หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 26

“พ่อคะ…” สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างร้อนใจ “หลินมั่วช่วยเหลือพวกเราตั้งมากมายขนาดนี้ พวกเรา…พวกเราทำกับเขาอย่างนี้ได้ยังไงคะ”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างโกรธเคือง “มันช่วยเหลือพวกเรา? มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร สามารถช่วยอะไรพวกเราได้?”

“นั่นมันยาของบริษัทเรา ผลประโยชน์พวกนี้ก็ควรเป็นของพวกเราสิ มันก็แค่พวกโจรย่องเบา พวกจอมปลอม ต้องการผลประโยชน์ทั้งหมดเอาไว้เอง ยังจะให้พวกเราซาบซึ้งกับสิ่งที่มันทำเหรอ?”

สวี่ตงเสวี่ยพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “พี่ พี่โดนมันหลอกแล้ว คนๆ นี้ภายนอกดูเป็นคนดีแต่ภายในเป็นคนไม่ดี เจ้าเล่ห์เพทุบายไร้ยางอาย วันนี้มันยังใช้เสื้อผ้าชุดนั้นวางกับดักสามีของหนู ถ้ามันยังพอมีมนุษยธรรมบ้าง จะสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ไหม พี่อย่าลืมซิ พวกเราเป็นญาติกันนะ!”

ทั้งสามคนคนนั้นพูดทีคนนี้พูดที ทำให้สวี่ปั้นซย่าโกรธจนตัวสั่น ไม่มีปัญญาไปพูดอธิบายให้พวกเขาฟัง

“หลินมั่ว แกอย่าคิดว่าไม่พูดอะไรแล้วจะจบนะ แกไม่พูดอะไร งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะไปหาหนานป้าเทียน ถึงเวลานั้นฉันจะรอดูจุดจบของแก!”

สวี่เจี้ยนกงทิ้งคำพูดไว้อย่างแสนเย็นชา และเข้าไปห้องด้วยความโกรธ

หลินมั่วกลับเข้ามาในห้องนอน และรู้สึกปลอดโปร่งโล่งหู

สวี่ปั้นซย่าอยู่ข้างๆ กระซิบถาม “ หลินมั่ว คุณโกรธไหม”

“โกรธเหรอ” หลินมั่วยิ้ม “ โกรธก็คงมีบ้าง แต่ว่าเมื่อมีคุณอยุ่ด้วย เรื่องพวกนี้ก็ไม่สำคัญ!”

แก้มของสวี่ปั้นซย่าแดง “ คุณนี่นะ อารมณ์ดีเกินไปแล้ว ความจริง คุณ…คุณก็โต้แย้งได้นะคะ…”

“จำเป็นด้วยเหรอ?” หลินมั่วส่ายหัว “ ผมทะเลาะกับพวกเขา สุดท้ายก็เป็นคุณที่อยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ปั้นซย่า ผมเคยพูดแล้วจะไม่ให้คุณต้องลำบากใจ ถ้าหากผมให้คุณตกอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็เท่ากับว่าผมทำให้คุณลำบากใจน่ะซิ?”

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาซึม นี่ซิถึงจะเป็นรักแท้!

“ หลินมั่ว ขอบคุณนะคะ!”

จู่ๆ สวี่ปั้นซย่าก็เดินมาที่ด้านข้างของหลินมั่ว จูบเขาเบาๆ หนึ่งทีที่ใบหน้าของหลินมั่ว แล้วเดินหนีไปหลบในห้องน้ำด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

หลินมั่วหยุดนิ่งกับที่ หัวเราะหึๆ

ผ่านไปสามปี ในที่สุดเธอก็จูบฉัน!

ดูอย่างนี้แล้ว เรือนหอน่าจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

วันรุ่งขึ้น สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่

สวี่ปั้นซย่าเห็นทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อย ก็อดแปลกใจไม่ได้ “ คุณพ่อคุณแม่จะไปไหนคะ”

สวี่เจี้ยนกง “ ไปหาหนานป้าเทียน ต้องการคำอธิบาย!”

สวี่ปั้นซย่าพูดไม่ออก “ คุณพ่อคุณแม่อย่าก่อเรื่องเลยค่ะ”

“นั่นคือหนานป้าเทียนนะคะ!”

สวี่เจี้ยนกงจ้องลูกสาวตาเขม็ง “ หนานป้าเทียนแล้วยังไงเหรอ”

“ลูกสาวของเขาใช้ยาของครอบครัวเรารักษาจนหาย ทำไมเขาไม่ให้ผลประโยชน์ดีๆ กับพวกเรา?”

“ฮึ ทั้งหมดต้องเป็นเพราะไอ้หลินมั่วเลวทรามน่ารังเกียจที่มาหยิบชิ้นปลามันไป เห็นครอบครัวสวี่ของพวกเราเป็นตัวอะไร?”

ฟังฮุ่ยโบกมือ “ เอาล่ะๆ ปั้นซย่า ลูกก็อย่ามั่วพูดเรื่องไร้สาระ!”

“ ลูกก็ไปทำงานเถอะ อีกไม่กี่วัน คุณลุงกับพวกคนอื่นๆ จะมาแล้ว”

“แม่เดาว่าพวกเขาคงอยากมาทำงานที่บริษัท หนูลองพิจารณาดู จัดตำแหน่งดีๆ ให้พวกเขาด้วยนะ!”

สวี่ปั้นซย่าตกตะลึง มันเป็นวันแรกที่เธอทำงาน คุณลุงทั้งครอบครัวก็จะมาแล้ว?

“ คุณแม่…”

เธอยังอยากจะคุยต่อ แต่สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยได้ออกไปอย่างรีบร้อนแล้ว

“หลินมั่ว ถ้ายังไง ฉันไปพบคุณหนานกับคุณพร้อมกันดีไหมคะ” สวี่ปั้นซย่าพูดกระซิบ “ คุณพ่อคุณแม่ไม่รู้จะพูดอะไรบ้างต่อหน้าคุณหนาน ถ้าพูดไม่ดีเกี่ยวกับคุณ…”

“ ไม่เป็นไร” หลินมั่วยิ้มบางๆ และส่ายหัว “ คุณหนานไม่สนใจพวกเขาหรอก”

เห็นหลินมั่วดูมีความมั่นใจ สวี่ปั้นซย่าก็ไม่ถามให้มากความอีก

หลังจากกินข้าวเสร็จ หลินมั่วส่งสวี่ปั้นซย่าไปที่บริษัทก่อน แน่นอนว่ายังคงใช้รถยนตร์พลังงานไฟฟ้า ส่วนรถBMWคันนั้นสวี่เจี้ยนกงได้ขับไปแล้ว

สวี่ปั้นซย่ายืนอยู่ชั้นล่างของบริษัทด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

ในอดีตแม้ว่าเธอจะถือเป็นผู้บริหารระดับสูง แต่ว่าใครก็ตามในตระกูลสวี่ก็สามารถชี้นิ้วตะโกนสั่งเธอได้

แต่วันนี้ ในที่สุดเธอก็กลายเป็นเจ้าของที่นี่!