หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2707

เดิมทีควรจะเป็นซิมโฟนีอันสง่างามทำให้เรือสำราญทั้งลำเงียบสงบมากขึ้น บวกกับเสียงคลื่นที่ซัดสาดไปตามลมทะเลโดยรอบ ทำให้สถานที่แห่งนี้เหมือนนรกอเวจีก็ไม่ปาน

เพียงแต่หลินมั่วหลังจากได้ฟังข้อเสนอของไท่จื่อแล้ว กลับส่ายหน้าโดยตรง

“พวกเราตรวจสอบก่อน ดูว่าสามารถหาเบาะแสของการเกิดการสังหารหมู่ครั้งนี้ได้หรือไม่

นอกจากนี้ต้องหาดูว่ามีผู้รอดชีวิตไหม”

ไม่ใช่เพราะหลินมั่วมีจิตใจนักสืบ หรือเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ แต่ถ้าหาฆาตกรตัวจริงไม่เจอ เขากับไท่จื่อที่เป็นผู้รอดชีวิตเหล่านี้จะต้องกลายเป็นแพะรับบาป

“ที่นี่แปลกประหลาดเกินไปแล้ว ถ้าหากนายกลัว ก็กลับไปก่อน!”

ขณะพูดหลินมั่วจับไท่อาไว้แน่น ซ่อนเข็มลึกลับไว้ในแขนเสื้อแล้วเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ทว่าสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงคือ เดิมทีเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของไท่จื่อ ดังนั้นจึงเตือนหนึ่งประโยค แต่เพราะประโยคนี้ กลับยั่วยุไท่จื่อโดยตรง

“เชอะ ฉันไท่จื่อโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้จักคำว่ากลัวอะไร”

ไท่จื่อมองศพที่นอนหลับตาไปรอบๆ แล้วจึงสะบัดตัวทันที