หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2775

ความสุรุ่ยสุร่ายของเจ้าชายหกเป็นที่เลื่องลือในประเทศว่านเซี่ยง สามารถพูดได้ว่าไม่มีใครไม่รู้เรื่องนี้

ต่อให้เป็นผู้ทรงอิทธิพลในต้าฉวีก็รู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

และแน่นอนว่าห้องหนังสือของเจ้าชายหก คงไม่ต้องพูดถึงความหรูหราที่สุดจะบรรยาย

ภายในห้องขนาดเกือบห้าพันตารางเมตร แทบจะสามารถคลุมพื้นที่ของตึกทั้งชั้นได้เลยทีเดียว ชั้นหนังสือที่มีความสูงหลายสิบเมตรถูกวางเรียงรายกัน หนังสือที่อยู่ในชั้นล้วนเป็นมีหน้าที่เพื่อประดับตกแต่งเท่านั้น ทั้งหมดล้วนเป็นหนังสือที่คนของเจ้าชายหกไปตามหามาทางทั่วทุกสารทิศบนโลก ถึงขนาดที่ว่าที่นี่มีหนังสือมากมายที่เหลืออยู่เพียงฉบับเดียวบนโลก

หนังสือของที่นี่ครบถ้วนรอบด้าน มีทั้งประวัติศาตร์ การแพทย์ มนุษยศาตร์และการทำสงคราม สามารถพูดได้ว่าที่นี่คือห้องหนังสือขนาดย่อมก็ว่าได้

หลินมั่วมองภาพห้องหนังสืออันโอ่อ่ายิ่งใหญ่ตรงหน้าด้วยความตกใจ

“ดูแล้วฝ่าบาทคงจะเป็นคนชอบอ่านหนังสือนะครับ！”

ยังไม่ทันจะมีใครตอบ จู่ ๆ ก็มีเสียงใครบางคนดังมาจากชั้นหนังสือที่อยู่ไม่ไกล

“คุณหลินก็พูดเกินไป หนังสือพวกนี้นำมาประดับตกแต่งในห้องหนังสือเท่านั้น เพื่อให้ดูดีน่ะ!”

หลินมั่วรู้ว่านี่คือคำพูดถ่อมตัวของอีกฝ่าย เพราะตั้งแต่ที่เดินเข้ามาเขาเห็นว่ามีหนังสือมากมายที่ทิ้งร่องรอยการพลิกเปิดอ่านเอาไว้

สิ้นเสียงของอีกฝ่าย เจียเต๋อเลี่ยก็เดินเข้ามาหาหลินมั่วช้า ๆ

“ช่วงนี้ผมได้ยินชื่อเสียงของหลินมั่วมาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็ได้เจอตัวจริงเสียที”

“เรามารู้จักกันสักหน่อยเถอะ ผมคือเจียเต๋อเลี่ย!”

เจียเต๋อเลี่ยในตอนนี้และภาพลักษณ์หรูหราไฮโซที่เขาได้แสดงต่อหน้าสาธารณชนนั้นต่างกันลิบลับ ในตอนนี้เขาสวมชุดคลุมสีขาวตัวยาว ถึงแม้จะดูธรรมดา แต่กลับมีราศีของนักปราชญ์ ประกอบกับใบหน้าอันหล่อเหลา ทำให้เขาคล้ายกับปัญญาชนในสมัยโบราณ

เจียเต๋อเลี่ยโบกมือเล็กน้อย ก่อนที่ไทเก๋อที่อยู่ข้าง ๆ จะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ

”ฝ่าบาทใจกว้างจริง ๆ การพูดคุยอย่างเป็นกันเองถือเป็นข้อห้าม”

หลินมั่วพูดจบก็เงยหน้ามองอีกฝ่ายนิ่ง ๆ เพื่อรอให้เจ้าชายหกตอบ แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับยิ้มให้นิ่ง ๆ

“คุณหลินเป็นคนฉลาดจริง ๆ ผมเชิญคุณมาเพื่อทำข้อตกลงร่วมกัน หากมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นก็จะทำให้มีช่องว่างระหว่างเราเปล่า ๆ

คุณคิดแบบนั้นไหม ท่านฑูตหลิน!”

คำพูดเรียบง่ายของเจียเต๋อเลี่ยถือเป็นการเปิดประเด็นคุยกันอย่างเป็นทางการ แค่คำว่า ‘ท่านฑูตหลิน’ ก็สามารถแสดงตัวตนทูตเจิ้นเยว่ของหลินมั่ว

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เจียเต๋อเลี่ยเกรงอกเกรงใจหลินมั่วขนาดนี้ ทูตเจิ้นเยว่นับว่าเป็นการก้าวขาเข้าสู่พันธมิตรศิลปะต่อสู้ไปแล้วขั้นหนึ่ง อีกอย่างหากเขาไม่ตายไปกลางครัน ในอนาคตหลินมั่วอาจกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลสำคัญคนหนึ่งของประเทศจีน ตำแหน่งของหลินมั่วทำให้เจียเต๋อเลี่ยยอมละทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ของตัวเอง และพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง

หลินมั่วเองก็ไม่ได้แปลกใจ ผู้ที่มีฐานะเป็นเจ้าชาย ถ้าไม่มีเส้นสายในการสืบหาข่าวกรอง หลินมั่วก็คงจะละทิ้งแผนการที่จะทำงานร่วมกันกับเขาและเดินจากไปทันที