หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2712

โรงงานร้างแห่งหนึ่งเมืองเหอซานเขตชานเมืองตอนใต้ เดิมทีเป็นพื้นที่ไม่มีคนเข้ามา เป็นพื้นที่รกร้างหญ้าขึ้นรกชัฏ

ทว่า หลังจากผ่านการเปลี่ยนแปลงโดยไท่จื่อแล้ว จึงกลายเป็นฐานทัพทางทหารแบบชั่วคราว เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

หลินมั่วสองคนนั่งรถมาถึงที่แห่งนี้ ไท่จื่อพอลงจากรถก็เรียกลูกน้องมาถามสถานการณ์

“ไอ้ติงลี่เป็นยังไงบ้างฟื้นแล้วหรือยัง”

“ฟื้นแล้วครับ แต่เอาแต่ใจมาก เอะอะโวยวายอยู่ในห้องไม่หยุด”

พอฟังจบ ไท่จื่อไม่โกรธ พร้อมกับสีหน้าที่แฝงไปด้วยความคาดหวัง

“โวยวายนิดหน่อยดีแล้ว ฉันไท่จื่อชอบคนที่กระตือรือร้นแบบนี้!”

ขณะพูดเขาพลางบีบนิ้วมือ เสียงดังก๊อบแก๊บ ลูกน้องเห็นท่าทางของเขาก็รู้แล้ว มีคนต้องเจ็บตัวแน่

ก่อนที่หลินมั่วกับไท่จื่อจะมาถึงห้องที่เฝ้าดูแลติงลี่ เหมือนที่ลูกน้องของเขาเล่าให้ฟังจริงๆ ติงลี่อยู่ในห้องกำลังอาละวาดไม่หยุด

หลินมั่วใช้ของก็ต้องใช้ของดี หลังจากให้ยาสร้างเม็ดเลือดแล้ว เพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น ติงลี่ก็กลับมาแข็งแรงมีชีวิตชีวา

“ไสหัวไป ฉันไม่กิน พวกแกกล้าจับฉันขังเอาไว้ ฉันเป็นถึงคุณชายตระกูลติง”

“รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันติงลี่ขอสาบาน จะตัดเนื้อของพวกแกเอาไปให้หมากินแน่นอน”

“ปล่อยฉัน พวกแกมันพวกขยะ เศษสวะ เศษขยะ!”

ลูกน้องสองคนที่คอยเฝ้าอยู่ในห้องสบตากันหนึ่งที เห็นไฟโกรธปรากฏขึ้นในแววตาของคนทั้งสองถ้าหากไม่ใช่เพราะลูกพี่สั่ง พวกเขาไม่ว่าอย่างไรก็ต้องอัดไอ้คนปากหมาสองหนึ่งยก

“พวกแกขึงตาทำไม ไม่ได้เรื่อง ทางที่ดีพวกแกควรภาวนาอย่าให้ฉันออกไปได้ ไม่อย่างนั้นถึงตอนนั้นฉันจะฆ่าพวกแกสองคนก่อน!”

ตอนที่ติงลี่กำลังบ่นไม่หยุด อาละวาดอย่างบ้าคลั่งนั้น ประตูใหญ่ถูกเปิดออกกะทันหัน

ไท่จื่อเดินฉับๆ เข้ามาในห้อง ยกแขนขึ้นตบหน้าสองที

“ยังคิดจะออกไป แม่งมึงทำไม่ได้หรอก!”

ติงลี่เอามือป้องแก้มของเขา ลูกตาโตจ้องมองไท่จื่อตาเขม็ง

ติงลี่มองรูม่านตาที่ลึกล้ำของหลินมั่ว จึงพยักหน้าเมื่อรู้ตัว

“ดีมาก คุณรู้สึกสถานะของตัวเอง ผมชื่นชมมาก ต่อไปนี้ พวกเราจะได้คุยกันง่าย”

“อย่างแรก ผมอยากรู้ว่า งานเลี้ยงคาสิโนบนเรือรบหลงลี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ติงลี่มองหลินมั่วด้วยความสงสัย เดิมทีเขาคิดว่าหลินมั่วรู้เรื่องภายใน เขาไปที่เรือรบหลงลี่มีเป้าหมายเดียวกันกับเขาเพื่อต้องการกล่องดำลึกลับเหมือนกัน แต่ตอนนี้ดูท่าแล้วตัวเองคงทายผิด

หรือว่าหลินมั่วไปทะเลหลวงเพื่อทำตามสัญญาการต่อสู้กับตัวเองเท่านั้น แบบนี้โง่เกินไปแล้ว!

ไท่จื่อเห็นสายตาที่ผิดปกติของติงลี่ จึงทำท่าจะลงไม้ลงมือกับเขา

“นายมองอะไร ชักช้าอยู่ได้ เชื่อไม่เชื่อฉันไท่จื่อจะเชือดนาย”

ติงลี่ชักสายตากลับมา ก้มหน้าแอบค่าไอ้คนมุทะลุ

“งานเลี้ยงใหญ่บนเรือรบหลงลี่ เดิมทีเป็นการเล่นพนันกล่องดำ ทุกสามปีจะจัดขึ้นหนึ่งครั้ง และจุดประสงค์ของผู้ที่เข้าร่วมก็เพื่อกล่องดำลึกลับใบนั้น...”