หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2713

หลังจากหลินมั่วฟังติงลี่พูดจบแล้ว จึงหันหน้ามองไท่จื่อหนึ่งที คนหลังพยักหน้าเล็กน้อย

อันที่จริงหลินมั่วมีข้อมูลรายงานเรื่องนี้ก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ลองถามติงลี่จริงๆ แล้วอยากลองดูว่าเขาโกหกตัวเองหรือไม่

เห็นได้ชัดว่าติงลี่ไอ้คนนี้มีความซื่อสัตย์อยู่บ้าง

“กล่องดำลึกลับนั่นมีอะไรอยู่ในนั้นกันแน่ สามารถทำให้คนมากมายไล่ตามอย่างบ้าคลั่งได้ขนาดนี้”

หลังจากติงลี่ฟังคำถามนี้ โดยพื้นฐานแล้วเขามั่นใจว่าหลินมั่วไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ เพราะคนที่รู้เรื่องภายใน กล่องดำในงานเลี้ยงคาสิโนบนเรือรบหลงลี่นั้น เป็นกล่องสุ่มโดยสิ้นเชิง เป็นสมบัติล้ำค่าหรือขยะก็สามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน

“อันนี้ฉันไม่รู้จริงๆ แต่ดูจากที่ตระกูลข่งปล่อยข่าวออกมา สิ่งที่ซ่อนอยู่ในกล่องดำคือสมบัติล้ำค่าประเมินค่าไม่ได้

ส่วนข่าวนี้จะเป็นข่าวจริงหรือไม่ หรือว่าตระกูลข่งปล่อยออกมาเพื่อสร้างกระแสดึงดูดผู้คนก็ไม่อาจรู้ได้”

หลังจากรอติงลี่พูดจบ หลินมั่วซักถามด้วยสายตาที่เฉียบคมในทันใด

“เมื่อคืนบนเรือรบหลงลี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฆาตกรเป็นใคร”

เมื่อเทียบกับคำถามที่ไม่สำคัญสองข้อแรก ตอนนี้เป็นเรื่องที่หลินมั่วให้ความสนใจมากที่สุดและเป็นสาเหตุหลักที่เขาช่วยชีวิตติงลีกลับมา

แต่ตอนที่พูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของติงลี่เปลี่ยนไป ความหวาดกลัวรุ่นแรงยึดครองไปทั่วร่างของเขาในพริบตา

“ฉัน...ฉันก็ไม่แน่ใจ!”

ร่างกายของติงลี่เริ่มสั่นขึ้นมากะทันหัน ภาพเมื่อวันก่อนผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง

“คนนั้นไม่ใช่คนด้วยซ้ำ เหมือนคนโรคจิตที่ติดการฆ่าเป็นนิสัย การฆ่าคนสำหรับเขาแล้วเหมือนเป็นเกมอย่างหนึ่ง...”

พอพูดออกไป หลินมั่วกับไท่จื่อสองคนสบตากัน ทั้งสองฝ่ายไม่พูดอะไร ได้แต่รอติงลี่พูดต่ออย่างเงียบๆ

“หลังจากขึ้นเรือแล้ว ข่งจื่อตระกูลข่งก็พาฉันขึ้นที่ห้องส่วนตัวชั้นบนสุดในตอนแรก”

“หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ชายคนนั้นจู่ๆ ก็บุกเข้ามา แล้วฆ่าข่งจื่อโดยตรง”

“แต่หลังจากที่เขายิงปืนโดนท้องของฉัน ก็ไม่ได้ยิงอีก แต่กลับปล่อยให้ฉันหนี

ขอเพียงฉันสามารถหนีการไล่ตามของเขาได้ เขาก็จะปล่อยฉัน!”

และสาเหตุที่เขาให้ความร่วมมือหลินมั่วขนาดนี้เพราะหวังว่าหลังจากที่ตัวเองบอกความจริงแล้วอีกฝ่ายจะปล่อยตัวเองออกไป

“สิ่งที่นายอยากรู้ ฉันบอกนายหมดแล้ว ตอนนี้นายปล่อยฉันไปได้หรือยัง”

หลินมั่วเอียงคอมีความสุข ปฏิเสธโดยตรง

“ผมพาคุณกลับมาอย่างยากลำบาก เสียพลังและจิตใจช่วยชีวิตคุณกลับมาแต่กลับได้ข้อมูลที่ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด

คุณอาจจะลืมเรื่องของพี่คุนแล้วใชไหม”

ติงลี่ทำใบหน้าเขินอาย แม่งเอ้ยไอ้หมอนี่ ไม่น่าเชื่อว่าจะขายตัวเอง เมื่อตัวเองออกไปแล้ว จะต้องนำเศษสวะที่ไร้ประโยชน์ไปโยนทิ้งลงทะเลให้ปลากิน

แต่สิ่งที่ติงลี่ไม่รู้คือ พี่คุนที่เขาตอนนี้อยู่ตอนนี้จริงๆ แล้วถูกกักขังอยู่ในโกดังโรงงานร้างแห่งนี้เหมือนกัน

หลินมั่วลุกขึ้นปัดแขนเสื้อ มองท่าทางที่เขินอายของติงลี่

“อยากให้ผมปล่อยคุณไป กลัวว่าคุณกำลังคิดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่!”