หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2707

เดิมทีควรจะเป็นซิมโฟนีอันสง่างามทำให้เรือสำราญทั้งลำเงียบสงบมากขึ้น บวกกับเสียงคลื่นที่ซัดสาดไปตามลมทะเลโดยรอบ ทำให้สถานที่แห่งนี้เหมือนนรกอเวจีก็ไม่ปาน

เพียงแต่หลินมั่วหลังจากได้ฟังข้อเสนอของไท่จื่อแล้ว กลับส่ายหน้าโดยตรง

“พวกเราตรวจสอบก่อน ดูว่าสามารถหาเบาะแสของการเกิดการสังหารหมู่ครั้งนี้ได้หรือไม่

นอกจากนี้ต้องหาดูว่ามีผู้รอดชีวิตไหม”

ไม่ใช่เพราะหลินมั่วมีจิตใจนักสืบ หรือเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ แต่ถ้าหาฆาตกรตัวจริงไม่เจอ เขากับไท่จื่อที่เป็นผู้รอดชีวิตเหล่านี้จะต้องกลายเป็นแพะรับบาป

“ที่นี่แปลกประหลาดเกินไปแล้ว ถ้าหากนายกลัว ก็กลับไปก่อน!”

ขณะพูดหลินมั่วจับไท่อาไว้แน่น ซ่อนเข็มลึกลับไว้ในแขนเสื้อแล้วเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ทว่าสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงคือ เดิมทีเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของไท่จื่อ ดังนั้นจึงเตือนหนึ่งประโยค แต่เพราะประโยคนี้ กลับยั่วยุไท่จื่อโดยตรง

“เชอะ ฉันไท่จื่อโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้จักคำว่ากลัวอะไร”

ไท่จื่อมองศพที่นอนหลับตาไปรอบๆ แล้วจึงสะบัดตัวทันที

“แม่งซวยจริงๆ ไม่ใช่ฉันที่ฆ่าพวกเธอนะ เป็นหนี้ต้องจ่ายเป็นคนร้ายต้องชดใช้กรรม พวกเธออย่ามาหาฉันนะ”

หลังจากเขาพูดพึมพำแล้ว จึงเดินตามหลินมั่วไปที่ท้องเรือ!

เมื่อมาถึงห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่งของท้องเรือ แสงไฟในสถานที่อันกว้างขวางยิ่งสว่างขึ้น โต๊ะพนันใหม่เอี่ยมนับสิบตัวรวมทั้งตู้เล่นวาววับเป็นประกาย แน่นอนว่าถ้าหากไม่มีศพที่นอนระเกะระกะ จะสวยสมบูรณ์แบบยิ่งกว่า

“พี่ใหญ่ นายลองเล่นสักตาสองตาเหรอ ตอนนี้ไม่น่าจะเหมาะสมเท่าไร!”

ไท่จื่อมองหลินมั่วเข้าใกล้โต๊ะพนันจึงถามด้วยความสงสัย พร้อมกับชี้ไปที่รอยเลือดและศพที่อยู่โดยรอบ

หลินมั่วทำตาขาวใส่เขาหนึ่งที หมดแรงที่จะบ่น

“ไอ้เหี้X ฉันแค่อยากสืบดูร่องรอยของการสังหารหมู่

นอกจากนี้ฉันไม่สนใจการพนัน และไม่สนใจเงินด้วย”

พูดจบ เขาจึงนั่งลองยองๆ เริ่มตรวจสอบร่องรอยที่หลงเหลืออยู่บนโต๊ะพนัน

“สองสามจุดนี้มีรอยที่โดนฟันด้วยมีดหลงเหลืออยู่ แต่ตรงนี้กลับมีรอยกระสุนปืน

นายมองตรงนี้อีกที ศพเหล่านี้ เหมือนโดนฆ่าตายในครั้งเดียว แสดงว่าฆาตกรต้องเป็นยอดนักฆ่า”

“และนายดูผู้หญิงพวกนี้ ใส่รองเท้าส้นสูงกันทั้งนั้น ไม่มีร่องรอยของการวิ่งหนีเลย

แสดงว่าฆาตกรจู่โจมกะทันหันอยู่ข้างกายของพวกเขา และสามารถทำได้ถึงขั้นนี้ ถ้าไม่ใช่ฆาตกรที่ปลอมตัวเป็นแขก อย่างนั้นพนักงานบริการก็ต้องเป็นฆาตกร!”

ไท่จื่อมีสีหน้าตกใจมาก “อย่างนี้แล้ว ฆาตกรมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นคนของตระกูลข่งที่ส่งมา”

หลินมั่วส่ายหน้า ถึงแม้จะมีความเป็นไปได้สูงมาก แต่ตอนนี้ไม่มีหลักฐานยืนยันชัดเจนในจุดนี้

“ก็ไม่ใช่หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เสียทีเดียว มีความเป็นได้ที่จะเป็นอิทธิพลอย่างอื่น และก่อนที่คนอื่นจะมาถึงเรือสำราญได้ถูกปล้นแล้ว

จากนั้นพนักงานบริการทั้งหมดจึงกลายเป็นคนของตัวเอง ดังนั้นจึงเกิดการสังหารหมูขึ้นมา”

ในเมื่อการสังหารหมู่ในตอนนี้เกิดขึ้นโดยฝีมือคน ไท่จื่อกลับไม่กลัวเลย หลังจากหยุดเดินแล้วเขาจึงก้าวเดินไปข้างหน้า เพื่อสืบให้แน่ชัด