หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2792

ลูกเรือกลุ่มหนึ่งถูกปืนมืดหลายสิบกระบอกเล็ง และความเย่อหยิ่งของพวกเขาก็ลดลง มีดและส้อมที่เดิมทีพวกเขาต้องการฆ่าไท่จื่อก็ถูกโยนลงบนพื้น ทุกคนได้แต่จ้องมองกันด้วยความกลัว เกรงว่าจะเกิดความสยดสยองขึ้นเมื่อลั่นไก

“พวกแกไม่อยากมีชีวิตแล้วหรอ แกกล้าดียังไงมาขัดขวางเรือขนส่งของตระกูลของฉัน”

กัปตันหวังเจ๋อรีบไปที่ที่เกิดเหตุและประกาศว่าเป็นตระกูลข่งทันที ตระกูลข่งของพวกเขาใช้งานเรือในทะเลหลวงมานานกว่า 20 ปี ยังจะมีบางคนไม่กลัวตายและกล้าที่จะมาขวางเรือขนส่งของพวกเขา

ไท่จื่อไม่หลงกลอุบายนี้ และนอกจากนี้ เขาต้องการจัดการตระกูลข่งอีกด้วย

“ว้าว แกเสียงดังที่สุดใช่ไหม”

ทันทีที่คำพูดจบลง ไท่จื่อไม่รอให้อีกฝ่ายดึงปืนพกออกจากเอวของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าและเตะหวังเจ๋อไปที่ดาดฟ้า เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในช่องท้องของเขาและไม่สามารถไม่ได้พูดอะไรเลย เขาทำได้เพียงงอตัวเป็นกุ้งและร้องออกมา

ไท่จื่อก็รู้สึกรำคาญใจเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงย่อตัวลงและดึงปืนพกของคู่ต่อสู้ออกมา จากนั้นจึงฟาดกระบอกปืนไปที่ปากของหวังเจ๋อ เพียงแสบเดียวฟันขาวของเขากลายเป็นสีแดงเลือด

“นี่ถึงจะดีขึ้นมาหน่อย ทั้งโลกเงียบสงบแล้ว”

“ถ้าใครมีปักญหาหรือไม่พอใจกรุณาก้าวออกมาข้างหน้า ฉันชอบโน้มน้าวผู้อื่นด้วยคุณธรรมของฉันเอง”