หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2751

หลินมั่วส่ายๆ หน้า “ทั้งหมดนี้คือภาพการรับรู้ที่เกิดขึ้นในจิตใจ คุณกำลังดึงศักยภาพในชีวิตของตัวเองออกมาจนหมด”

“ถ้าไม่เชื่อ ก็ดูฝ่าเท้าตัวเองสิ !”

ชายวัยกลางคนไม่เชื่ออยู่แล้ว เขานั่งบนพื้นหญ้า ถอดรองเท้ากับถุงเท้าออก แต่หลังจากที่พลิกดูฝ่าเท้า ก็เห็นรอยช้ำสีม่วงเข้ม

“หมอเทวดาหลิน นี่มัน…”

ไป๋หลางกับหมอผีคนอื่นที่อยู่ข้างกายพากันม่านตาหด นี่มันรอยเขียวช้ำหลังตาย

มองดูท่าทางมีชีวิตชีวาของเขาคนนี้อีกทีแล้วเหมือนกับคนป่วยตรงไหนกัน

“นี่คือรอยเขียวช้ำหลังตาย ถ้าไม่เชื่อก็ไปหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต”

ผู้ชมที่อยู่รายล้อมต้องคิดว่าหลินมั่วพูดไปเรื่อย คนเป็นที่ร่างกายแข็งแรงจะมีรอยเขียวช้ำหลังตายได้ยังไง แต่เมื่อเปรียบเทียบอาการของเขาและรูปภาพที่อธิบายไว้ในโทรศัพท์มือถือ พวกเขาก็พบว่ามันเหมือนกันทุกประการ

“ถ้าผมเดาไม่ผิด หมอที่เตรียมอาหารยาให้คุณคงเตือนคุณไม่ให้ทานอาหารเย็นๆ สินะ”

ชายวัยกลางคนมองหลินมั่วด้วยสีหน้าหวาดกลัวและพยักๆ หน้า

“เดิมทีร่างกายของคุณอ่อนแอ แค่ดูแลตัวเองดีมาก

แต่คุณทานยาเป็นอาหารหลักมาเป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้ว ซึ่งช่วยกระตุ้นอวัยวะภายในทั้งห้าให้ดูดซับและย่อยหยินหยางเหล่านี้อย่างมาก จึงเป็นการเพิ่มภาระให้กับร่างกาย

พูดอย่างง่ายคืออาหารเสริมที่มากเกินไปทำให้อวัยวะภายในล้มเหลว และฝ่าเท้าคู่นี้ก็เชื่อมต่อกับอวัยวะภายในทั้งห้า”

“เมื่ออากาศหนาวเริ่มรุนแรงในตอนกลางคืน ร่างกายของคุณจะเริ่มมีปฏิกิริยามากเกินไป คุณจึงฝันร้ายและมีเหงื่อออก”

“ของเย็นอย่างอาหารทะเยทำให้คุณเกิดอาการแพ้ใช่มั้ยครับ ?”

ชายวัยกลางคนได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันที สองเดือนที่แล้ว เขาเกือบถึงแก่ชีวิตเพราะเผลอกินอาหารทะเล

ถูกหลินมั่วพูดเจาะจง เขาก็เริ่มเชื่อแล้วว่าตนอยู่ในอันตรายจริงๆ

เข็มทั้งเก้าฝังไปที่จุด สีหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปและกระอักเลือดออกมาต่อหน้าทุกคน

หลังจากที่หลินมั่วถอนเข็มออกจากตำแหน่งเหล่านั้น แขนขาของเขาก็อ่อนแรงจนนั่งไปกับพื้น จากเดิมที่เปี่ยมไปด้วยพลัง กลับกลายเป็นคนอิดโรยเหมือนคนไข้ที่กำลังจะตาย

ไป๋หลางดีอกดีใจทันทีที่ได้เห็นสิ่งนี้ “ดีมากเลยหลินมั่ว ไม่คิดเลยว่านายจะทำแบบนี้ต่อหน้าผู้คนจำนวนมากและแขกผู้มีเกียรติของเจ้าชายหก”

ในตอนนี้เจมีไนน์ก็พูดยุยงใส่ไฟให้เรื่องบานปลาย “ยืนงงอะไรกันอยู่ เขาทำให้คนตายนะ รีบมาจับเขาสิ !”

ชายวัยกลางคนตรงหน้ามีการหายใจออกมากว่าหายใจเข้า สภาพไม่ต่างกับตายไปแล้ว

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมองผู้คุ้มกันที่เตรียมพร้อมลงมือด้วยแววตาที่เย็นชา “ไสหัวออกไป !”

“อวดรู้กันทำไมนัก !”

พูดจบเขาก็ตบหลังของชายวัยกลางคนด้วยฝ่ามือ กระแสพลังงานทางจิตวิญญาณที่เหมือนเส้นผมไหลเข้าสู่อวัยวะภายในที่แตกหัก