หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2750

ไป๋หลางเห็นหลินมั่วขมวดคิ้วก็คิดในใจว่าหลินมั่วต้องเดือดร้อนแน่เพราะเขาไม่รู้อาการป่วยที่แน่ชัด สหายหมอผีคนอื่นๆ รอบตัวเขาก็มีท่าทีดูถูกเหยียดหยามเช่นกัน

“หมอเทวดา นายไหวรึเปล่าน่ะ เวลาของทุกคนมีค่านะ”

ทุกคนเฝ้าดูหลินมั่ววางมือบนข้อมือของชายวัยกลางคนในชุดสูทเป็นเวลาเกือบสิบนาที แต่ก็ยังไม่มีผลใดๆ พวกเขาเริ่มใจร้อนเล็กน้อย ผู้เกี่ยวข้องที่ยกแขนตลอดก็เริ่มปวดเมื่อย

“ผลเป็นไงบ้างล่ะ ?”

แม้น้ำเสียงจะนิ่งสงบ แต่ก็เป็นเพียงเพราะเขาควบคุมมันได้ ในใจหยุดบ่นไม่ได้จริงๆ

มีปัญหาก็คือมีปัญหา ไม่มีปัญหาก็คือไม่มีปัญหา ก็แค่ประโยคเดียวยืดเยื้อมานานอะไรขนาดนี้ น่ารำคาญ !

ไป๋หลางมองไปรอบๆ ด้วยความได้ใจอยู่ลึกๆ ไม่คิดเลยว่าเจ้าเด็กนี่จะกล้าดูถูกอาจารย์ของตน ไม่มีทางที่เรื่องนี้จะแก้ไขได้ง่ายๆ ในวันนี้

“หลินมั่ว ถ้าตรวจสอบไม่พบอะไรก็บอกมาตรงๆ เลยเถอะ ยื้อเวลาต่อไปก็ไม่ได้ผลหรอก”

“ถ้ายอมแพ้ตอนนี้ก็คุกเข่ารับผิดซะ แล้วจากนี้ไปก็อย่าแตะต้องทักษะการแพทย์อีก แล้วฉันจะไว้ชีวิต ให้ทนกับความทรมานจากการตัดมือทั้งสองข้าง”