หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2659

ในยามดึก ก้อนเมฆนั้นปิดปกคลุมพระจันทร์จนหมด พื้นดินนั้นดูมืดมนลงอย่างมาก

แม้แต่ลมหนาวเองก็หนาวเหน็บมากกว่าเดิม เมื่อกระทบกับหน้าต่างแล้วก็ส่งเสียงดังขึ้นมา ราวกับกำลังจะบอกว่าจะเป็นคืนที่ไม่ปกติธรรมดา

และแล้วเมื่อเสียงของแมวจรจัดร้องขึ้น มีเงาดำกว่าร้อยผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อมาถึงถนนเซินลัวแล้วถึงได้หยุดลง

“หัวหน้า ยืนยันร่องรอยของหลินมั่วแล้วครับ ตอนนี้กำลังอาศัยอยู่ในโรงแรมนี่ครับ!”

คนที่เป็นหัวหน้านั้นพยักหน้า

“ได้ ทำตามแผนเลย ทีมมือปืนไปอยู่ประจำที่ ทีมสองไปติดตั้งระเบิด คนอื่นๆ ไปกับฉัน ไปล้อมรอบๆ ไว้ วันนี้จะให้แมลงวันบินออกจากโรงแรมนี้ไปแม้แต่ตัวเดียวก็ไม่ได้”

หลังจากออกคำสั่ง ทีมนักฆ่ายอดฝีมือกว่าห้าร้อยกว่าคนของตระกูลข่งก็แยกย้ายออกทันที และนักฆ่าห้าสิบกว่าคนที่แบกระเบิดก็รีบไปอยู่รอบๆ โรงแรม

หากระเบิดพวกนี้ของพวกเขานั้นระเบิดพร้อมกัน ภายในระยะสองร้อยไมล์นี้จะไร้ชีวิตแน่นอน ต่อให้หลินมั่วเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ก็จะต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอน บวกกับมีมือปืนหลายคนที่อยู่ไกลออกไป สถานการณ์ตอนนี้มันศัตรูล้อมรอบแล้ว

ท้องฟ้ามันมืดลงกว่าเดิมแล้ว!

“เหอะเหอะ หลินมั่วเหรอ กล้าฆ่าชายใหญ่ตระกูลข่งของพวกเรา วันนี้นายจะตายศพไม่สวยแน่นอน!”

ในขณะที่ติดตั้งระเบิด นักฆ่าก็พูดเสียงเบาไปพลางว่า ดูเหมือนคืนนี้หลินมั่วจะตายแน่นอน

แต่ในตอนที่เขากำลังติดตั้งระเบิดอย่างกะตือลือล้น อยู่ๆ ก็มีเสียงพูดดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“สวัสดีคุณผู้ชาย ไม่ทราบว่ามาเปิดห้องหรือเปล่า”

ทันใดนั้นนักฆ่าคนนั้นขนลุกไปหมดเลย หนังหัวเองก็ขนลุกไปหมด

ในทีมนักฆ่า เขานั้นค่อนข้างที่จะอ่อนไหวกับเสียง ไม่มีใครสู้เขาได้

แต่แล้วในตอนนี้ มีคนมาปรากฏอยู่ข้างหลังแต่เขากลับไม่ได้ยินอะไรเลย นี่มันแปลกจริงๆ

แต่ในฐานะที่เป็นนักฆ่า จิตใจของเขานั้นก็เข้มแข็งมากพอ หลังจากที่ตะลึงไปในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เขาก็รีบเอาปืนออกมาทันที

แต่แล้วตอนที่เขากำลังจะหันมายิงปืน คนคนนั้นก็เข้ามาอยู่ใกล้เขาในระยะครึ่งเมตรโดยที่ไม่รู้สึกตัว

พูดจบเธอก็จับไปที่เสื้อนวมปุยฝ้ายลายดอกตัวใหม่ของเธอ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มแย้มอีกครั้ง

“อื้ม เสื้อใหม่นี่อุ่นดีจริงๆ!”

จากนั้นเธอก็ถือตะกร้าไม้ไผ่เดินไปหามือปืนคนต่อไป

ส่วนมือปืนที่อยู่ที่เดิมนั้นก็ตายทันทีทันใดโดยที่ยังมีสีหน้าที่ไม่พอใจและความตกใจ และที่คอของเขานั้นมีขนมปังธัญพืชที่นองเลือดคาอยู่

หลังจากที่หัวหน้านักฆ่ารอมานาน เห็นว่าลูกน้องที่ไปติดตั้งระเบิดยังไม่กลับมา สีหน้าของเขาก็มืดมนอย่างมาก

“นายไปดูทางนั้นหน่อยว่าพวกเขาเป็นอะไร ไม่ได้เรื่องจริงๆ เรื่องเล็กแค่นี้ยังทำไม่ได้!”

หลังจากที่พูดบ่นเสร็จลูกน้องที่ถูกเขาขันชื่อนั้นก็รีบเดินไปตรวจสอบ เพียงแต่ผ่านไปนานนักฆ่าที่ไปตรวจสอบเองก็ไม่กลับมาเหมือนกัน

ในตอนที่เขากำลังสงสัย อยู่ๆ วิทยุสื่อสารที่อยู่ตรงหน้าอกก็มีเสียงรบกวนดังขึ้น จากนั้นก็มีเสียงที่ใจดีดังขึ้น

“ชายหนุ่ม อากาศหนาวขนาดนี้ยังทำงานยุ่ง กินขนมปังหน่อยไหม!”