หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2653

หลินมั่วนั้นลังเลไปสักพัก จากนั้นถึงค่อยๆ พยักหน้า

“หากอาการป่วยรุนแรง นายจะต้องเอาเอกสารอาการป่วยของผู้ป่วยส่งมาให้ฉันก่อน ฉันจะต้องดูก่อนล่วงหน้า ด้วยฝีมือของกรรมการผู้จัดการ คงจะรู้ร่องรอยของฉันนะ”

แม้ว่าเขาจะรู้จุดที่ตั้งของอีกฝ่าย แต่ก็อยากจะรู้เบาะแสบางอย่างล่วงหน้า

แน่นอนว่าเขารู้ดีแก่ใจ ว่าอีกฝ่ายจะต้องมีอะไรอย่างอื่นแอบแฝงแน่นอน

ต้าฉวีตกอยู่ในภาวะวุ่นวาย เมืองที่อยู่รอบๆ เองก็ไม่สงบ ประเทศเพื่อนบ้านอย่างว่านเซี่ยงและประเทศเจินล่าก็จับตามองต้าฉวีอย่างจะครอบครอง หากไม่ได้อยู่ในการคุ้มครองของประเทศจีน ป่านนี้คงต้าฉวีก็จะไม่เหลือแม้จะซากกระดูก

ไทเก๋อไม่ได้ตอบการหยั่งเชิงของหลินมั่วตรงๆ ได้แต่ยิ้มแล้วพูดว่า

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถึงเวลานั้นฉันจะเอาเอกสารมาให้หมอเทวดาหลินกับมือเองเลย เพียงแต่เอกสารนี้มันเกี่ยวพันถึงข้อมูลลับของประเทศว่านเซี่ยง หมอเทวดาหลินโปรดเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นเรื่องวุ่นวายขึ้นได้”

หลินมั่วนั้นไม่สนใจอะไร จุดประสงค์หลักของเขาคือการเก็บรวบรวมข้อมูล อีกอย่างอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ทำเพียงเพราะช่วยคน

“งั้นก็ตามนั้น รอให้ทางพวกนายเตรียมเรียบร้อยแล้วค่อยมาแจ้งฉันแล้วกัน!”

“นี่ก็สายมากแล้ว พวกเราควรจะกลับไปแล้ว!”

หลังจากที่หลินมั่วยืดเนื้อยืดตัวก็ไม่สนใจไทเก๋อ จากนั้นก็หันหลังเดินไปทางลู่อิ่ง

“ลู่อิ่งน้อยมาเร็ว พวกเรากลับกันเถอะ”

ร่างเล็กๆ นั้นกางแขนแล้ววิ่งเข้าไปหาหลินมั่วอย่างดีใจ

“ง่วงแล้วใช่ไหม พวกเรากลับบ้านกันเถอะ!”

ในขณะเดียวกัน มุมหนึ่งบนเรือสำราญ อินเสี่ยวหรานที่ถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา เธอถือโอกาสที่ไม่มีใครสังเกตแล้วเอาใบมีดออกมาจากแขนเสื้อ จากนั้นก็ตัดเชือกที่อยู่บนข้อมือ

ในขณะที่ทุกคนนั้นให้ความสนใจกับหลินมั่วและไทเก๋อ อยู่ๆ ทุกคนก็ได้ยินเสียงตกน้ำที่ชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้น”

หลินมั่วหยุดฝีเท้าลงและถามอย่างสงสัย

ลูกน้องของไท่จื่อที่อยู่ข้างๆ นั้นพูดอย่างร้อนรนว่า

“ยัยอินเสี่ยวหรานคนนั้นมันกระโดดทะเลหนีไปแล้ว ฟ้ามืดเกินไปพวกเราหาเธอไม่เจอเลย”

“ไม่มีอะไร เป็นเพียงภาพลวงตาของผมเอง”

ตอนที่ทั้งสองปะทะกัน บอดี้การ์ดนักฆ่าเคยสัมผัสถึงพลังชั่วร้ายที่น่ากลัวอย่างมาก พลังชั่วร้ายที่แข็งแกร่งจนรู้สึกหายใจไม่ออก

และอยู่ๆ ในหัวของเขานั้นก็ปรากฏใบหน้าที่น่ารักไร้พิษสงของลู่อิ่งน้อยคนนั้นขึ้นมา จากนั้นเขาก็ส่ายหัวอีกครั้ง

จะเป็นไรได้ยังไงกัน แค่เด็กผู้หญิงจะมีความสามารถที่น่ากลัวแบบนั้นได้ยังไง!

คงจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่ดี บอดี้การ์ดเองก็ไม่ได้คิดมากอะไรกับเรื่องนี้

“ทางหลินมั่วพวกนายเฝ้าระวังไว้ให้ดีก็พอ แต่รู้การเคลื่อนไหวของเขาก็พอ หากให้เขารู้สายลับของพวกเรา กลับเป็นเรื่องไม่ดี นอกจากนี้แล้วส่งคนไปติดต่อกวนเยียกับตระกูลจ้าว ตีสนิทกับพวกเขาไว้”

เมื่อไทเก๋อออกคำสั่ง ทุกคนที่อยู่บนดาดฟ้าเรือก็โค้งคำนับรับคำสั่ง

“ข้อน้อยรับทราบครับ!”

ตามเสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์นั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง

เรือสำราญเมเลียที่คึกคักในตอนแรกก็เงียบสงบลง