หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2744

เนื่องจากเป็นที่ประทับของเจ้าชายหก เมืองปีเตอร์โบโร่จึงไม่เพียงแต่มีพื้นที่ขนาดใหญ่เท่านั้น แต่ยังได้รับการตกแต่งในสไตล์ที่ตายตัวอีกด้วย

สวนบนพื้นที่กว่ายี่สิบไร่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเขียวขจี สามารถพบเห็นพืชพรรณอันล้ำค่านานาชนิดทั่วบริเวณ มีช้างยักษ์สูงสี่เมตรเดินเตร่ไปมาในสวน รอบๆ ตัวช้างยักษ์มีควาญช้างคอยดูแลอย่างระมัดระวัง

ลิลเลียก็มาที่ปีเตอร์โบโร่พร้อมกับหลินมั่ว

“หน้าฉันมีดอกไม้เหรอ”

ระหว่างทางหลินมั่วสังเกตว่าผู้หญิงคนนี้ได้จ้องมองเขาเป็นครั้งคราว แม้ว่าเขาจะหล่อเหลา แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้นมั้ง

ลิลเลียขมวดคิ้วแล้วยิ้ม

“คุณหลินมั่ว ขอโทษนะคะ ปกติเวลาคุณไปงานเลี้ยงจะไปแบบสบายๆ เหรอคะ”

เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงมามากมาย และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นใครบางคนแต่งตัวแบบสบายๆ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของร่างกายพวกเขาน่าจะน้อยกว่าห้าร้อยหยวน

หลินมั่วรู้ดีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร แต่เขาไม่สนใจ

"สำหรับเด็กที่มาจากชนบทอย่างผมไม่เคยเจอโลกมากนัก นี่เป็นชุดที่ดีที่สุดของผมแล้ว"

เขาพูดติดตลกแล้วก็ปล่อยเรื่องนี้ทิ้งไป

ไม่ใช่แค่ไปงานเลี้ยงหรอกเหรอ ทำไมต้องแต่งตัวเป็นทางการขนาดนั้นด้วยล่ะ ยิ่งกว่านั้นการแต่งตัวเป็นทางการก็ทำให้หลินมั่วรู้สึกอึดอัด

ลิลเลียปิดปากหัวเราะเยาะ "คุณเป็นคนที่น่าสนใจมาก"

แขกที่ได้รับเชิญมางานเลี้ยงจากเจ้าชายหกล้วนแต่เป็นคนรวยหรือมีเกียรติ พวกเขาทุกคนต้องการแต่งตัวเป็นคนดังระดับโลกเพื่อแสดงความเคารพต่อฝ่าบาท แต่หลินมั่วกลับทำตรงกันข้าม มาแบบสไตล์ง่ายๆ สบายๆ

หลังจากเดินไปได้สักพัก ลิลเลียก็หยุดเดิน

"คุณหลินมั่ว ยินดีต้อนรับสู่ปีเตอร์โบโร่ หากคุณต้องการอะไร คุณสามารถเรียกคนรับใช้ของฉันได้ตลอดเวลา

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ดังกล่าวไม่เหมาะกับหลินมั่ว หากไม่เป็นเพราะเขาวางแผนที่จะติดต่อกับเจ้าชายหก เขาคงจะไม่สนใจมาร่วมงานเลี้ยงเช่นนี้หรอก

สำหรับแขกรูปร่างสูงโปร่งในชุดเดรสทรงสูงที่ยืนอยู่ทั้งสองด้านของประตู พวกเธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นหลินมั่ว ในใจแอบคิดว่าคนนี้ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร มาร่วมสนุกที่นี่เพื่ออะไร

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจกับรูปลักษณ์ที่ดูถูกเหยียดหยามของพวกเธอ ทุกวันนี้มีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่ไม่น้อยเลย ดังนั้นเขาจึงส่ายหัวและหยุดสนใจ

แต่เมื่อเขากำลังจะหันหลังเดินเข้าไปเยี่ยมชมสวน จู่ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินมาทางข้างหลังเขา เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าหลินมั่วมายืนขวางทางอยู่ตรงหน้าเธอ

“คนสวนคนนี้เป็นอะไรมากหรือเปล่า

ไม่ตั้งใจทำงานมาขวางทางเพื่ออะไร ไสหัวไปให้พ้นซะ แกนี่ช่างน่าอับอายจริงๆ ”

“คนรับใช้ต่ำต้อยอย่างแกกล้าที่จะมาร่วมสนุก ช่างโชคร้ายจริงๆ ”

ด้วยคำดุด่าที่เสียงดังได้ไปดึงดูดความสนใจของแขกในห้องโถงทันที ระหว่างรอให้งานเลี้ยงเริ่มขึ้นนั้นก็น่าเบื่ออยู่แล้ว ตอนนี้มีสิ่งที่น่าตื่นเต้นให้รับชมแล้ว มีแขกจำนวนไม่น้อยที่ให้ความสนใจ