หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2672

“ยอมให้ฉันมือเดียว”

เหวินเฉียงอย่างน้อยก็เป็นคนใหญ่คนโต เมื่อโดนเศษสวะที่อยู่ตรงหน้าพูดจาถากถางรู้สึกภูมิใจในวิชาความสามารถของตัวเอง เขารู้สึกเหมือนโดนล่วงเกิน

ติงลี่รู้จักนิสัยและความสามารถของพี่เหวินเฉียง หลังจากทั้งสองฝ่ายสบตากัน เขาจึงหัวเราะอย่างมั่นใจ

“ในเมื่อเขาอยากทำให้ตัวเองอับอาย พี่เหวินเฉียงต้องรบกวนพี่ออกมือด้วยครับ

นอกจากนี้พี่เหวินเฉียงพี่ต้องออมมือหน่อย ถ้าหากต่อยเขาตาย ตอนที่ตระกูลจ้าวมาเก็บศพของเขาจะต่อว่าพวกเราที่ไม่รักษากฎ”

น้ำเสียงนี้ไม่ใช่คำสั่ง แต่เป็นการขอร้องมากกว่า

“เข้าใจแล้ว!ห้าวินาทีการต่อสู้สิ้นสุดลง”

เหวินเฉียงเพิ่งต่อสู้กับไท่จื่อไปหมาดๆ ตอนนี้เล่นเบื่อแล้ว สำหรับหลินมั่วนั้นเขาแค่อยากจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุดเท่านั้น

“อย่าลืมให้ลูกน้องของแกเตรียมรถพยาบาลด้วย ไม่อย่างนั้นอีกสักพักจะไม่มีแม้แต่โอกาส”

ขณะพูดเขายิ้มมุมปาก ซึ่งมาพร้อมกับความเย้ยหยัน

จากนั้นเขาตบฝ่ามือทั้งสองหนึ่งที อากาศรอบตัวสั่นตาม คลื่นอากาศเต็มไปด้วยฝุ่นผง