หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2743

หลังจากที่ติงลี่ออกมาจากห้องของเหล่าผู้อาวุโส ในห้องก็เหลือเพียงผู้อาวุโสสองคนเท่านั้น

“เจ้าห้า ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยซื่อสัตย์เลย”

ผู้อาวุโสคนที่สามเคาะกระดานหมากรุกตรงหน้าเขา

ผู้อาวุโสคนที่ห้าที่อยู่ตรงข้ามยกมือขึ้นโบกมืออย่างเมินเฉย"คนหนุ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร"

เขามองไปยังทิศทางที่ติงลี่เดินออกไป จากนั้นก็หยิบหมากสีดำขึ้นมา

“สิ่งนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องเล็กน้อย รอดูก่อนแล้วกัน ในเมื่อมีคนต้องการใช้มือของตระกูลติงของฉันทำให้ทั้งต้าฉวีวุ่นวาย เราอาจจะต้องรอดูว่าเขามีขั้นตอนอะไรบ้าง”

“ส่วนเจ้าเด็กคนนี้...”

“มันบังเอิญว่าตระกูลติงของเราไม่มีมีดแล่เนื้อสำหรับใช้ภายนอก ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างเหมาะสม”

หลังจากที่ผู้อาวุโสคนที่ห้าพูดจบ เขาก็ทิ้งหมากสีดำในมือลงบนกระดานหมากรุก ทันเวลาได้กินมังกรตัวใหญ่ของหมากสีขาวนั้นพอดี

...

หลินมั่วไม่ได้เคลื่อนไหวเลยนับตั้งแต่เขาเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของตระกูลข่งและอธิบายความบริสุทธิ์ของเขา เขายังรอการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของผู้บงการเบื้องหลัง

ในโลกภายนอก การสังหารหมู่ในน่านน้ำของตระกูลติงและโศกนาฏกรรมของเรือรบหลงลี่ยังคงดำเนินต่อไป แต่กองกำลังจำนวนมากได้ลดการประณามติงลี่ลงอย่างมาก ไม่ว่าใครก็ตามก็ลงความเห็นว่าทั้งสองสิ่งนี้ต้องมีความเชื่อมโยงกัน

ภายใต้กระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวสายลับจากกองกำลังต่างๆ ที่ซุ่มซ่อนอยู่ในฝูงชนเริ่มรวบรวมข้อมูลอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่รอบๆ คลินิกการแพทย์แผนจีนก็เริ่มปรากฏตัวทีละคน

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก ในหนึ่งวันนอกจากจะพาลู่อิ่งไปเดินเล่นแล้ว เขายังฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ฝึกฝนเก้าเข็มลึกลับ และรอดูการพัฒนาของสถานการณ์

ในตอนเที่ยงรถเบนท์ลีย์ระดับไฮเอนด์มาจอดที่ทางเข้าคลินิกแพทย์แผนจีน เมื่อประตูรถเปิดออก ผู้หญิงร่างสูงที่มีใบหน้าบอบบางก็เดินลงมาจากรถ แล้วก็เดินเข้าไปในคลินิกการแพทย์แผนจีนด้วยหุ่นอันโค้งเว้าของเธอ

ทั้งแพทย์และผู้ป่วยในคลินิกหยุดทุกสิ่งที่กำลังทำเมื่อเห็นเธอ แล้วมองตรงไปยังผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ด้วยสายตาที่เหมือนดั่งไฟลุกโชน ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบมีเพียงเสียงกลืนน้ำลายเท่านั้น

ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกขยะแขยงกับรูปร่างหน้าตาของพวกเขา แถมเธอตั้งใจยืดเอวของเธอให้ตรงเพื่ออวดร่างกายอันสง่างาม

“สวัสดีคุณหลินมั่ว ฉันสาวน้อยลิลเลีย นี่เป็นครั้งแรกที่เราพบกัน”

เธอยื่นฝ่ามือที่เรียวบางไปทางหลินมั่ว

หลังจากที่หญิงสาวไปแล้ว ไท่จื่อก็รีบก้าวเข้ามา

“พี่ ผู้หญิงคนนี้คือใคร เธอดูดีมากเลยนะ”

ในขณะที่เขาพูดดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล

หลินมั่วหัวเราะพร้อมกับดุไปด้วย "ไปไกลๆ เลยเจ้าลามก นั่นเป็นคนของเจ้าชายหกแห่งประเทศว่านเซี่ยง"

ดวงตาของไท่จื่อเป็นประกาย "ผมขอไปด้วยได้ไหม ผมได้ยินมาว่าข้างกายเจ้าชายหกมีสาวงามรายล้อมอยู่มากมาย ทุกคนล้วนแต่มีระดับ"

หลินมั่วรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของไท่จื่อ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้าชายมีปฏิกิริยาแบบนี้กับเพศตรงข้าม

“ฉันนึกว่านายไม่ชอบผู้หญิงมาตลอด”

ไท่จื่อมีสีหน้าเขินอาย ก่อนจะเผยรอยยิ้มอันเหี่ยวเซาออกมา “ใช่แล้ว ในใจฉันมีแต่พี่เท่านั้น”

การแกล้งเล่นของเขาทำให้หลินมั่วขยะแขยงจนจะเตะเขา ซึ่งทำให้สถานที่เกิดความสนุกสนานขึ้นมาทันที