หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2736

ติงลี่ก็ไม่คิดว่าหลินมั่วจะพูดตรงขนาดนี้ แต่อย่างไรก็ตามเวลานี้เขากำลังอารมณ์ดี

“คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย!”

หลินมั่วรอคำพูดประโยคนี้ของเขานี่ล่ะ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สมบัติที่พวกเขาขุดขึ้นมาจากคลัง ฉันต้องการครึ่งหนึ่ง!”

“ครึ่งหนึ่ง? ไม่มีปัญหานี่ กะอีแค่สมบัตินอกกายเท่านั้น”

ติงลี่โบกมือโดยไม่ต้องคิดอะไรก็ตอบตกลงทันที

การต่อสู้ครั้งนี้ ที่เขาได้รับมันมากกว่าผลงานชิ้นโบว์แดง แม้แต่การเบี่ยงเบนความสงสัย ที่สำคัญที่สุดคือมันปลุกเร้าสัญชาตญาณนักรบในตัวของเขา ได้พาสมุนหนึ่งพันคนบุกตะลุยต่อสู้กับศัตรูที่เหนือกว่าเป็นหมื่น นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน

สิ่งเหล่านี้ล้วนประเมินค่าไม่ไม่ได้ด้วยทรัพย์สินเงินทอง

แต่ในขณะที่เขากำลังพึงพอใจในตนเอง จู่ๆลูกน้องก็เดินมาข้างตัวของติงลี่

“คุณชายติง ผลสรุปออกมาแล้วครับ ครั้งนี้เราสูญเสียพี่น้องไปสามร้อยสามสิบเอ็ดคน บาดเจ็บสาหัสห้าร้อยกว่าคน”

เมื่อติงลี่ได้ยินจำนวนผู้สูญเสียที่สูงขนาดนี้ก็เบิ่งตาทั้งคู่กว้าง

“หะ? เสียคนไปเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ”

เหล่าลูกน้องล้วนเป็นคนที่เขาฝึกอบรมมาอย่างยากลำบาก ตอนนี้พวกเขาตายไปในสนามรบเกือบครึ่ง ติงลี่จะไม่รู้สึกเสียดายได้อย่างไร

“เอาเถอะ ฉันรู้แล้ว พาพวกเขาไปจัดการเรื่องงานศพให้เรียบร้อย สำหรับเงินค่าชดเชยที่ฉันได้สัญญาไว้กับพวกเขา อย่าให้ขาดแม้แต่หยวนเดียว”

แน่นอนว่ายังมีข่าวดีสำหรับการสู้รบนี้ นั้นคือพวกเขาได้สังหารศัตรูไปกว่าสามพันคน และจับกุมเชลยได้กว่าหกพันคน แม้ว่าผลงานส่วนใหญ่จะมาจากหลินมั่ว แต่นี่ก็ไม่ได้ลดทอนความสำเร็จของเขาลง เพราะถึงยังไงก็เป็นฝ่ายเดียวกันนี่!

“สำหรับ สมบัติในคลังนั้นมีจำนวนมหาศาล พวกเรายังไม่มีจำนวนตัวเลขที่แน่นอน แต่คาดว่าคงไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นล้าน”

ติงลี่อึ้งไปครู่หนึ่ง “เยอะขนาดนี้เชียว?”

หลังจากเห็นลูกน้องพยักหน้าอย่างจริงจัง สีหน้าที่รู้สึกเสียดายของเขาก่อนหน้านี้ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก สมบัติมหาศาลขนาดนี้ต้องถูกแบ่งออกไปครึ่งหนึ่งนะ อยากร้องไห้โว้ย!

หลินมั่วเหลือบมองติงลี่นิดนึง “ทำไมล่ะ เสียดายเหรอ”

ไท่จื่องุนงง จากนั้นก็รีบตอบสนอง

“โอเคโอเค เหล่าพี่น้องรีบมาขนของ!”

ทันทีที่พูดจบ ลูกน้องของไท่จื่อก็ตะโกนโวกเวกโวยวายวิ่งขึ้นมาบนแท่นสำรวจ หนำซ้ำพวกเขายังแต่งกายแบบไท่จื่อ คือถอดเสื้อเปลือยอก เหงื่อออกเต็มศรีษะจนผมเปียกชุ่ม

ติงลี่เห็นพวกเขามีท่าทีแปลกๆก็อดสงสัยในใจไม่ได้ ไอ้ไท่จื่อนี่เพราะอะไรถึงได้พูดว่าอีกครึ่งหนึ่ง? คนพวกนี้แปลกๆไหม อากาศหนาวขนาดนี้ยังจะถอดเสื้อออกหมด!

หนำซ้ำคนพวกนี้ดูเหมือนจะมากันเร็วมากนะ!

ขณะที่เขากำลังสงสัย ไท่จื่อก็ดินมาตบไหล่ของติงลี่ “ไอ้หนุ่มนายนี่ไม่เลว ฉลาดหลักแหลม!”

ไท่จื่อพูดพลางพาลูกน้องของเขาเข้าไปในแท่นขุดเจาะทันที จากนั้นก็เริ่มขนสมบัติล้ำค่ามากมายอย่างรวดเร็ว ด้วยท่าทางที่คุ้นเคย คนที่ไม่รู้ยังนึกว่าพวกเขาเคยซ้อมการแสดงมาก่อนนะ

ไท่จื่อและคณะใช้เวลาขนย้ายประมาณสิบกว่านาที ก็ขนย้ายทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะเหนื่อยจนหายใจหอบ แต่สีหน้าของทุกคนก็เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

ติงลี่ก็มองดูพวกเขาค่อยๆจากไปอย่างงุนงง!