หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2755

หลังจากลิเลียถ่ายทอดคำสั่ง เจมีไนน์ก็รู้สึกราวกับว่าวิญญาณถูกดูดออกจากร่างกาย แบบนี้หมายความว่าสามีของเธอถูกราชวงศ์ว่านเซี่ยงขึ้นบัญชีดำโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าคนคนนี้อยากหางานอื่นก็ไม่มีบริษัทใดกล้าจ้าง

“ฉันคิดว่าสามีของคุณควรจะขอบคุณคุณที่เป็นภรรยาที่ดี !”

หลังจากพูดอีกประโยคอย่างเย้ยหยันย ลิเลียก็หันไปมองทหารยามจำนวนสองสามคนที่อยู่ตรงหน้า

“ในฐานะองครักษ์ส่วนตัวของพระองค์ ใครมอบความกล้าให้กล้าใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว พวกนายจงรักภักดีต่อฝ่าบาทหรือหัวหน้าของพวกนายกันแน่ ?”

พูดจบ เหล่าองครักษ์ที่ทำให้หลินมั่วลำบากใจก็ตัวสั่น คำพูดประโยคนี้พูดอย่างขอไปที แต่แฝงไปด้วโทษหนักถึงขั้นตาย

ผู้ที่ทรยศต่อราชวงศ์ ต้องประหารชีวิตทันทีโดยไม่มีการอภัยโทษ !

พริบตาเดียวคนเหล่านี้ก็คุกเข่าลงกับพื้น “คุณลิเลียพวกเราผิดไปแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย ! เราไม่กล้าทำอีกแล้ว !”

ลิเลียร้องเฮอะอย่างเย็นชา “ควรทำงานให้คุ้ม ไม่ใช่อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ! ราชวงศ์ไม่อนุญาตให้คนที่มีนิสัยอย่างพวกนายมีชีวิตอยู่รอดได้ !”

เรื่องนี้ไม่เพียงแต่เกี่ยวกับหลินมั่ว แต่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีของราชวงศ์ ในฐานะองครักษ์ของเจ้าชายแกเบรียล เขาย่อมมีความภักดีต่อฝ่าบาทอย่างสุดใจ อย่างไรก็ตาม เพื่อปกป้องใบหน้าของภรรยาของหัวหน้า คนเพียงไม่กี่คนเหล่านี้ การใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตนซึ่งเป็นอาชญากรรมร้ายแรง

เข้าราชวงศ์มาแล้ว โชคชะตาไม่ได้ถูกกำหนดโดยพระเจ้า !

หลังจากคำสั่งของลิเลียสิ้นสุด ใบหน้าของทหารยามก็ซีดลง รูม่านตาเต็มไปด้วยความกลัว พวกเขารู้ว่าต้องตายอย่างแน่นอน

หลินมั่วไม่พูดอะไรจนกระทั่งกลุ่มทหารยามติดอาวุธหนักลากคนหลายคนออกไป เขารู้ว่าลิเลียไม่เพียงแต่อธิบายให้เขาฟังเท่านั้น ขณะเดียวกันก็ยังทำการตักเตือนทหารยามด้วยการเชือดไก่ให้ลิงดู !

“ขอโทษอีกครั้งนะคะคุณหลินมั่ว ไม่ทราบว่าการทำแบบนี้จะทำให้คุณรู้สึกดีบ้างรึเปล่า ?”

ในตอนนี้ใบหน้าของลิเลียกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง

เดิมทีหลินมั่วไม่มีความตั้งใจที่จะไล่ตามมันต่อไป ถ้าไม่ใช่เพราะไป๋หลางและคนอื่นๆ ยั่วยุเขาและทำให้ผู้มีทักษะทางการแพทย์ของประเทศซย่าต้องอับอาย เขาก็ขี้เกียจจะไปยุ่งเกี่ยวพัวพันด้วย

“คุณลิเลียสิ่งที่คุณทำเป็นการทำลายแผนการวางมือของผมหมดเลย”

หลินมั่วรู้แก่ใจว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาเข้ามาที่นี่ อีกฝ่ายคงให้ความสนใจกับแก้วไวน์อยู่แล้ว ตอนนี้ ขณะเดียวกันที่ลิลิต้าจ้องมองเขาจนพึงพอใจ ก็หยุดแผนการที่จะจากไปของเขา

“ฉันก็แค่เพิ่งเป็นตะคริวที่เท้า ตอนนี้หายแล้ว !”

“ฉันก็ด้วย…”

หลังจากที่ทุกคนพบข้อแก้ตัวที่ง่อยๆ สำหรับตัวเอง พวกเขาก็รีบอยู่ห่างจากหลินมั่วที่เหมือนระเบิดเวลา

ผู้ที่ดูอยู่โดยรอบก็รีบร้อนหลบเลี่ยงหลินมั่วเหมือนกัน

มุงดูกันเร็ว แยกย้ายก็เร็ว !

ลานประลองที่เดิมทีคึกคักได้กลายเป็นที่รกร้างผู้คนไปแล้ว !

เมื่อหลินมั่วได้เห็นการแสดงออกแบบนี้ของพวกเขาก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ แม้ว่าราชวงศ์จะมีจุดมุ่งหมายในการจัดการกับเรื่องต่างๆ มากเกินไป แต่ผลลัพธ์ก็ยังน่าพอใจมาก และเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่อย่างสงบสุข

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาสำหรับงานเลี้ยงก็กำลังมาถึงอย่างเชื่องช้า!