หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2666

ตะวันโด่งฟ้า หลินมั่วตื่นขึ้นมายืดเส้นยืดสายอย่างสบายๆ ขยับตัวเล็กน้อยกระดูกและเส้นเอ็นก็ดังก๊อบแก๊บแล้ว

“นานแล้วที่ผมไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้”

เมื่อหันไปมองร่างเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ ยังคงนอนหลับสนิท แสงแดดที่อยู่นอกหน้าต่างกระทบเข้ากับผมสั้นอันนุ่มสลวยของเธอ

“สาวน้อยคนนี้ เมื่อวานได้ไปขโมยของหรือเปล่า”

โดยปกติแล้วร่างเล็กๆ นี้จะตื่นเช้ากว่าตัวเอง

หลินมั่วพึมพำกับตัวเองแล้วเดินเบาๆ ออกจากห้องไป

เขาลงมาถึงห้องโถงชั้นหนึ่งเขาถึงกับประหลาดใจเมื่อพบว่าไท่จื่อกำลังนั่งอยู่หน้าโซฟาเพลิดเพลินกับอาหารเช้าอย่างสบายๆ เขาเห็นหลินมั่วลงมาจึงวางตะเกียบลงพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดปาก

“ลูกพี่ ในที่สุดก็ตื่นแล้ว เมื่อวานผมโทรหาพี่ทั้งคืนแต่ไม่มีใครรับสาย”

ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้านายคนนี้ห้ามผม ผมคงพังประตูไปแล้ว”

ไท่จื่อเหลือบมองเจ้านายที่เคาน์เตอร์ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“เมื่อคืนหลับลึกไปหน่อยนะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมมีคราบเลือดบนร่างกายของนาย”

เมื่อพูดไปได้ครึ่งหนึ่ง เขายังไม่ทันได้ถามว่าทำไมไท่จื่อถึงมาที่เหอซาน เขาก็สังเกตเห็นว่าแขนเสื้อและไหล่ของเขามีหยดเลือดอยู่ประปราย