หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2671

หลังจากต่อสู้กว่าสิบตาแล้ว ไท่จื่อเริ่มหายใจหอบ และเซี่ยงเหวินเฉียงกลับทำสีหน้าอย่างสบายใจ

“เชอะ เดิมทีคิดว่านายเก่งมากแค่ไหน ที่แท้ก็เก่งแต่ปาก ไอ้ขยะ”

ไท่จื่อโดนอีกฝ่ายดูถูกตัวเองเช่นนี้ จึงโกรธมาก

“แม่งเอ้ย เอาอีก!”

หลังจากพุ่งเข้าไปแล้ว เขากระโดดตัวลอย เตะลูกกลมไปที่หน้าผากของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

เหวินเฉียงหัวเราะดูถูกการโจมตีของไท่จื่อ วางสองเท้าหัวข้าง หลบการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงได้อย่างง่ายดาย

หลินมั่วที่มองดูสถานการณ์การต่อสู้อยู่ ได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนใจ เพราะประสบการณ์การต่อสู้จริงน้อยเกินไป

แต่คำพูดเยาะเย้ยของอีกฝ่าย ไท่จื่อจึงเสียสมาธิ เดิมทีไม่ด้อยไปกว่าคู่ต่อสู้เลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ความหวังที่จะเอาชนะกลับน้อยนิดเหลือเกิน

เมื่อเทียบกันแล้ว เซี่ยงเหวินเฉียงมีความเป็นเลิศกว่าไม่ว่าจะเป็นการยืน หรือจิตใจ ท่าทางที่ชำนาญโดยไม่ต้องออกแรง ทำตัวสบายใจเฉิบแบบนั้น คือการกลั่นแกล้งคู่ต่อสู้อย่างสิ้นเชิง

อักฝ่ายสามารถหลบหลีกได้ภายใต้การจู่โจมติดต่อกัน ไท่จื่อจึงยิ่งโมโห พอโมโหกระบวนท่าจึงล้มไม่เป็นท่าในพริบตา