์ของทุกคนก็ถือว่าไม่เลวเลย ไม่เพียงแต่จะได้ช่องทางธุรกิจที่ได้ผลประโยชน์ไม่น้อยจากวนเยีย อีกทั้งยังทำให้ใต้เท้าไท่เก๋อเห็นหน้า

ผู้อาวุโสกานและผู้อาวุโสเผยเองก็จากไปพร้อมกับความรู้สึกที่สับสน เจ้าหนุ่มนี่แปลกมาก ไม่เพียงแต่พึ่งพาอาศัยตระกูลจ้าว ตอนนี้ยังมีความสัมพันธ์กับราชวงศ์ว่านเซี่ยงอีก

ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าการมีอยู่ของเจ้าหนุ่มนี่อาจจะทำให้อนาคตของต้าฉวีเปลี่ยนแปลงไปครั้งใหญ่

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ผู้อาวุโสเผยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เผยเสี่ยวเอ้ย ปู่ทำได้แค่หาโอกาสล้างแค้นให้เจ้าในภายหลังเท่านั้น

เขาสบตากับผู้อาวุโสกานด้วยอารมณ์เช่นนี้ ทั้งสองคนส่งเสียงในลำคอออกมาอย่างไม่พอใจพร้อมกัน ทั้งสองคนมีสีหน้าไม่พอใจ

บนหัวเรือ กวนเยียรับลมอย่างเงียบๆ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าเขาก็ลืมตาขึ้น

“เป็นอย่างไรบ้าง อาการบาดเจ็บของไป๋เหมาจื่อหนักไหม”

“อย่างอื่นก็ดี แต่หัวเขาแตกคงต้องใช้เวลารักษาสักพัก！”

“อืม ให้เขาพักผ่อนให้ดี อีกอย่างเรื่องสมุนไพรเยี่ยม่าน นายรีบให้คนไปจัดการเสีย”

“ได้ เข้าใจแล้ว

จริงสิ ลูกพี่กวน ทางหลินมั่วจะให้ส่งคนไปไหม แล้วจัดการเขาเสีย”

ไป๋เหมาจื่อเป็นคนสนิทของกวนเยีย ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ลูกน้องย่อมถามว่าลูกพี่กวนคิดอย่างไร

กวนเยียส่ายหน้า

“ไม่ต้องรีบร้อนลงมือหรอก หลินมั่วมองดูแล้วยังหนุ่ม แต่เบื้องหลังของเขานั้นมีทั้งตระกูลจ้าวรวมไปถึงราชวงศ์ว่านเซี่ยง พวกเรารอดูความเปลี่ยนแปลงเถอะ”

ในตอนแรกเขาชื่นชม ต่อมาก็คิดอยากฆ่า และต่อมาเขาก็ตกใจ

หลังจากที่กวนเยียผ่านสิ่งเหล่านี้มาแล้ว หากเขายังเชื่อตัวตนที่หลินมั่วบอก เขาก็โง่แล้ว

และหลินมั่วเองก็ทำให้เขาไม่รู้สึกกลัว ไม่ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสเผยและผู้อาวุโสกานเพียงลำพังแต่ยังเป็นการเผชิญหน้ากันด้วยปืน หลินนั้นนิ่งสงบ นั่นเป็นความรู้สึกว่าตัวเขานั้นมั่นใจในกำลังของตัวเอง

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ผ่านไปอยู่นานผู้อาวุโสจ้าวออกคำสั่งอย่างเคร่งครัด

“อืม ฉันรู้แล้ว！”

ปัก！ หลังจากที่วางสายไป สองพี่น้องตระกูลตระกูลจ้าวก็สบตากัน ฮิฮิ หลินมั่วครั้งนี้มาดูกันว่าแกจะตายไหม！

สำหรับเรื่องนี้หลินมั่วไม่ได้รู้เรื่องเลยสักนิด ตัวเขาในเวลานี้ได้มาที่หัวเรือกับไท่เก๋อเพื่อเจรจาแล้ว

“ตามหาผมมีธุระอะไร บอกมาเถอะ！”

หลินมั่วรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรนักกับไท่เก๋อ แต่ไม่ได้รังเกียจ ความประทับใจแรกที่เขามีต่อคนคนนี้คือรอยยิ้มที่ซอนด้วยคมมีดและเลือดเย็น

แต่ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหลินมั่ว ขอแค่เขาไม่รนหาที่ตาย หลินมั่วเองไม่ก็จะไม่ก่อเรื่อง

“คุณหลินเป็นคนทำอะไรไว ผมเองก็ปิดมันไว้ไม่มิด”

“คือแบบนี้ครับ ราชวงศ์มีคนสำคัญผู้หนึ่งอยู่ เขามีสุขภาพที่ไม่ค่อยดีนัก และได้พบแพทย์มาจำนวนมากแต่อาการยังคงไม่ได้ดีขึ้นมา

ได้ยินว่าคุณหลินมีฝีมือเป็นเลิศ ดังนั้นผมจึงตามหาคุณหลินเพราะหวังว่าคุณจะสามารถช่วยได้ครับ”