หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 27

เจ้าอ้วนโจวต้าหลงนี่เป็นญาติผู้น้องของจ้าวจยาฝานนี่เอง รับผิดชอบแผนกรักษาความปลอดภัย

วันธรรมดาที่อยู่ในโรงพยาบาลชอบวางอำนาจบาตรใหญ่ และมักทำสิ่งต่างๆ เช่น ลวนลามนางพยาบาล

ตามที่เขาพูด ก็คือหลังจากทำงานที่นี่ไม่กี่ปี ทุกปีจะได้ขึ้นเตียงกับนางพยาบาลตัวน้อยหลายคน นับได้ว่าเป็นนักเลงหัวไม้คนหนึ่งในละแวกนี้

“ โจวต้าหลงมาแล้ว หลินมั่วได้สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่แน่!”

“ หลินมั่วมันก็สมควรโดนแล้ว ไม่ตักน้ำใส่กระโหลก ชะโงกดูเงา กล้ามาแข่งกับหัวหน้าจ้าว?”

“ นั่นน่ะซิ ใครๆ ก็รู้ว่าพ่อของหัวหน้าจ้าวก็คือรองคณบดีของโรงพยาบาล มันจะเอาอะไรไปสู้เหรอ”

“มีบางคนถ้าไม่โดนซะบ้าง ชั่วชีวิตนี้น่าจะไม่รู้จักคำว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ”

ผู้คนรอบทิศแอบกระซิบกระซาบ และทุกคนก็มองหลินมั่วอย่างติดตลก

ครั้งนี้หลินมั่วจบเห่แน่!

เมื่อมีคนสนับสนุน จ้าวจยาฝานก็ยืนขึ้นและชี้ไปที่หลินมั่วด่าเสียงดังว่า “มันนั่นล่ะ! ไอ้สารเลวนี่ที่กล้าทำร้ายฉัน จัดการมันให้ตายเลย!”

โจวต้าหลงพูดอย่างโกรธเคือง “บัดซบ แกไอ้เศษสวะกล้าทำร้ายญาติผู้พี่ของฉัน?”

หลินมั่ว “ผมไม่ได้ทำร้ายเขา เขาเป็นคนทำร้ายผม แล้วตัวเองก็ไม่ระวังหกล้มเอง จะโทษผมได้ยังไง”

“ไอ้ตอแหล!” จ้าวจยาฝานพูดอย่างโกรธเคือง “ ถ้าไม่ใช่เพราะแกถอยหลังก้าวหนึ่ง ฉันจะหกล้มไหม”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “ งั้นถ้าเป็นตามที่คุณพูด คุณจะทำร้ายผม ผมจะไม่ถอยหลบได้ยังไงล่ะ?”

“บ้า แกคิดว่าแกเป็นใคร ฉันทำร้ายแกก็เท่ากับให้ความสำคัญกับแกนะ แกยังไม่พอใจอีก?” จ้าวจยาฝานโกรธจัด “ ต้าหลง อย่าไปเสียเวลาพูดกับมัน จัดการมันเลย!”

โจวต้าหลงเหลือบมองหลินมั่ว “ ได้ยินหรือยัง ญาติผู้พี่ฉันให้ฉันจัดการแกให้ตาย แต่ว่าถ้าแกยอมคุกเข่าอ้อนวอนอยู่ตรงนี้ โขกหัวขอขมาญาติผู้พี่ของฉัน ฉันก็จะทำแค่หักขาแกข้างหนึ่ง!”

หลินมั่ว “ ไม่ทำ!”

“ งั้นแกก็จงตายซะเถอะ!” โจวต้าหลงแผดเสียงใส่อย่างโมโห ยกเท้าเตะออกไป

หลินมั่วหันตัวหลบไปด้านข้าง ในขณะเดียวกันก็เตะไปที่เอวของโจวต้าหลง

หลังจากที่ฝึกฝนศิลปะแห่งการรังสรรค์ พลังของหลินมั่วก็เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย

ลูกเตะนี้ทำเอาโจวต้าหลงกระเด็นออกไปกระแทกกำแพงเลือดที่หัวไหลเป็นทาง

“ บัดซบ แกกล้าดียังไง” โจวต้าหลงแผดเสียงใส่ “ จัดการมันให้ตาย!”

กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังบุกเข้ามา โจมตีหลินมั่วอย่างดุเดือด

เมื่อสมัยก่อนตอนที่เป็นพนักงานทำความสะอาด หลินมั่วโดนพวกมันรังแกก็มิใช่น้อย

ตอนนี้เมื่อได้ลงมือจึงไม่ได้เกรงใจ ในเวลารวดเร็วก็ตีจนคนหลายสิบคนแผ่ลงกับพื้นและร้องคร่ำครวญ

ทุกคนรอบทิศต่างตกตะลึง นึกว่าหลินมั่วจะโดนตีจนพิการ คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างนี้

แน่นอนว่ายังมีคนอีกไม่น้อยที่แอบปรบมือ

ในโรงพยาบาลแห่งนี้คนที่โดนโจวต้าหลงรังแกมีมากมายเกินไป

แต่ว่าก็มีคนเจ้ากี้เจ้าการรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนหาหัวหน้า

ไม่นานนักจ้าวยวนบิดาของจ้าวจยาฝานก็รีบลงมา เขาเป็นถึงรองคณบดีของโรงพยาบาล

“แกกล้าตีคนในโรงพยาบาล!” จ้าวยวนแผดเสียงดังใส่ “ แกคิดว่าโรงพยาบาลเป็นสถานที่แบบไหน? ใครก็ได้ แจ้งตำรวจที จับมันให้ได้!”

สุนัขรับใช้สองสามคนรีบหยิบมือถือออกมาแจ้งตำรวจ ในเวลานี้เอง จู่ๆ รถยนต์โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งก็ขับมาจอดที่หน้าประตูโรงพยาบาล

จ้าวยวนเหลือบมองป้ายทะเบียนรถ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตื่นเต้นทันที แล้วรีบวิ่งเหยาะๆ ไป

“ผู้อาวุโสเฮ่อ ลมหอมอะไรหอบท่านผู้เฒ่ามาถึงที่นี่ครับ!” จ้าวยวนพูดประจบประแจง

คนที่มาก็คือเฮ่อจินเยี่ยน

ทุกคนในที่เกิดเหตุตื่นเต้นขึ้นมาทันที ชื่อเสียงของเฮ่อจินเยี่ยนนั้นดังมากในอุตสาหกรรมการแพทย์ในเมืองก่วงหยาง

แม้แต่ผู้อำนวยการในโรงพยาบาลใหญ่ๆ เหล่านั้นยังต้องให้เกียรติเมื่อเห็นเฮ่อจินเยี่ยน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงโรงพยาบาลเล็กๆ

อย่างพวกเขา